Szukaj
logo
Szukaj
Artykuł jest w trybie podglądu

SIBO – czym jest, objawy, diagnostyka, leczenie

Strona główna Artykuły SIBO – czym jest, objawy, diagnostyka, leczenie

SIBO – czym jest, objawy, diagnostyka, leczenie

Objawy w głównej mierze dotyczą przewodu pokarmowego i są to np. Wzdęcia, gazy, przelewania i biegunki. Jelita są nazywane drugim mózgiem, zapewniającym prawidłowe funkcjonowanie organizmu. Częstość występowania zespołu przerostu bakteryjnego jelita cienkiego (SIBO) u osób dorosłych szacuje się na ok. 2, 5–22%. Dolegliwości jelitowe mogą być silnie powiązane ze stanem psychicznym. W przypadku występowania dysfunkcji przewodu pokarmowego istotna jest szybka diagnostyka i wprowadzenie odpowiednich działań, by przywrócić równowagę w organizmie. Według badań SIBO występuje u 4–75% osób z zespołem jelita drażliwego (IBS).

Spis treści

1. Objawy występujące przy SIBO

Do najczęstszych przyczyn SIBO zaliczane są nieprawidłowości anatomiczne po zabiegach chirurgicznych lub w przebiegu wielu chorób, które mogą zwiększać ryzyko zaburzeń motoryki jelita cienkiego. Inne: – zaburzenia nastroju, – trądzik, – wysypka skórna, – obrzęki, – rumień guzowaty, – kłębuszkowe zapalenie nerek, – zapalenie i bóle stawów, – zaburzenia odżywiania, – zaburzenia miesiączkowania, – niedobory witamin i składników mineralnych. Ze strony przewodu pokarmowego: – biegunka, – wzdęcia, – gazy, – odbijanie, – nudności, – wymioty, – ataki kolki jelitowej, – zaburzenia trawienia, – refluks, – bóle brzucha, – śluz i niestrawione resztki w kale, – przelewania.

2. –

Badania potwierdzają, że SIBO jest częściej diagnozowane u pacjentów z IBS (M. Diagnostyka SIBO odbywa się na podstawie: – wywiadu lekarskiego – pozyskanie informacji o objawach i ich ocena, – testów oddechowych – najczęściej są to wodorowe testy oddechowe, których celem jest zmierzenie ilość wodoru w wydychanym powietrzu po spożyciu laktulozy (najczęściej jest to 10 g) lub glukozy (75 g). Ważne jest odpowiednie przygotowanie do tego rodzaju testu, warto zapytać o szczegóły w laboratorium, w którym będzie wykonywana diagnostyka, dzięki temu wyniki będą miarodajne, – posiewu aspiratu jelitowego – polega na pobraniu treści jelitowej za pomocą endoskopu, a następnie wykonaniu posiewu w celu zbadania ilości i rodzaju występujących bakterii. Częstsze występowanie SIBO obserwowane jest w: – zespole jelita drażliwego (IBS), chorobie Leśniowskiego-Crohna, – zespole krótkiego jelita, – niealkoholowej stłuszczeniowej chorobie wątroby, – marskości wątroby, – celiakii, – chorobie Hashimoto, – niedoczynności tarczycy, – AIDS. Pimentel i wsp. 2000). Test trwa 3 godziny, powietrze wydychane jest do specjalnych probówek co 15–20 minut i badane jest stężenie wodoru. Diagnostyka w kierunku SIBO i potwierdzenie jego występowania pozwala na podjęcie odpowiednich działań terapeutycznych. Jeśli ktoś zauważy u siebie objawy charakterystyczne dla SIBO, warto zgłosić się do gastroenterologa i przeprowadzić odpowiednią diagnostykę, by potwierdzić zaburzenia flory bakteryjnej w jelicie cienkim.

3. <extra_id_0> Leczenie Polski: <extra_id_1> English: <extra_id_2> English:

Odpowiednie leczenie i suplementację dobiera lekarz po przeprowadzeniu dokładnej diagnostyki. Zwiększona produkcja tego związku może powodować kwasicę mleczanową (skutkującą osłabieniem, odwodnieniem, niskim ciśnieniem, pogorszeniem pamięci, słabością mięśniową), a nawet sepsę, czyli stan zakażenia całego organizmu zagrażający życiu. Wdrożenie diety jako pierwszego kroku mogłoby osłabić działanie leków. Ma to wydłużyć czas pracy wędrującego kompleksu elektrycznego, co będzie korzystne dla terapii. Leczenie SIBO opiera się na wdrożeniu antybiotykoterapii, celowanej probiotykoterapii i odpowiedniej diety. Wskazana jest probiotykoterapia indywidualnie dostosowana do pacjenta, jest to niezwykle istotne, ponieważ u osób z SIBO za sprawą spowolnionej perystaltyki jelit probiotyki mogą nie docierać do miejsca docelowego, czyli jelita grubego, i bakterie zaczynają namnażać się już w jelicie cienkim, co prowadzi do nadmiernej produkcji kwasu D-mlekowego. Dieta powinna zostać wdrożona po zakończeniu przyjmowania antybiotyku ze względu na to, że antybiotyk lepiej działa na bakterie, które są aktywne. Istotne jest wprowadzenie odpowiednich przerw między posiłkami – ok. 4–5-godzinnych i zachowanie 12-godzinnej przerwy nocnej. W terapii IBS i SIBO najczęściej zalecana jest dieta low-FODMAP, czyli z ograniczeniem produktów fermentujących. Najczęściej stosuje się antybiotyki takie jak ryfaksymina, neomycyna, ciprofloksacyna lub metronidazol.

