Zespoły posturalne

1. Czym są zespoły posturalne?

2. Zespół skrzyżowania górnego

3. Zespół skrzyżowania dolnego

1. Czym są zespoły posturalne?

Najczęstszą grupą pacjentów są osoby związane z pracą biurową czy pracą przy komputerze. To natomiast może doprowadzić do rozwoju problemów funkcjonalnych powodujących ograniczenie konkretnych funkcji, a nawet i strukturalnych skutkujących zmianami o podłożu zwyrodnieniowym. Przede wszystkim dotyczą tkanki mięśniowej, ale nie oznacza to, że nadmierne napięcie dotyczy tylko jej. Niejednokrotnie zespoły posturalne skutkują dolegliwościami, które są błędnie utożsamiane z innymi przypadłościami typu dyskopatie czy zablokowania stawowe. Najczęstszymi typami zaburzeń posturalnych są zespoły skrzyżowań górnego oraz dolnego. Przyczyną jest zazwyczaj utrzymywanie nieprawidłowej postawy ciała, która po dłuższym czasie powoduje utrwalenie złych nawyków posturalnych. Efektem takiej nieprawidłowości jest powstanie dysbalansu mięśniowego, który z biegiem czasu skutkuje zaburzeniem nawyku prawidłowej postawy ciała oraz występowaniem punktów spustowych. Zespoły posturalne są problemem o bardzo szerokim spektrum oddziaływania. Problem jest również zauważalny w obrębie powięzi mięśniowych, a także tkanki skórnej. Jeżeli chodzi o objawy, są one związane z modelem występującego zespołu. Zespół posturalny to model patologicznego napięcia mięśniowego, którego charakterystycznym objawem jest osłabienie jednej z grup przy równoczesnym nadmiernym napięciu innej.

2. Zespół skrzyżowania górnego

Na pierwszym planie znajdują się nadmiernie wysunięte i uniesione stawy barkowe oraz głowa ustawiona w nadmiernej protrakcji. Niejednokrotnie cały obraz kliniczny pacjenta zostaje dopełniony odstającymi łopatkami. Efektem powyższych zmian jest oczywiście rozwój opisanego wcześniej dysbalansu mięśniowego. Oprócz nich przykurcz jest także odnotowywany w obrębie dźwigacza łopatki oraz zstępującej części mięśnia czworobocznego grzbietu. Zaburzenie napięcia mięśniowego skutkuje pojawieniem się złych wzorców ruchowych, efektem czego jest rozwój bólowych punktów spustowych. Osoby borykające się z tym problemem bardzo często donoszą o występowaniu uczucia sztywności w obrębie szyi i barków. Przy bardziej zaawansowanych postaciach tego zespołu posturalnego występują objawy o charakterze palącym lub rwącym, które często pojawiają się w okolicy stawu ramiennego, łokciowego lub nadgarstka. Ze względu na mnogość objawów, a także ich częste występowanie w innych jednostkach chorobowych zespół skrzyżowania górnego należy różnicować z takimi problemami jak: – dyskopatia szyjna; – zespół cieśni nadgarstka; – zespół górnego otworu klatki piersiowej. Model tego zaburzenia charakteryzuje się kilkoma najczęstszymi nieprawidłowościami. W wyniku tego patologicznego ustawienia nasza postawa ulega zaokrągleniu, podobnie jak w przypadku pleców okrągłych, czego skutkiem jest ograniczenie ruchomości klatki piersiowej oraz utrudnienie oddychania. Zmiany te mają charakter zarówno jednostronny, jak i bilateralny. Jak można się domyślić, nadmiernemu napięciu ulegają przede wszystkim mięśnie piersiowe. Z kolei mięśniami, które ulegają patologicznemu osłabieniu, są głębokie zginacze odcinka szyjnego oraz mięśnie równoległoboczny i zębaty przedni. To jednak nie koniec symptomów zespołu skrzyżowania górnego. Nadmierna sztywność może natomiast doprowadzić do rozwoju dolegliwości bólowych w obrębie tych struktur, a także głowy w obszarze potylicy, skroni czy oka. Konsekwencją tych dolegliwości bólowych może być natomiast osłabienie siły mięśniowej ramion, przedramion, nadgarstka czy nawet części dłoni. Tym mianem określa się dysfunkcję obejmującą takie części ciała jak szyja, łopatki, stawy barkowe, a nawet i całe kończyny górne.

3. Zespół skrzyżowania dolnego

Choć ten model zespołu posturalnego jest zwykle błędnie utożsamiany z problemami dyskopatycznymi, to sensem zaburzenia jest patologiczne ustawienie systemu lędźwiowo-krzyżowo-miednicznego. W przypadku zespołu dolnego skrzyżowania, mięśnie ulegające nadmiernemu wydłużeniu i osłabieniu to tzw. Grupa wewnętrzna (mięśnie wielodzielny, poprzeczny brzucha wraz z przeponą oraz struktury tworzące dno miednicy), mięśnie brzucha oraz mięśnie pośladkowe. W tym przypadku mówimy o mięśniach: biodrowo-lędźwiowym, prostym uda, przywodzicielach, naprężaczu powięzi szerokiej, gruszkowatym, prostowniku grzbietu odcinka lędźwiowego, czworobocznym grzbietu, a czasami też o czworobocznym lędźwi. W przypadku tych drugich mowa o dolegliwościach bólowych, które charakteryzuje promieniujący lub opasający impuls nerwowy powodujący nadmierną sztywność. Zespół skrzyżowania dolnego podobnie jak jego górna wersja prowadzi do jednoczesnego osłabienia i przykurczu antagonistycznych grup mięśniowych. Powodem powstałego konfliktu jest z kolei długotrwałe utrzymywanie nieprawidłowego ustawienia odcinka lędźwiowego w pozycji nadmiernego pogłębienia, co często jest efektem niewłaściwego siedzenia przez dłuższy czas. O wiele więcej partii ulega przykurczowi, co skutkuje opisywanym już patologicznym podwyższeniem napięcia mięśniowego. Dysproporcje tonusu mięśniowego pomiędzy tak topograficznie dużym obszarem będą skutkować przytoczonym już dysbalansem, a także objawami rzekomokorzeniowymi. Sprawa wygląda nieco inaczej w przypadku patologii dolnej połowy ciała.