Szukaj
Język
Tlenoterapia – działanie, wskazania, zalety
Spis treści
1. <extra_id_0> Translate this page <extra_id_1> Switch <extra_id_2> Polish: Switch <extra_id_3> Switch <extra_id_4> Przejdź na:
W tlenoterapii normobarycznej ciśnienie dostarczanego powietrza wynosi do 1500 hPa. Normobaria to specyficzny rodzaj tlenoterapii, w której wykorzystywana jest specjalna mieszanka powietrza. Zabiegi są realizowane w specjalnie zaprojektowanych pomieszczeniach, czas trwania jednorazowej sesji nie jest ograniczony. O ile w zwykłej terapii koncentracja tlenu wynosi mniej więcej 90%, tak w tym przypadku jest to ok. 40%, a oprócz cennego tlenu wdychane powietrze zawiera do 3% dwutlenku węgla i 0, 5% wodoru.2. Czy to w ogóle aparatura do tlenoterapii – co warto stosować?
Przede wszystkim butle tlenowe wymagają regularnej wymiany po zużyciu. To natomiast skutkuje wieloma problemami m.in. Dla osób starszych lub mieszkających samotnie. Przeważnie konieczne jest zaangażowanie osoby doświadczonej, np. Pielęgniarki środowiskowej. To urządzenia niezwykle proste i wygodne w obsłudze, które w zdecydowanej większości są zautomatyzowane. Oznacza to, że koncentratory działają właściwie wszędzie i w przeciwieństwie do butli dostarczany tlen nie ulega zużyciu. Ponadto nie stwarzają niebezpieczeństwa wybuchu. Do tlenoterapii czynnej używa się wyłącznie respiratorów, co oznacza, że przeznaczona jest tylko dla pacjentów hospitalizowanych. W przeszłości do tlenoterapii wykorzystywano butle tlenowe, które niekiedy nadal są używane w przypadku leczenia szpitalnego. Ponadto przetrzymywanie zbiornika z tlenem jest po prostu niebezpieczne – nawet najmniejsza wada mechaniczna butli grozi wybuchem, co oznacza konieczność przechowywania ich w odpowiednich warunkach (zwykle poza domem i nie w zamkniętym pomieszczeniu). Nie można też zapominać, że tlenoterapia z użyciem butli tlenowych jest kłopotliwa w zakresie ustalenia odpowiedniego tempa napływu tlenu. Obecnie w tlenoterapii wykorzystuje się koncentratory tlenu. Ich działanie polega na pobieraniu powietrza z otoczenia, a następnie filtrowaniu z zawartych gazów w celu wzrostu wysycenia stężenia tlenu. Do funkcjonowania wymagają wody destylowanej, która zadba o odpowiednie nawilżenie i czystość generowanego powietrza. Koncentratory tlenowe oferują zarówno ciągły, jak i przerywany tryb pracy, a na dodatek występują w dwóch formach: – stacjonarne koncentratory są skierowane do pacjentów o ograniczonej mobilności, np. Leżących po przebytej operacji; – przenośne koncentratory (np. Na baterie lub akumulatory) stanowią bardzo dobre rozwiązanie dla osób chodzących, np. Podczas spaceru czy zakupów. Tlen z kolei jest podawany pacjentom za pomocą donosowej kaniuli (tzw. Wąsy tlenowe) lub dzięki specjalnej masce tlenowej. Niemniej jednak coraz częściej odchodzi się od ich stosowania, co wynika z szeregu wad, jakie niosą za sobą tego typu urządzenia.3. Tlenoterapia – działanie i efekty
Polepszenie gazometrii oznacza lepsze wysycenie komórek, tkanek i narządów wewnętrznych wartościowym tlenem, co przekłada się na szereg korzystnych efektów, takich jak: – wzmocnienie odporności, – łagodzenie zmian zapalnych, – poprawa wydolności krążeniowo-oddechowej, – przeciwdziałanie wolnym rodnikom tlenowym, – redukcja stresu, poprawa jakości snu, polepszenie nastroju, – usprawnienie mikrokrążenia skórnego i pomoc w gojeniu się ran, – ustabilizowanie tempa przemiany materii, co może doprowadzić do poprawy wyników badań, np. Normalizacji poziomu glukozy czy cholesterolu. Przede wszystkim tlenoterapia powoduje poprawę saturacji krwi. Oddychanie powietrzem o wysokiej zawartości tlenu lub 100% czystym tlenem ma niewątpliwie wartościowy wpływ na zdrowie człowieka.4. Kiedy nie podawać tlenu? Przeciwwskazania do tlenoterapii
Ponadto tlenoterapia nie jest rekomendowana podczas stosowania niektórych leków (np. Bleomycyna, disulfiram). Szczególną ostrożność podczas leczenia tlenem należy zachować w przypadku kobiet w ciąży, osób ze wszczepionym rozrusznikiem serca, ze zdiagnozowanymi chorobami nowotworowymi, z potwierdzonym zapaleniem nerwu wzrokowego lub o podwyższonym ryzyku ataku drgawkowego (np. Wskutek stosowania leków czy zdiagnozowanej epilepsji). Przebywanie w zamkniętej sali lub komorze tlenowej może doprowadzić do zwiększonego poczucia lęku. Warto też dodać, że zbyt częsta i przesadnie długa tlenoterapia u osób zdrowych może okazać się przyczyną problemów. Choć tlenoterapia jest nieinwazyjną metodą leczenia, a podawanie tlenu gwarantuje wiele korzyści zdrowotnych, to jednak nie zawsze okazuje się to możliwe. Równie ważnym przeciwwskazaniem są zatrucia organizmu – mowa tu o parakwacie czy bojowych środkach chemicznych. W normobarii i hiperbarii przeciwwskazaniem może być klaustrofobia. U tej grupy osób lepsze rozwiązanie może stanowić tlenoterapia z użyciem koncentratora. Długotrwałe i nadmierne oddychanie powietrzem o koncentracji tlenu przekraczającej 50% przy prawidłowej saturacji może skutkować problemami ze strony układu oddechowego – zapalenia oskrzeli lub tchawicy czy uszkodzenia płuc. Do głównych przeciwwskazań należą przebyte zabiegi operacyjne w obrębie klatki piersiowej (torakochirurgia), odma płucna (bez drenów), infekcje górnych dróg oddechowych oraz gorączka.
