Szukaj
Język
Rwa kulszowa – czym jest?
Spis treści
1. Rwa kulszowa – przyczyny
Mowa tu przede wszystkim o wypuklinie, polegającej na tylno-bocznym przesunięciu jądra miażdżystego w kierunku otworu międzykręgowego stanowiącego miejsce wyjścia korzeni nerwowych. Kolejną równie częstą przyczyną jest stenoza kanału kręgowego, czyli ograniczenie bądź zwężenie światła kanału kręgowego o charakterze patologicznym. Rwy kulszowe wywołane tą grupą przyczyn są rzadziej wykrywane ze względu na trudności diagnostyczne związane z dokładnym zlokalizowaniem miejsca patologii. Pierwszą grupą mogą być wszelkiego rodzaju urazy oraz zmiany zwyrodnieniowe. Kolejną przyczyną może być nadmierna aktywność fizyczna. Niejednokrotnie rwy kulszowe pojawiają się u osób bez urazów, ale stosujących dietę ubogą w witaminy, sole mineralne oraz pierwiastki takie jak wapń. Ten niewielki mięsień niejednokrotnie może być powodem ucisku lub drażnienia nerwu kulszowego. W związku z tym nawet zwykłe noszenie portfela w tylnej kieszeni bądź zbyt głęboki siad mogą stopniowo przyczyniać się do rozwoju ischialgii. Za najczęstszą przyczynę uznaje się wszelkiego rodzaju patologie w obrębie dysków międzykręgowych. Przemieszczenie struktur kręgosłupowych powoduje jego uciśnięcie, co prowadzi do pojawienia się dolegliwości bólowych. Typowym następstwem takiego mechanizmu jest bezpośredni ucisk na rdzeń kręgowy bądź wychodzące korzenie kręgowe. Oprócz dwóch wyżej wymienionych przyczyn rwy kulszowej istnieje szereg innych równie częstych czynników prowadzących do powstawania tego schorzenia. Oderwane fragmenty kostne oraz patologiczne wytwory zmian zwyrodnieniowych określane mianem osteofitów również mogą przyczyniać się do ucisku nerwu kulszowego i dawać takie same objawy jak dyskopatie czy stenozy. Zbyt intensywny trening przy braku prawidłowo rozbudowanego gorsetu mięśniowego może z biegiem czasu powodować trwałe zmiany strukturalne w kręgosłupie i prowadzić do powstawania ischialgii. Warto również pamiętać, że przyczyną rozwoju rwy kulszowej może być syndrom mięśnia gruszkowatego. U niespełna 1/5 populacji nerw przebiega poprzez ten mięsień, a nie pod nim. Czynników sprzyjających rozwojowi rwy kulszowej jest naprawdę wiele.2. <extra_id_0> Translations <extra_id_1> English: Translations
Dodatkowe objawy to najczęściej osłabienie siły mięśniowej oraz parestezje. Silne dolegliwości bólowe skutkują nadmiernym i patologicznym napięciem mięśni w okolicy przykręgosłupowej. Jest to odruchowe, organizm chroni się przed pojawiającym się bólem. Przykładowo ucisk korzenia L5 doprowadzi do niedowładu prostowników stopy i palucha, co będzie skutkować pojawieniem się tzw. Stopy opadającej oraz upośledzeniem chodu. Głównym objawem rwy kulszowej są długotrwałe i silne dolegliwości bólowe wynikające z (bez)pośredniego ucisku na korzeń nerwowy. Te ostatnie to zaburzenia czucia przypominające mrowienie bądź drętwienie w obrębie chorego odcinka ciała. Oprócz samego zmniejszenia tonusu mięśniowego bardzo często dochodzi do ograniczenia ruchomości odcinka lędźwiowego kręgosłupa, a także przyjmowania skompensowanej i nieprawidłowej pozycji ciała. W dużej mierze obraz kliniczny pacjenta jest uwarunkowany lokalizacją ucisku. Z kolei nacisk na korzeń S1 będzie powodował zniesienie odruchu skokowego, a także zaburzenie funkcji zwieraczy i/lub odbytu. Ból ten ma charakter promieniujący, co oznacza, że biegnie wzdłuż całej tylnej powierzchni kończyny dolnej (począwszy od górnej części pośladka, przez udo i łydkę, a skończywszy na czubku palucha stopy).3. <extra_id_0> Diagnostyka Polski <extra_id_1> Kategoria <extra_id_2> Kategoria: Diagnostyka
Pierwszym badaniem mogą być testy funkcjonalne, które wykorzystywane są przez fizjoterapeutów. Osoba zdrowa będzie w stanie osiągnąć pozycję nawet 90º zgięcia w stawie biodrowym, podczas gdy u osoby chorej owa ruchomość jest ograniczona. Drażnienie i prowokowanie struktur nerwowych pozwala na sprawdzenie prawidłowości ich funkcjonowania. Zanim dojdzie do terapii, ważne jest dokładne określenie lokalizacji schorzenia. Najbardziej charakterystycznym jest objaw Lasegue’a polegający na uniesieniu wyprostowanej kończyny dolnej w trakcie leżenia na plecach. Oprócz testów funkcjonalnych przeprowadza się także badanie odruchów nerwowych. Inną metodą analizy w przypadku potencjalnego występowania rwy kulszowej są badania obrazowe: zdjęcie RTG, rezonans magnetyczny oraz tomografia komputerowa – to najczęstsze sposoby wykrywania ischialgii w obrębie narządu ruchu. W tym celu oprócz wyraźnego obrazu klinicznego pacjenta (który jest poparty wspomnianymi już objawami) wykonuje się różnymi metodami badania diagnostyczne.4. <extra_id_0> Kategoria <extra_id_1> Kategoria: Leczenie Polski <extra_id_2>
