Szukaj
Język
Żyworódka – właściwości lecznicze, zastosowanie, przepisy
Spis treści
1. Informacje ogólne
Rośnie między innymi w Ameryce Południowej, Chinach oraz Indiach. Łodyga płodnolistu jest prosta i gruba, osiąga wysokość do 1, 5 m. Kwiaty żyworódki wyrastają na długich pędach, najczęściej są w kolorze szkarłatnoczerwonym, białym, różowym lub żółtym, posiadają również zielono-białą koronę. Żyworódka charakteryzuje się wysoką zawartością składników mineralnych takich jak selen, wapń, potas, krzem, glin, mangan, miedź, magnez, witamina C oraz flawonoidy. Żyworódka, inaczej zwana płodnolistem pierzastym, kielichowym lub kalanchoe pierzastym, jest rośliną należącą do rodziny gruboszowatych. Żyworódka pierzasta ma zdolność do magazynowania w swoich liściach zapasów wody, dzięki czemu przez jakiś czas może przetrwać okresy suszy. Jej soczyste liście są podzielone – składają się z 3–5 owalnych listków o ząbkowanej krawędzi, a na ich brzegach znajdują się tzw. Rozmnóżki. Jej polska nazwa pochodzi od sposobu rozmnażania – dzięki kiełkowaniu rozmnóżek znajdujących się na brzegu liści zachodzi bardzo łatwo i szybko. To właśnie dzięki nim żyworódka pierzasta zawiera szereg właściwości prozdrowotnych porównywanych do tych, które posiadają liście aloesu oraz kwiat rumianku. Liczy ona kilkadziesiąt gatunków, a głównym miejscem jej występowania są obszary tropikalne.2. Żyworódka – właściwości lecznicze
Żyworódka stosowana wewnętrznie: – pomaga w leczeniu anginy, astmy oraz grypy; – może okazać się zbawienna w leczeniu chorób układu pokarmowego; – pomaga w leczeniu bólów zębów oraz krwawienia z dziąseł; – okazuje się pomocna w leczeniu chrypki; – pomaga w leczeniu hemoroidów oraz żylaków; – jest pomocna w walce z katarem oraz kaszlem. Płodnolist pierzasty charakteryzuje się również właściwościami biostymulującymi, które zwiększają ogólną odporność organizmu poprzez pobudzenie niektórych mechanizmów immunologicznych. Stosowana zewnętrznie przynosi następujące korzyści: – codzienne smarowanie czoła i skroni sokiem z żyworódki pomaga w walce z bólami głowy; – może wspomagać leczenie zapalenia stawów; – pomaga w walce z trądzikiem, wrzodami skórnymi, zaskórnikami, wypryskami, – łagodzi objawy alergii; – nacieranie sokiem z żyworódki jest zalecane również w leczeniu reumatyzmu; – przyspiesza gojenie się ran skórnych, nawet tych, których leczenie do tej pory nie przyniosło skutków; – sok z płodnolistu jest zalecany również w leczeniu uciążliwej egzemy; – dzięki nacieraniu skóry głowy nalewką lub sokiem z żyworódki można skutecznie pozbyć się łupieżu oraz poprawić kondycję włosów; – sok z żyworódki pierzastej może okazać się szczególnie skuteczny w leczeniu oparzeń słonecznych; – spożywanie soku z płodnolistu może również prowadzić do obniżenia glikemii i wydzielania insuliny, dzięki czemu żyworódka okazuje się pomocna w leczeniu cukrzycy. Żyworódka wykazuje przede wszystkim właściwości bakteriobójcze, wirusobójcze, grzybobójcze, przeciwzapalne oraz regeneracyjne. Żyworódka wykazuje szereg prozdrowotnych właściwości.3. Żyworódka – zastosowanie
Stosowanie żyworódki pierzastej szczególnie zaleca się osobom, które cierpią na problemy skórne, zmagają się z łupieżem oraz tym, które mają kłopoty z długotrwałym gojeniem się ran. W Polsce żyworódka jest przede wszystkim rośliną ozdobną uprawianą w warunkach domowych. Żyworódka może być stosowana zarówno zewnętrznie, np. Jako maść lub świeży liść, jak i wewnętrznie, np. Jako sok, nalewka czy krople. Ze względu na swoje właściwości wirusobójcze, grzybobójcze oraz bakteriobójcze roślina ta znalazła swoje zastosowanie również jako roślina lecznicza.4. Pielęgnacja żyworódki
