Wapń – budulec kości

1. Wapń – objawy nadmiaru i niedoboru

2. Jak go stosować?

1. Wapń – objawy nadmiaru i niedoboru

Niedobór wapnia we krwi określa się mianem hipokalcemii. Stan zwany hiperkalcemią jest sytuacją, w której prawidłowe stężenie wapnia we krwi zostało przekroczone. Objawami hiperkalcemii są brak apetytu, nudności oraz zaparcia. Zapotrzebowanie naszego organizmu jest nierozerwalnie związane z płcią i wiekiem. Skutki braków objawiają się między innymi: – łamliwością kości; – osteoporozą; – niedociśnieniem tętniczym; – zaburzeniami rytmu serca i krzepnięcia krwi; – bólami mięśniowymi oraz mrowieniem i drętwieniem kończyn; – krwotokami z nosa; – tężyczką (nadmiernymi i niekontrolowanymi skurczami mięśni). Przyczynami tegoż stanu może być nadmierna absorpcja wapnia z przewodu pokarmowego, zaburzenie mechanizmów wydalniczych nerek, nowotwory kości, hiperwitaminoza A, długotrwałe unieruchomienie lub zatrucie glinem. Nieleczony nadmiar wapnia może prowadzić do rozwinięcia kamicy nerkowej, a także upośledzenia przyswajania cynku i żelaza. Zakłada się, że organizm dorosłego człowieka potrzebuje 1000 mg w ciągu doby.

2. Jak go stosować?

Istotną rolę w procesie wchłaniania pierwiastka odgrywawitamina D. Jak wspomniano w powyższym rozdziale – dzienna, zalecana dawka wapnia dla dorosłej osoby winna wynosić w przybliżeniu 1000 mg. Przyjmuje się, że spożywanie wapnia wraz z witaminą D powinno odbywać się w następującym stosunku: – 500 do 1000 mg wapnia; – 400 do 800 mg witaminy D. Popyt wzrasta w okresie dojrzewania u dzieci i młodzieży, u osób w podeszłym wieku oraz u kobiet w czasie ciąży, karmienia piersią i menopauzy.