Szukaj
logo
Szukaj
Artykuł jest w trybie podglądu

Zerwanie więzadła krzyżowego przedniego

Strona główna Artykuły Zerwanie więzadła krzyżowego przedniego

Zerwanie więzadła krzyżowego przedniego

W szczególności zostaje zaburzona stabilizacja przednio-przyśrodkowa, co w konsekwencji prowadzi do znacznego pogorszenia zdolności pacjenta do utrzymania pozycji stojącej i kontroli środka ciężkości. Dochodzi do utraty stabilizacji stawu kolanowego. Konsekwencją uszkodzenia więzadła krzyżowego przedniego jest zaburzenie jego funkcji, co w konsekwencji wpływa na zmianę biomechaniki ciała osoby dotkniętej urazem.

Spis treści

1. Zerwanie więzadła krzyżowego przedniego – standardowe leczenie (rekonstrukcja)

Istnieje kilka możliwości wyboru materiału do przeszczepu – więzadło właściwe rzepki, mięśnie kulszowo-goleniowe (mięsień półścięgnisty), przeszczep allogeniczny, materiały syntetyczne. Dlatego też, mając na uwadze oczekiwania i profil osoby poddawanej rekonstrukcji, zadaniem lekarza operującego jest dokonanie odpowiedniego wyboru przeszczepu, który będzie najlepiej spełniał oczekiwania pacjenta. Leczenie operacyjne polega na wykonaniu zabiegu chirurgicznego przy pomocy artroskopu. Nie można jednoznacznie stwierdzić, który z tych materiałów jest najlepszy. Operacyjna rekonstrukcja ACL umożliwia obecnie w przewidywalny sposób przywrócenie stabilności kolana dzięki ochronie gojącego się przeszczepu i miejsca, z którego został pobrany. Rekonstrukcja więzadła krzyżowego przedniego polega na implantacji przeszczepu pomiędzy kością piszczelową a udową w miejscu uszkodzonego więzadła.

2. Terapia wspomagająca – zastosowanie kinesiotapingu

Zwiększenie aktywności tych mięśni może mieć pozytywny wpływ na poprawę wydolności stawu kolanowego. Dodatkowo wykazano znaczną poprawę dynamicznej kontroli postawy po zastosowaniu aplikacji stabilizującej u osób z niewydolnym stawem skokowym. Oprócz tego zastosowanie kinesiotapingu w grupie osób, u których stwierdzono znaczne osłabienie mięśnia czworogłowego, spowodowało znaczną poprawę w zakresie wydolności głowy bocznej oraz głowy przyśrodkowej mięśnia czworogłowego uda. Problem z aktywnością mięśnia czworogłowego jest powszechny u osób po rekonstrukcji ACL. Dowiedziono, że zastosowanie aplikacji stabilizującej na staw kolanowy u osób o zmniejszonym czuciu stawowym znacznie poprawiło zdolność propriocepcji w tej grupie badanych.

3. <extra_id_0> Leczenie Polski: <extra_id_1> English: <extra_id_2> English:

Ważne w kontekście przywrócenia prawidłowego funkcjonowania stawu kolanowego są ćwiczenia zwiększające siłę mięśni oraz zakres ruchu. Wydaje się, że nieoperacyjne leczenie stawu kolanowego z uszkodzeniem ACL może być wskazane u osób w podeszłym wieku, prowadzących siedzący tryb życia, odznaczających się niskim poziomem aktywności. Natomiast zastosowanie rekonstrukcji więzadłowej będzie bardziej wskazane dla osób aktywnych, którym zależy na jak najszybszym powrocie do pełnej sprawności. W dalszym toku leczenia powinno się uwzględnić zabiegi z zakresu fizykoterapii, jak krioterapia, w celu redukcji obrzęku i bólu. Uraz więzadła krzyżowego przedniego powoduje zaburzenie biomechaniki stawu kolanowego, dlatego też należy zadbać o odpowiednie ortezowanie kolana, które będzie wspomagało funkcję uszkodzonego więzadła. Dodatkowo leczenie zachowawcze można z powodzeniem zastosować w okresie przejściowym (pomiędzy momentem wystąpienia urazu a terminem zabiegu rekonstrukcji). Leczenie zachowawcze ostrych urazów ACL w ciągu pierwszych 72 godzin od momentu wystąpienia urazu polega na zastosowaniu zasady P.R.I.C.E.

Kategorie:
Autorem artykułu jest Dietspremium