Szukaj
logo
Szukaj
Artykuł jest w trybie podglądu

Triada sportsmenek – zaburzenie u kobiet uprawiających sport

Strona główna Artykuły Triada sportsmenek – zaburzenie u kobiet uprawiających sport

Triada sportsmenek – zaburzenie u kobiet uprawiających sport

Niemniej jednak powiedzenie, że sport to zdrowie, nie zawsze sprawdza się w praktyce. Sport i rekreacja ruchowa niosą za sobą szereg korzyści dla zdrowia. Przykładem może być zaburzenie o nazwie triada sportsmenek. Regularna aktywność fizyczna pomaga zadbać o wydolność krążeniowo-oddechową, wzmacnia mięśnie i układ kostny, optymalizuje gospodarkę hormonalną, redukuje stres oraz wspiera utrzymanie prawidłowej masy ciała.

Spis treści

1. <extra_id_0> Czym jest... <extra_id_1>. <extra_id_2>Czym

Mowa tutaj zarówno o sportach sylwetkowych, np. Kulturystyce, jak i dyscyplinach artystycznych, np. Balet, gimnastyka czy łyżwiarstwo figurowe. Na to zaburzenie narażone są również kobiety uprawiające sztuki walki ze względu na podział na kategorie wagowe. Nierzadko pojawia się u kobiet trenujących rekreacyjnie, zwłaszcza jeżeli poziom intensywności treningów jest wyjątkowo wysoki, a proces regeneracji nieodpowiedni do poniesionych strat energetycznych w trakcie ćwiczeń. Female Athlete Triad, czyli triada sportsmenek, to termin odnoszący się do specyficznego zespołu zaburzeń dotyczących aktywnych fizycznie kobiet. Triada sportsmenek może występować też u zawodniczek sportów wytrzymałościowych, m.in. Lekkoatletyki, triathlonu, w przypadku których treningi wymagają wysokiej intensywności. Niemniej jednak triada sportsmenek nie jest wyłącznie przypadłością zawodowców. Triada sportsmenek polega na współwystępowaniu trzech problemów: – zespołu względnego niedoboru energii, – zaburzenia prawidłowego przebiegu cyklu menstruacyjnego, – obniżenia gęstości mineralnej kości, co często prowadzi do osteoporozy. Problem ten początkowo był kojarzony wyłącznie z profesjonalnymi zawodniczkami, zwłaszcza uprawiającymi dyscypliny, które wymagają utrzymania szczupłej sylwetki i stosunkowo niewielkiej masy ciała.

2. Problem niskiej dostępności energii

Niska dostępność energii jest przeważnie wynikiem wysokiej objętości i intensywności treningowej oraz niedostatecznej podaży kilokalorii w codziennej diecie. Zespół względnego niedoboru energii zwykle wynika z oddziaływania takich czynników jak stres (obawa przed nadchodzącymi zawodami) i perfekcjonizm, którym często może też towarzyszyć niska samoocena. Zbyt niska kaloryczność diety w połączeniu z wyczerpującymi i regularnymi ćwiczeniami skutkuje dużym deficytem energetycznym, który może trwać przez znaczną część okresu przygotowawczego. RED-S – relative energy deficiency in sport – to zespół względnego niedoboru energii w sporcie, który jest niejako podstawą triady sportsmenek. To szczególnie częsty problem w przypadku kobiet uprawiających dyscypliny artystyczne, sylwetkowe i wytrzymałościowe. To z kolei niejednokrotnie może doprowadzić do zaburzeń odżywiania, m.in. Anoreksji, bulimii lub ortoreksji. Co istotne, niejednokrotnie masa ciała zawodniczki utrzymuje się na stałym poziomie i w ten sposób maskuje problem niedoboru energii. Warto zaznaczyć, że RED-S dotyczy także zawodników płci męskiej.

3. Konsekwencje zespołu RED-S

Długotrwały niedostatek energetyczny skutkuje niedoborem witamin, składników mineralnych oraz podstawowych makroskładników odżywczych. Rezultatem tego mogą być takie problemy jak: – chroniczne zmęczenie, – trudności z koncentracją, – zaburzenia gospodarki hormonalnej, – utrata równowagi kwasowo-zasadowej, – nieprawidłowości ze strony przewodu pokarmowego, – obniżenie nastroju i zwiększone ryzyko zaburzeń dotyczących zdrowia psychicznego, – upośledzenie prawidłowego funkcjonowania narządów wewnętrznych, co wpływa na pogorszenie wyników morfologii i innych parametrów.

