Rośliny obniżające poziom glikemii we krwi
Spis treści
1. Morwa biała
Usprawnia ona gospodarkę węglowodanową, obniża poposiłkowy wzrost stężenia glukozy we krwi, a także wpływa na ogólny jej poziom. Związek ten, należący do polihydroksyalkaloidów, znajduje się w liściach morwy. Oprócz DNJ istotne znaczenie mają również występujące w morwie białej kwas galusowy, rutyna, kwercetyna oraz białko Moran 20K. Enzymy te są odpowiedzialne za proces przemiany węglowodanów złożonych do glukozy w jelicie cienkim. Właściwości hipoglikemizujące zostały potwierdzone w licznych badaniach zarówno z udziałem zwierząt, jak i pacjentów ze zdiagnozowaną cukrzycą (J.G. W jednej z prac obserwowano poziom glukozy na czczo oraz glikemię poposiłkową. Spośród nich 20 osób spożywało zwykłą herbatę (stanowili oni grupę kontrolną), natomiast pozostałym podawano napar z morwy białej. Wśród uczestników przyjmujących napar z morwy odnotowano znacznie niższe wartości badanych parametrów w zestawieniu z grupą kontrolną. Banu i wsp. 2015). Morus alba). Aktywność hipoglikemiczna jest możliwa głównie dzięki obecności 1-deoksynojirimycyny (DNJ). Jego zawartość w surowcu roślinnym jest zmienna – wpływają na nią miejsce i warunki uprawy, obecność innych związków bioaktywnych, a także czas przygotowywania naparu. Mechanizm działania polega na hamowaniu aktywności enzymów, które uczestniczą w metabolizmie węglowodanów (α-glukozydaza oraz maltaza). Zmniejszenie ich działania skutkuje spowolnieniem wchłaniania glukozy po spożytym posiłku. Morales Ramos i wsp. 2021). W badaniu wzięło udział 48 cukrzyków. Poziom glukozy badano po upływie 90 minut od momentu spożycia 70 ml naparu z łyżeczką cukru. Wyniki te potwierdziły właściwości hipoglikemiczne rośliny (Sh. Jedną z najczęściej stosowanych roślin wspomagających leczenie cukrzycy jest morwa biała (łac.2. Cynamonowiec cejloński
Cinnamomum zeylanicum), która zawiera liczne związki bioaktywne. Wykorzystywano ją jako środek wspomagający leczenie przeziębienia, łagodzący bóle mięśni i stawów, bóle menstruacyjne oraz poprawiający pracę układu trawiennego (zwłaszcza w przypadku niestrawności, nudności i braku apetytu). Obecnie najwięcej badań dotyczy możliwości wykorzystania samego cynamonu lub jego ekstraktów (pozyskanych z cynamonowca cejlońskiego) w leczeniu schorzeń układu krążenia, nowotworów oraz cukrzycy. Kim, S. Choung 2006; H. Graves, R.A. Działanie normalizujące poziom glukozy we krwi wynika z kilku mechanizmów. W jednej z prac obserwowano wpływ cynamonu na poprawę parametrów glikemicznych u pacjentów z cukrzycą typu 2. Po 8 tygodniach odnotowano znacznie niższe wartości poziomu glukozy na czczo wśród uczestników spożywających cynamon. Vafa i wsp. 2012). Taki wpływ zaobserwowano podczas stosowania sitagliptyny i saksagliptyny – leków o działaniu przeciwcukrzycowym (Q. Panickar, R.A. Cynamon należy do przypraw powszechnie stosowanych w kuchni. Właściwości zdrowotne cynamonu są znane od dawna, dlatego przyprawę tę stosowano w tradycyjnej medycynie już wiele lat temu. W późniejszych latach naukowcy zainteresowali się prozdrowotnym działaniem przyprawy i zaczęli prowadzić liczne obserwacje. Właściwości przeciwcukrzycowe zostały potwierdzone zarówno w badaniach na modelu zwierzęcym, jak i na osobach ze zdiagnozowaną cukrzycą (S. Hyun, S. Cao, D.J. Anderson 2010). Są to m.in.: hamowanie glukoneogenezy (procesu wytwarzania glukozy ze związków niecukrowych), zmniejszenie wydzielania oraz aktywności enzymów jelitowych biorących udział w metabolizmie węglowodanów, zwiększenie wrażliwości receptorów na insulinę, a także wzrost jej wydzielania przez komórki β trzustki. Osobom zakwalifikowanym do badania podawano 1 g cynamonu 3 razy dziennie, grupa kontrolna otrzymywała placebo. Zmniejszyła się też wartość hemoglobiny glikowanej (HbA1c), która świadczy o skuteczności leczenia i jest parametrem służącym do oceny wyrównania cukrzycy (M. Wykazano również, że spożywanie cynamonu poprawia efektywność farmakoterapii. Bolin, K.S. Anderson 2010). Najbardziej cenionym surowcem do jego produkcji jest kora cynamonowca cejlońskiego (łac.