Zupełnie inne metody terapeutyczne znajdują zastosowanie przy rwie kulszowej o długotrwałym przebiegu. Alternatywą są kortykosteroidy wstrzykiwane bezpośrednio w obszar objęty stanem zapalnym. Dodatkowym wsparciem będzie fizjoterapia. Leczenie operacyjne jest także stosowane w sytuacji, gdy istnieje zidentyfikowana przyczyna rwy bądź objawy stają się na tyle uciążliwe, że upośledzają codzienne funkcjonowanie pacjenta. Leczenie rwy kulszowej jest nierozłącznie związane z postacią choroby. W tym przypadku kuracja niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi może prowadzić do zbyt dużego obciążenia żołądka, a nawet krwawień ze strony układu pokarmowego. Efekty to wyraźne obniżenie ciśnienia na nerw kulszowy oraz zmniejszenie dolegliwości bólowych. W przypadku braku jakiejkolwiek poprawy po zastosowaniu wcześniej wspomnianych metod jedynym sposobem walki ze schorzeniem jest operacja chirurgiczna. Zabieg polega na usunięciu przyczyny ucisku korzenia nerwowego (tzw. Odbarczanie). W przypadku ischialgii o krótkim przebiegu najczęściej stosowane są środki farmakologiczne o działaniu przeciwbólowym, ćwiczenia rozciągające oraz naprzemienne okłady z wykorzystaniem właściwości ciepła i zimna.5. <extra_id_0> Kategoria <extra_id_1> Kategoria <extra_id_2> Kategoria: Rehabilitacja Polski
Mowa tu o takich metodach jak neuromobilizacje, metoda McKenziego, Maitlanda czy Kaltenborn-Evjenth. Zaleca się więc aktywności przyczyniające się do rozciągnięcia zarówno nadmiernie przykurczonych grup mięśniowych, jak i samej struktury nerwowej. Dzięki temu możliwe będzie przeciwdziałanie późniejszym skutkom ischialgii, takim jak ograniczenie ruchomości czy patologiczne wzorce ruchowe. Bardzo dobre rezultaty odnotowuje się przy stosowaniu zabiegów z wykorzystaniem prądu elektrycznego. Transdermalna elektrostymulacja polega na umiejscowieniu elektrod wzdłuż przebiegu nerwu kulszowego, w związku z czym bodziec przepływa zgodnie z kierunkiem impulsów bólowych. Niemniej ważnymi bodźcami wykorzystywanymi do leczenia rwy kulszowej są ciepło, pole magnetyczne czy biostymulacja światłem laserowym. Rehabilitacja w przypadku rwy kulszowej stanowi jeden z podstawowych elementów całego procesu terapeutycznego. Ćwiczenia kinezyterapeutyczne są ukierunkowane na minimalizację dolegliwości bólowych wynikających z ucisku korzenia nerwowego. Oprócz tego warto pamiętać o wzmocnieniu osłabionych obszarów naszego gorsetu mięśniowego. Istotną rolę w terapii rwy kulszowej odgrywa leczenie fizykalne. Mowa tu o prądach TENS. Innym równie skutecznym zabiegiem jest jonoforeza polegająca na wprowadzeniu do ustroju leku (przeciwbólowego lub antyzapalnego) za pomocą prądu stałego. Bardzo dobrym uzupełnieniem całej rehabilitacji jest leczenie uzdrowiskowe, w którym pacjenci mogą korzystać z zabiegów hydroterapeutycznych czy też okładów borowinowych. Fizjoterapeuci w swojej pracy bazują na fizykoterapii, kinezyterapii oraz licznych metodach terapeutycznych dotyczących schorzeń zarówno układu nerwowego, jak i elementów kostnych.6. <extra_id_0> Źródło <extra_id_1> źródło <extra_id_2>Źródło:
Zamiast leżeć, lepiej zwolnić tempo, ale pozostać w ruchu. Nagłe skłony, obroty, skoki czy intensywne bieganie to łatwa droga do ponownego urazu; – pamiętajmy o sylwetce! Zamiast noszenia jednej ciężkiej siatki bądź torby lepiej przełożyć zakupy do plecaka bądź dwóch oddzielnych toreb; – zwróćmy uwagę, jak śpimy! Starajmy się, by pozycja do snu nie wymuszała zgięcia w stawach biodrowych. Rwa kulszowa to poważne schorzenie, musimy pamiętać, że sami możemy nieco złagodzić obecne dolegliwości bólowe oraz nieco przyczynić się do poprawy swojego stanu, jednak w przypadku braku poprawy konieczna jest konsultacja ze specjalistą. Bardzo dobrym rozwiązaniem będziepływaniena plecach; – wystrzegajmy się gwałtownych ruchów! Podnosząc coś ciężkiego z podłogi, najlepiej przejść do kucnięcia i przenieść ciężar ciała na kończyny dolne zamiast na kręgosłup; – starajmy się symetrycznie rozkładać obciążenie! Najlepiej spać w pozycji wyprostowanej, na wznak i bokiem. Pamiętajmy również o odpowiednio twardym materacu i dobrze dopasowanym podłożu dla odcinka szyjnego. Poniżej kilka ważnych zasad, które pomogą w funkcjonowaniu w trakcie choroby oraz zapobiegną jej nawrotowi: – unikajmy bezczynności!