Nie należy jej często podlewać, ponieważ podobnie jak kaktus żyworódka ma zdolność do magazynowania w swoich liściach wody, dzięki czemu jest w stanie przetrwać okresy suszy. Optymalna temperatura do przechowywania płodnolistu pierzastego to 18–23°C w sezonie zimowym oraz około 27°C w sezonie letnim. Żyworódkę warto przechowywać w dobrze oświetlonym miejscu, np. Na parapecie, natomiast latem może przebywać na balkonie. Zbyt częste podlewanie może powodować gnicie korzeni. Żyworódkę hodowaną do celów leczniczych najlepiej wspomagać naturalnymi nawozami, np. Produktem hodowli dżdżownic. Najlepiej zasadzić ją w żyznej glebie.5. Żyworódka – przeciwwskazania do spożywania
Dodatkowo ze względu na zawartość alkoholu sok z płodnolistu pierzastego nie jest również zalecany kobietom w ciąży, kobietom karmiącym oraz dzieciom. W takim wypadku najlepiej skonsultować się z lekarzem, aby mieć pewność, że takie leczenie nie stanowi żadnego zagrożenia zdrowotnego. Istnieje kilkadziesiąt jednostek chorób dietozależnych. Do najczęściej występujących zaliczamy cukrzycę typu II, otyłość, nadciśnienie tętnicze, miażdżycę, niektóre nowotwory, zapalenia jelit, alergie. Często jest to pierwszy krok podejmowany przez specjalistów. Wówczas dieta stanowi doskonały fundament pod leczenie farmakologiczne prowadzone przez lekarzy. W zależności od schorzenia zapotrzebowanie na poszczególne składniki również może się zwiększać lub zmniejszać. Uwzględniamy schorzenia, przewlekłe leczenie, zalecenia lekarskie, wyniki badań, co pozwala na lepsze dopasowanie jadłospisu do potrzeb organizmu. Mogą one podlegać wahaniom i w kontekście problemów zdrowotnych i wymagać modyfikacji. Zawsze bierzemy po uwagę preferencje podopiecznego, a w razie potrzeby mamy do dyspozycji wymienniki produktów. Dieta kliniczna to świetny sposób na zapewnienie organizmowi energii i sił do walki z chorobą. Sok z żyworódki, który nie został przygotowany w warunkach domowych, bardzo często jest konserwowany spirytusem. Szczególną ostrożność powinny zachować również osoby, które stale przyjmują leki. Nie udowodniono żadnych skutków ubocznych wynikających zarówno z zewnętrznego, jak i wewnętrznego stosowania żyworódki pierzastej. Choroby te powstają w wyniku nieprawidłowego odżywiania i niewystarczającej aktywności fizycznej – innymi słowy, są możliwe do uniknięcia, jeśli dbamy o zdrowy styl życia. Te choroby dotyczą coraz liczniejszego grona ludzi i wymagają zmiany nawyków żywieniowych. Należy wyeliminować źródło problemu (poprawić dietę, wdrożyć aktywność fizyczną, zadbać o higienę snu czy zredukować źródła stresu), czasem na wczesnym etapie choroby np. Cukrzycy, jest to jedyna i wystarczająca metoda terapeutyczna.Niestety w przypadku schorzenia istniejącego już długi czas, może okazać się niewystarczająca. W stanie chorobowym gospodarka energetyczna organizmu może ulegać zmianom. Podczas opracowywania diet klinicznych, inaczej leczniczych bierzemy pod uwagę wszystkie te zmienne. W zależności od rodzaju problemu dobieramy składniki diety, ustalamy bilans energii, makro i mikroskładników, aby jak najlepiej zaspokoić zapotrzebowanie organizmu.W dietach klinicznych zwracamy baczną uwagę na odpowiednie do potrzeb ustalenie proporcji makroskładników: białka, tłuszczu i węglowodanów. Plan żywieniowy bazuje na łatwo dostępnych nisko przetworzonych produktach, z uwzględnieniem sezonowości warzyw i owoców. Mamy na uwadze komfort użytkowników diety, więc dostosowujemy plany do ich możliwości kulinarnych, czasu pracy i czasu na przygotowanie posiłków. Stwarzamy optymalne warunki, dostarczamy do organizmu wszystkich niezbędnych składników, zapobiegamy niedoborom lub wyrównujemy istniejące, zwiększamy komfort trawienny. Spożywanie tak przygotowanego soku nie jest zalecane osobom z podwyższonym poziomem potasu.
