Żywienie i suplementacja a płodność kobiet
Spis treści
1. Główne składniki pokarmowe
Stanowią one substrat energetyczny w procesach zachodzących w organizmie. Chavarro i wsp. 2009). W diecie należy zatem uwzględnić produkty nieprzetworzone, takie jak ciemne pieczywo, makaron pełnoziarnisty, grube kasze, brązowy ryż, nasiona roślin strączkowych, surowe warzywa i owoce. Ich spożycie przyczynia się do wysokiego stężenia glukozy, następnie insuliny i insulinopodobnego czynnika wzrostu-1 (IGF-1), co skutkuje zwiększeniem poziomu androgenów (męskich hormonów płciowych) i może prowadzić do zaburzeń owulacji. Ich spożycie powinno mieścić się w granicach 45–65% całkowitego zapotrzebowania na energię. Wykazano, że zarówno ilość, jak i jakość spożywanych węglowodanów wpływa na przebieg owulacji (J.E. Zaobserwowano również, że nadmierna podaż cukrów prostych i produktów o wysokim indeksie glikemicznym wiązała się z częstszym występowaniem braku owulacji, a co za tym idzie – ze zwiększonym ryzykiem niepłodności. Słodycze, białe pieczywo, makaron i ryż powinny zostać ograniczone. Podstawą odpowiednio zbilansowanej diety są węglowodany.2. Białko
Wykazano, że dodatek porcji mięsa do posiłku przyczyniał się do wzrostu ryzyka zaburzeń rozrodczości aż o 32%. Włączenie roślinnych produktów białkowych wiązało się z obniżeniem ryzyka niepłodności (J.E. Wynika to z faktu, że białko pochodzące z roślin ma korzystny wpływ na zmniejszenie insulinooporności i poziomu insulinopodobnego czynnika wzrostu-1 (IGF-1), którego wysokie stężenie przyczynia się do wystąpienia zaburzeń owulacji. Holmes i wsp. 2002). Na podstawie badań stwierdzono, że spożycie większej ilości białka zwierzęcego w zestawieniu z tym roślinnym powodowało nasilenie prawdopodobieństwa wystąpienia niepłodności ze względu na zaburzenia owulacji. Przeciwny efekt miało wzbogacenie diety w nasiona roślin strączkowych będących źródłem białka roślinnego. Chavarro i wsp. 2008). Ponadto może prowadzić do nieprawidłowego rozwoju pęcherzyków jajnikowych, co przekłada się na zwiększenie produkcji androgenów i wysoki poziom testosteronu u kobiet (M.D. Kolejnym makroskładnikiem wpływającym na płodność jest białko.3. Tłuszcz
Kazemi, F. Nasr-Esfahani 2014). Fouladi-Nashta i wsp. 2007; H.V. Należy jednak zwrócić uwagę na fakt, że nie tylko nadmierne spożycie jest niekorzystne. Zaobserwowano związek pomiędzy niedostateczną ilością tłuszczu w diecie a skróceniem fazy lutealnej cyklu, zaburzeniem miesiączkowania oraz przedwczesnym porodem (S. W celu poprawy funkcji rozrodczych należy zadbać o dostarczanie jedno- i wielonienasyconych kwasów tłuszczowych (m.in. Kwasów oleinowego, linolowego, alfa-linolenowego). Biorą także udział w przygotowaniu błony śluzowej macicy do zagnieżdżenia zarodka i utrzymania ciąży (H. Revel 2006). Podobnie jak w przypadku węglowodanów zarówno ilość, jak i jakość spożywanych tłuszczów wpływa na płodność kobiet. Ramezanzadeh, M.H. W badaniach przeprowadzonych na modelu zwierzęcym również stwierdzono negatywny wpływ spożycia dużej ilości tłuszczu na rozwój pęcherzyków jajnikowych i zdolność komórek jajowych do zapłodnienia (A.A. Petit i wsp. 2008). Zbyt niska podaż tłuszczu – zwłaszcza z grupy NNKT (niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych) – również działa negatywnie na płodność. Langley 2014). NNKT są prekursorami prostaglandyn, czyli grupy hormonów potrzebnych do zainicjowania cyklu menstruacyjnego, rozwoju pęcherzyków jajnikowych i owulacji. Achache, A. Dostarczyć je można poprzez spożycie tłustych ryb morskich (m.in. Łososia, śledzia, makreli, sardynek), olejów roślinnych (przede wszystkim lnianego i rzepakowego), orzechów włoskich oraz siemienia lnianego. Zbyt duży udział tłuszczu w diecie wiąże się z produkcją oocytów o tzw. Niskiej jakości, co przekłada się na trudności w procesie zapłodnienia (A.4. Składniki mineralne
Do najważniejszych mikroelementów mających istotny wpływ na płodność kobiet zaliczają się przede wszystkim żelazo i jod. Duże znaczenie mają także składniki mineralne o charakterze przeciwutleniającym, takie jak cynk, selen i magnez.5. Żelazo
Żelazo jest niezbędne do wytwarzania matczynej i płodowej hemoglobiny, a białko to umożliwia transport tlenu z płuc do wszystkich komórek i tkanek. W przypadku niedostatecznej podaży żelaza może wystąpić brak owulacji lub spadek jakości dojrzewającej komórki jajowej. Przy niedoborze żelaza szanse na poczęcie i zdrową ciążę są mniejsze nawet o 60% (w zestawieniu z grupą kobiet, u których poziom żelaza we krwi jest prawidłowy). Chavarro i wsp. 2006). Do jego najlepszych źródeł należą mięso (zwłaszcza wołowina) i podroby. Wśród produktów roślinnych dużą ilością tego mikroelementu charakteryzują się pestki dyni, nasiona roślin strączkowych, kakao, suszone morele, orzechy, otręby pszenne, jarmuż. W przypadku niedoboru żelaza lub skłonności do niedokrwistości oprócz odpowiedniej diety należy włączyć suplementację. Jest ono istotnym mikroelementem, który przyczynia się do prawidłowego funkcjonowania komórek jajowych oraz zarodka. Dzięki dotlenieniu organizm funkcjonuje prawidłowo. Konsekwencją tego może być trudność z zajściem w ciążę lub pojawienie się komplikacji podczas jej przebiegu. Zauważono, że suplementacja w ilości 40 mg/dzień spowodowała obniżenie problemu z zajściem w ciążę o 40% (J.E. Żelazo znajduje się w produktach pochodzenia roślinnego i zwierzęcego, jednak różni się formą i stopniem wchłaniania. Zawarte w nich żelazo hemowe jest dobrze przyswajalne przez organizm. Zawierają one żelazo niehemowe o niższej biodostępności, w związku z czym powinny być spożywane w połączeniu z produktami bogatymi w witaminę C, która poprawia wchłanialność. W diecie i suplementacji wspierającej płodność kobiet należy zwrócić uwagę na rolę żelaza.6. <extra_id_0> Tomasz <extra_id_1> Tomasz <extra_id_2> Tomasz Selen English:
Na podstawie badań stwierdzono, że kobiety, u których występowała niepłodność i niewydolność jajników, miały niższy poziom selenu w organizmie. Mistry i wsp. 2012). Innym pierwiastkiem wchodzącym w skład wielu enzymów jest selen. Niedobór tego mikroskładnika przyczyniał się także do nieprawidłowego przebiegu ciąży (H.D. Jego dobrym źródłem są ryby, owoce morza, podroby oraz orzechy brazylijskie. Odgrywa on ważną rolę w metabolizmie hormonów tarczycy.