Szukaj
Język
Zespół policystycznych jajników a treningi
Spis treści
1. Czym jest zespół policystycznych jajników?
U kobiet z zespołem policystycznych jajników pęcherzyk, w którym komórka jajowa dojrzewa, nie pracuje właściwie, co powoduje, że komórka jajowa nie przedostaje się do jajowodu. Z kolei pęcherzyk obumiera i przekształca się w torbiel. Kilkanaście lat temu rozpoznanie PCOS nie było łatwym zadaniem, dlatego z pewnością u wielu kobiet nie był prawidłowo zdiagnozowany. Może również wystąpić po okresie przekwitania. Proces ten negatywnie wpływa na regularność cyklu menstruacyjnego i bardzo utrudnia zajście w ciążę. Zespół policystycznych jajników po raz pierwszy został zdiagnozowany prawdopodobnie w 1935 r. Przez amerykańskich lekarzy Irvinga Steina i Michaela Leventhala. Zespół policystycznych jajników (PCOS) to zaburzenie hormonalne, które najczęściej dotyka kobiety w wieku rozrodczym.2. Czy to w ogóle w jaki sposób rozpoznaje się pcos?
Do rozpoznania zespołu policystycznych jajników wykorzystuje się kryteria rotterdamskie, które opracowano w 2003 r. Aby stwierdzić u kobiety PCOS, muszą zostać spełnione co najmniej 2 z 3 wymienionych kryteriów: – oligoowulacja (owulacja rzadziej niż 6 razy w roku) lub jej brak, – hiperandrogenizm (nadmiar androgenów – zazwyczaj testosteronu), – charakterystyczny dla tego zespołu obraz USG.3. Aktywność fizyczna kobiet z PCOS – fakty i mity
Zespół policystycznych jajników najczęściej objawia się hiperandrogenizmem, zatem dodatkowe podwyższanie poziomu testosteronu jest niewskazane. W przypadku zespołu policystycznych jajników za hiperandrogenizm odpowiada wzrost produkcji AMH (hormon wytwarzany w narządach rozrodczych kobiet i mężczyzn). W celu potwierdzenia pozytywnego wpływu aktywności fizycznej na proces leczenia zmian metabolicznych oraz niepłodności u kobiet z zespołem policystycznych jajników w 2018 r. Przeprowadzono badanie. Zauważono, że oba protokoły treningowe przyczyniły się do spadku wskaźnika antropometrycznego i hiperandrogenizmu (C.L. W 2020 r. Opublikowano przegląd badań dotyczący wpływu aktywności fizycznej na zdrowie kobiet z zespołem policystycznych jajników. Z kolei trening siłowy prawdopodobnie pozytywnie wpływa na androgeny. Aby móc wysnuć jednoznaczne wnioski, należy przeprowadzić badania, które przeanalizują wpływ określonej aktywności fizycznej, wieku, BMI i stopnia utraty wagi na przebieg PCOS (G. Genkil, D. Często można spotkać się z zaleceniami, że w przypadku PCOS nie należy wykonywać ćwiczeń o wysokiej intensywności, ponieważ intensywna aktywność fizyczna może utrudniać przywrócenie prawidłowego cyklu menstruacyjnego. Powyższe zalecenia budzą jednak wiele wątpliwości. Hormon ten hamuje rozwój pęcherzyka zarodkowego, zmniejsza próg wrażliwości pęcherzyka na FSH (hormon wydzielany przez przedni płat przysadki mózgowej, wraz z hormonem luteinizującym pobudza u kobiet wydzielanie estrogenów i proces dojrzewania pęcherzyków jajowych) oraz zmniejsza aktywność aromatazy (kompleks enzymatyczny, którego rola w organizmie polega na przekształcaniu męskich hormonów płciowych w żeńskie – androstendion i testosteron w estron i estradiol). Kobiety podzielono na 3 grupy: grupa I wykonywała klasyczny trening aerobowy, grupa II – trening aerobowy przerywany, a grupa III była nietrenującą grupą kontrolną. Miranda-Furtado i wsp. 2018). Zauważono, że regularne intensywne treningi aerobowe połączone z monitorowaniem tętna i/lub VO2max (60% VO2max) mogą poprawić wrażliwość na insulinę. Wpływ jogi na wrażliwość insulinową i androgeny wydaje się obiecujący, jednak kwestia ta wymaga jeszcze dokładniejszych badań. Shele, J. Speelman 2020). Mówi się również, że kobiety z PCOS nie powinny ćwiczyć siłowo, ponieważ tego rodzaju aktywność podnosi poziom testosteronu.4. Aktywność fizyczna a płodność kobiet z PCOS
Mahoney 2014). Chavarro i wsp. 2007). Wise i wsp. 2012). Odnotowano również jej pozytywny wpływ na zdrowie fizyczne i przebieg procesu zapłodnienia. Przeprowadzono liczne badania sprawdzające wpływ aktywności fizycznej na płodność kobiet z zespołem policystycznych jajników. W kolejnym badaniu wykazano, że treningi mogą zmniejszać ryzyko wystąpienia niepłodności owulacyjnej w wyniku zwiększenia wrażliwości insulinowej (J.E. W innym badaniu wykazano, że aktywność fizyczna o wysokiej intensywności zmniejsza szansę na zajście w ciążę, wyjątek stanowią kobiety otyłe i z nadwagą, a o umiarkowanej intensywności nieznacznie zwiększa możliwość zapłodnienia (L.A. Aktywność fizyczna może przynieść wiele korzyści w walce z niepłodnością wynikającą z zaburzeń owulacji. Należy jednak pamiętać o odpowiednim doborze intensywności ćwiczeń, adekwatnie do poziomu zaawansowania osoby trenującej. W badaniu z 2014 r. Zauważono, że regularna aktywność fizyczna może pozytywnie wpłynąć na spadek masy ciała oraz przyczynić się do przywrócenia regularności cyklu menstruacyjnego (D.
