Szukaj
Język
Uważaj na zapalenie gęsiej stopki!
Spis treści
1. Zapalenie gęsiej stopki – anatomia
Nazwa pochodzi od kształtu ułożenia tych ścięgien. Z różnych powodów, takich jak uszkodzenia lub stłuczenia, komórki błony maziowej w podszewce kaletki mogą wydzielać więcej płynu i w konsekwencji może to doprowadzić do wystąpienia stanu zapalnego i bólu. Pes anserinus) to termin anatomiczny używany do określenia grupy ścięgien w okolicy przyśrodkowej stawu kolanowego. Struktura ta obejmuje ścięgna mięśnia krawieckiego, mięśnia smukłego oraz mięśnia półścięgnistego i znajduje się nad dalszym przyczepem więzadła pobocznego przyśrodkowego kolana (MCL). Gęsia stopka (łac.2. Gęsia stopka – przyczyny dolegliwości z nią związanych
Ponadto u niektórych pacjentów podrażnienie kaletki może być wynikiem bezpośredniego uderzenia lub przebytego wcześniej urazu w tym obszarze. Główną przyczyną tych dolegliwości jest zapalenie kaletki. Czynniki zwiększające ryzyko występowania zapalenia gęsiej stopki to: – choroba zwyrodnieniowa stawów kolanowych – aż 75% pacjentów może mieć objawy zapalenia kaletki gęsiej stopki; – otyłość (szczególnie u kobiet w średnim wieku); – koślawość stawów kolanowych, występująca samodzielnie lub w połączeniu z niestabilnością stawową; – płaskostopie, które może predysponować do zapalenia kaletki i występowania innych problemów w przyśrodkowej części kolana; – zajęcia sportowe wymagające dynamicznych zwrotów i ruchów z boku na bok; – lokalny uraz; – czasami zapalenie kaletki gęsiej stopki związane jest z występowaniem cukrzycy. Stan ten najczęściej tłumaczy się zbyt dużym napięciem mięśni kulszowo-goleniowych, które wywierają dodatkowy ucisk na staw, powodują podrażnienie i tarcie kaletki.3. Możliwości leczenia i zapobiegania
Podstawowymi elementami terapii są rozciąganie i ćwiczenia okolicy miedniczno-biodrowej. Wydaje się zatem, iż zarówno eliminacja czynników ryzyka, jak i ograniczenie niektórych aktywności mogących prowadzić do urazu będą świetnymi sposobami na uniknięcie ewentualnej kontuzji. W wielu przypadkach wprowadzenie dobrze zaplanowanej rehabilitacji przynosi ulgę w ciągu 6–8 tygodni. Pacjenci muszą zostać poinformowani o odpowiednich metodach leczenia, a w stanach ostrych należy zapewnić odpowiedni czas na odpoczynek od intensywnej aktywności. Większość aktywnych osób może powrócić do uprawiania sportu.
