Szukaj
Język
Uszkodzenia więzadła krzyżowego przedniego (ACL)
Spis treści
1. <extra_id_0> Kategoria <extra_id_1> Kategoria: Leczenie Polski <extra_id_2>
Do tej pory trudno jednoznacznie stwierdzić, która z nich jest skuteczniejsza. Przewaga jednej techniki nad drugą jest przedmiotem wielu badań. Obecnie uszkodzenia więzadeł krzyżowych możemy leczyć, wybierając jeden ze sposobów: leczenie operacyjne lub zachowawcze.2. <extra_id_0> Kategoria <extra_id_1> Kategoria <extra_id_2> Kategoria: Rehabilitacja Polski
Bezpośrednio po rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego należy uwzględnić zastosowanie ortezy w celu utrzymania oraz zwiększania aktualnego zakresu ruchu stawu kolanowego. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwie jak najszybsze uzyskanie pełnego zakresu wyprostu w kolanie. Na późniejszych etapach rehabilitacji dąży się do uzyskania pełnego zakresu zgięcia. Nie mniej ważnym elementem treningu pooperacyjnego są ćwiczenia równowagi oraz propriocepcji. W tym celu wykorzystuje się ćwiczenia w zamkniętym łańcuchu kinetycznym, które wprowadza się na wczesnych etapach rehabilitacji, ze względu na ich pozytywny wpływ na dynamiczną stabilizację stawu oraz stymulację proprioreceptorów. Odpowiednio przeprowadzona rehabilitacja po zabiegu rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego ma na celu przywrócenie pełnej sprawności psychofizycznej pacjenta sprzed urazu. Kolejnym bardzo ważnym elementem jest wdrożenie ćwiczeń zwiększających zakres ruchu w stawie. Z tego względu należy przywiązywać dużą wagę do wczesnego uruchamiania mięśnia czworogłowego uda, gdyż jego prawidłowe funkcjonowanie warunkuje pełną ruchomość stawu kolanowego. Przywracanie prawidłowego zakresu ruchu należy planować z uwzględnieniem procesu przebudowy przeszczepu, aby nie doprowadzić do jego zbytniego rozciągnięcia oraz osłabienia stabilizacji kolana. Nie można również zapomnieć o odpowiednio zaplanowanym treningu siłowym. Stosuje się też ćwiczenia w otwartym łańcuchu kinetycznym, które wykorzystują bardziej izolowaną pracę mięśniową, dzięki czemu istnieje możliwość bardziej ukierunkowanego wzmacniania mięśni. Warunkiem powrotu do aktywności zawodowej czy też sportowej jest spełnienie kilku warunków: brak dolegliwości bólowych i obrzęku, pełny zakres ruchu w stawie kolanowym, przywrócenie siły mięśniowej sprzed urazu oraz normalizacja chodu.3. <extra_id_0> Kategoria <extra_id_1> Kategoria: Profilaktyka <extra_id_2>
Taki stan rzeczy tłumaczy się odmiennością w budowie anatomicznej. Ponadto niższy współczynnik funkcji mięśni kulszowo-goleniowych w stosunku do mięśnia czworogłowego może stanowić dodatkowe obciążenie dla ACL. Prawidłowa praca mięśni głębokich (m.in. Przepony, mięśnia poprzecznego brzucha oraz mięśni dna miednicy) pozwala na stabilizację kręgosłupa, miednicy i klatki piersiowej, co ma bardzo istotne znaczenie w zapobieganiu urazom i stworzeniu kończynom podstawy do efektywnego, bezpiecznego i dynamicznego wykonania ruchu. Obecnie uważa się, że istnieją czynniki, które w znacznym stopniu zwiększają ryzyko wystąpienia urazu więzadła krzyżowego przedniego. Zalicza się do niej szerszą miednicę u kobiet, większą rotację zewnętrzną kości piszczelowej, zwiększoną koślawość kolan oraz słabiej rozwinięte umięśnienie. Kobiety odznaczają się zwiększoną wiotkością stawową. Poprzez świadome połączenie wyżej wymienionych elementów oraz wymienne wdrażanie ich adekwatnie do aktualnych możliwości funkcjonalnych pacjenta rehabilitacja pooperacyjna ma na zapewnić powrót do aktywności w ciągu 6 miesięcy i jednocześnie nie powodować ponownego uszkodzenia ACL. Zaobserwowano, że ryzyko zerwania więzadeł krzyżowych przednich u kobiet jest trzykrotnie większe niż u mężczyzn.