4. <extra_id_0> - <extra_id_1> - <extra_id_2> - SIBO English:

Dieta jest na bieżąco aktualizowana przez naukowców z Monash University w Australii. Ten rodzaj żywienia wpływa na złagodzenie dolegliwości żołądkowo-jelitowych i działa korzystnie na układ odpornościowy. Hustoft i wsp. Wykazały, że zastosowanie 9-tygodniowej diety low-FODMAP u osób z IBS wpłynęło na obniżenie ilości cytokin, czyli wskaźników stanu zapalnego w organizmie, złagodzenie objawów jelitowych i zmniejszenie ilości bakterii (Actinobacteria, Bifidobacterium i Faecalibacterium prausnitzii) w kale (T.N. Aktualnie nie ma jednoznacznych rekomendacji dotyczących diety dla osób z SIBO. Głównym założeniem diety low-FODMAP jest eliminacja produktów zawierających FODMAP, czyli fermentujące oligosacharydy, disacharydy, monosacharydy i poliole. Badania przeprowadzone przez T.N. Hustoft i wsp. 2017). Najczęściej jednak stosowana jest dieta low-FODMAP, czyli leczenie żywieniowe stworzone na potrzeby pacjentów z IBS.

5. <extra_id_0> Źródła <extra_id_1> <extra_id_2> Źródło:

Dieta low-FODMAP dzieli się na etapy: – trwa 2–6 tygodni i jest to faza eliminacji produktów z wysoką zawartością FODMAP, – trwa 8–12 tygodni i jest to faza reintrodukcji (ponownego wprowadzania) do diety produktów z wysoką zawartością FODMAP i obserwowania, czy po ich spożyciu występują objawy, – faza indywidualizacji, czyli dostosowania diety do samopoczucia po spożyciu danych produktów. Dieta na pierwszym etapie powinna być oparta na produktach z niską zawartością FODMAP i eliminować te, które zawierają ich dużą ilość.

6. Produkty z wysoką i niską zawartości FODMAP

Jeśli po spożyciu produktu z grupy oligosacharydów nie będą występowały żadne niepokojące objawy, można je wprowadzić do codziennej diety i jednocześnie rozszerzać jadłospis o nowe produkty z kolejnych grup. Każdy jest inny i ma inną mikrobiotę jelitową. Nie istnieje jedna uniwersalna dieta, która jest dobrym wyborem u każdej osoby z chorobami jelit, w tym SIBO. Długotrwałe stosowanie diety low-FODMAP zmniejsza ilość bakterii z rodzaju Bifidobacterium w jelitach, dlatego po 2–6-tygodniowej eliminacji FODMAP należy ponownie wdrażać do diety produkty fermentujące i jednocześnie obserwować reakcję organizmu. Takie działanie pozwoli wypracować dietę odpowiednią dla danej osoby. To, co szkodzi jednej osobie, będzie służyło innej, dlatego obserwacja organizmu jest bardzo ważna. Źródło: Nanayakkara W.S. Et al., Efficacy of the low FODMAP diet for treating irritable bowel syndrome: the evidence to date, „Clinical and Experimental Gastroenterology” 2016, 17(9), 131–142.

7. <extra_id_0> - <extra_id_1> - <extra_id_2> - SIBO English:

Kluczem do sukcesu w terapii SIBO jest połączenie wszystkich metod leczenia – antybiotykoterapii, probiotykoterapii, diety i psychoterapii. Warto współpracować z zaufanymi specjalistami w danej dziedzinie, którzy będą wsparciem w leczeniu. Ważne jest holistyczne podejście. Wykluczenie jednego z elementów może zniweczyć efekty innych działań podejmowanych w celu poprawy zdrowia i samopoczucia. Wprowadzenie leczenia antybiotykami, probiotykoterapii i dietoterapii może okazać się niewystarczające, gdyż często problemy jelitowe są powiązane ze stanem psychicznym.
Zródło

Dąbrowska A., Postępowanie dietetyczne u pacjenta z zespołem przerostu bakteryjnego w jelicie cienkim, „Food Forum” 2018, 4(26), 82–86.
Gąsiorowska J., Czerwionka-Szaflarska M., Zespół przerostu flory bakteryjnej jelita cienkiego a zespół jelita nadwrażliwego, „Przegląd Gastroenterologiczny” 2013, 8(3), 165–171.
Gulbicka P., Grzymisławski M., Wzdęcia brzucha – najczęstsze przyczyny i postępowanie, „Pielęgniarstwo i Zdrowie Publiczne” 2016, 6(1), 69–76 .
Hustoft T.N. et al., Effects of varying dietary content of fermentable short-chain carbohydrates on symptoms, fecal microenvironment, and cytokine profiles in patients with irritable bowel syndrome, „Neurogastroenterology & Motility” 2017, 29(4).
Kargulewicz A., Dieta Low FODMAP w terapii IBS, „Food Forum” 2019, 1(29), 18–21.
Magge S., Lembo A., Low-FODMAP Diet for Treatment of Irritable Bowel Syndrome, „Gastroenterology and Hepatology” 2012, 8(11), 739–745.
Nanayakkara W.S. et al., Efficacy of the low FODMAP diet for treating irritable bowel syndrome: the evidence to date, „Clinical and Experimental Gastroenterology” 2016, 17(9), 131–142.
Pimentel M. et al., Eradication of small intestinal bacterial overgrowth reduces symptoms of irritable bowel syndrome, „The American Journal of Gastroenterology” 2000, 95, 3503–3506.
Starting the FODMAP diet. What to expect from the 3-Step FODMAP Diet, monashfodmap.com/ibs-central/i-have-ibs/starting-the-low-fodmap-diet/ (20.08.2021).