4. <extra_id_0> Źródło <extra_id_1> Tytuł <extra_id_2> Autor:

Problem ten jest złożony i dotyczy osi podwzgórze–przysadka mózgowa–jajniki, co w konsekwencji powoduje upośledzenie cyklu menstruacyjnego. To sprawia, że przysadka mózgowa zaczyna wydzielać mniej hormonu folikulotropowego (FSH) i luteinizującego (LH). Warto zaznaczyć, że wyczerpujące treningi, zbyt mała kaloryczność diety i stres zaburzają pracę również innych gruczołów, tj. Osi podwzgórze–przysadka–nadnercza. Połączenie hipoestrogenizmu ze zbyt wysokim poziomem kortyzolu i nadmiarem androgenów oddziałuje na cykl menstruacyjny kobiet. Długotrwały deficyt energetyczny, stres oraz przewlekłe zmęczenie na skutek regularnych treningów bezpośrednio oddziałują na funkcjonowanie gospodarki hormonalnej. Intensywne treningi w połączeniu ze stresem i niedoborem energii sprawiają, że podwzgórze wydziela znacznie mniejsze ilości gonadoliberyny (GH). Skutkiem tego jest zaburzenie pracy jajników, które nie wydzielają dostatecznej ilości estrogenów, co prowadzi do hipoestrogenizmu. W tym przypadku organizm zaczyna borykać się z nadmiernym wydzielaniu kortyzolu (hormon stresowy) i androgenów (męskich hormonów płciowych). U niektórych sportsmenek miesiączka może pojawiać się nieregularnie, ale u części z nich dochodzi do jej całkowitego zaniku. W przypadku triady sportsmenek zaburzenia o podłożu hormonalnym to często jeden z pierwszych symptomów sygnalizujących nieprawidłowości.

5. Jakie problemy niesie za sobą triada sportsmenek

Zmiany osteoporotyczne to najczęstszy, lecz niejedyny problem wynikający z zaburzeń hormonalnych i niedoboru energii u zawodniczek z triadą sportsmenek. Tak naprawdę to zaburzenie rzutuje na funkcjonowanie całego organizmu, co z biegiem czasu może doprowadzić do wielu nieprawidłowości, m.in. Anemii, braku apetytu, przedwczesnych zmian miażdżycowych, problemów psychosomatycznych, zaparć, nieprawidłowości z termoregulacją, zaburzeń snu, wzmożonego ryzyka infekcji i osłabienia odporności, pogorszenia funkcjonowania nerek, dysfunkcji o charakterze endokrynologicznym (np. Zaburzenie pracy tarczycy) czy zaburzeń odżywiania na tle nerwowym (np. Bulimia czy ortoreksja).

6. Czy triada sportsmenek dotyczy wyłącznie kobiet

W jednej z prac naukowych zaobserwowano, że u sportowców płci męskiej występują nieprawidłowości odpowiadające triadzie sportsmenek. Tenforde i wsp. 2016). Hipogonadyzm hipogonadotropowy często figuruje pod inną nazwą – wtórna niewydolność hormonalna jąder. W rezultacie u mężczyzn mogą pojawić się takie problemy jak zaburzenie spermatogenezy, spadek libido, brak witalności, zmiany w zakresie owłosienia łonowego, zwiększone ryzyko ginekomastii, obniżenie nastroju i wzmożona skłonność do depresji, wzrost masy ciała przy równoczesnym spadku masy i siły mięśniowej. Niemniej jednak zespół RED-S i obniżona gęstość mineralna kości są także zagrożeniem dla mężczyzn. Różnica dotyczy jednak zaburzeń hormonalnych, które w przypadku mężczyzn przyjmują postać hipogonadyzmu hipogonadotropowego (A.S. Problem ten dotyczy zaburzenia osi podwzgórze–przysadka mózgowa, co powoduje upośledzenie wydzielania gonadotropin z komórek przysadki (zwanych komórkami gonadotropowymi). Niski poziom gonadotropin jest zwykle powiązany z obniżeniem stężenia testosteronu oraz podwyższeniem poziomu żeńskich hormonów LH i FSH. Triada sportsmenek to problem w głównej mierze występujący u kobiet.
Zródło

Birch K., Female athlete triad, „BMJ” 2005, 330(7485), 244–246.
Gibbs J.C., Williams N.I., De Souza M.J., Prevalence of individual and combined components of the female athlete triad, „Medicine & Science in Sports & Exercise” 2013, 45(5), 985–996.
Hobart J.A., Smucker D.R., The female athlete triad, „American Family Physician” 2000, 61(11), 3357–3364.
Manore M.M., Kam L.C., Loucks A.B., The female athlete triad: components, nutrition issues, and health consequences, „Journal of Sport Sciences” 2007, 25(S1), 61–71.
Matzkin E., Curry E.J., Whitlock K., Female athlete triad: past, present, and future, „Journal of the American Academy of Orthopaedic Surgeons” 2015, 23(7), 424–432.
Mędraś M., Leczenie hipogonadyzmu męskiego, „Przegląd Urologiczny” 2007, 5(45), 22–29.
Nazem T.G., Ackerman K.E., The female athlete triad, „Sports Health” 2012, 4(4), 302–311.
Rabijewski M., Zgliczyński W., Etiopatogeneza, rozpoznawanie i leczenie gipogonadyzmu u mężczyzn, „Endokrynologia Polska” 2009, 60(3), 1–12.
Tenforde A.S. et al., Parallels with the female athlete triad in male athletes, „Sports Medicine” 2016, 46(2), 171–182.
Thein-Nissenbaum J., Long term consequences of the female athlete triad, „Maturitas” 2013, 75(2), 107–112.
Torstveit M.K., Sundgot-Borgen J., The female athlete triad: are elite athletes at increased risk?, „Medicine & Science in Sports & Exercise” 2005, 37(2), 184–193.
Torstveit M.K., Sundgot-Borgen J., The female athlete triad exists in both elite athletes and controls, „Medicine & Science in Sports & Exercise” 2005, 37(9), 1449–1459.