Szukaj
logo
Szukaj
Artykuł jest w trybie podglądu

Rośliny obniżające poziom glikemii we krwi

Strona główna Artykuły Rośliny obniżające poziom glikemii we krwi

Rośliny obniżające poziom glikemii we krwi

Oprócz zmiany stylu życia oraz farmakoterapii coraz częściej wykorzystuje się właściwości hipoglikemiczne roślin. Celami leczenia są obniżenie „poziomu cukru” we krwi i zapobieganie rozwojowi przewlekłych powikłań. Cukrzyca to choroba metaboliczna charakteryzująca się podwyższonym stężeniem glukozy we krwi, czyli tzw. Stanem hiperglikemii.

Spis treści

1. Morwa biała

Usprawnia ona gospodarkę węglowodanową, obniża poposiłkowy wzrost stężenia glukozy we krwi, a także wpływa na ogólny jej poziom. Związek ten, należący do polihydroksyalkaloidów, znajduje się w liściach morwy. Oprócz DNJ istotne znaczenie mają również występujące w morwie białej kwas galusowy, rutyna, kwercetyna oraz białko Moran 20K. Enzymy te są odpowiedzialne za proces przemiany węglowodanów złożonych do glukozy w jelicie cienkim. Właściwości hipoglikemizujące zostały potwierdzone w licznych badaniach zarówno z udziałem zwierząt, jak i pacjentów ze zdiagnozowaną cukrzycą (J.G. W jednej z prac obserwowano poziom glukozy na czczo oraz glikemię poposiłkową. Spośród nich 20 osób spożywało zwykłą herbatę (stanowili oni grupę kontrolną), natomiast pozostałym podawano napar z morwy białej. Wśród uczestników przyjmujących napar z morwy odnotowano znacznie niższe wartości badanych parametrów w zestawieniu z grupą kontrolną. Banu i wsp. 2015). Morus alba). Aktywność hipoglikemiczna jest możliwa głównie dzięki obecności 1-deoksynojirimycyny (DNJ). Jego zawartość w surowcu roślinnym jest zmienna – wpływają na nią miejsce i warunki uprawy, obecność innych związków bioaktywnych, a także czas przygotowywania naparu. Mechanizm działania polega na hamowaniu aktywności enzymów, które uczestniczą w metabolizmie węglowodanów (α-glukozydaza oraz maltaza). Zmniejszenie ich działania skutkuje spowolnieniem wchłaniania glukozy po spożytym posiłku. Morales Ramos i wsp. 2021). W badaniu wzięło udział 48 cukrzyków. Poziom glukozy badano po upływie 90 minut od momentu spożycia 70 ml naparu z łyżeczką cukru. Wyniki te potwierdziły właściwości hipoglikemiczne rośliny (Sh. Jedną z najczęściej stosowanych roślin wspomagających leczenie cukrzycy jest morwa biała (łac.

2. Cynamonowiec cejloński

Cinnamomum zeylanicum), która zawiera liczne związki bioaktywne. Wykorzystywano ją jako środek wspomagający leczenie przeziębienia, łagodzący bóle mięśni i stawów, bóle menstruacyjne oraz poprawiający pracę układu trawiennego (zwłaszcza w przypadku niestrawności, nudności i braku apetytu). Obecnie najwięcej badań dotyczy możliwości wykorzystania samego cynamonu lub jego ekstraktów (pozyskanych z cynamonowca cejlońskiego) w leczeniu schorzeń układu krążenia, nowotworów oraz cukrzycy. Kim, S. Choung 2006; H. Graves, R.A. Działanie normalizujące poziom glukozy we krwi wynika z kilku mechanizmów. W jednej z prac obserwowano wpływ cynamonu na poprawę parametrów glikemicznych u pacjentów z cukrzycą typu 2. Po 8 tygodniach odnotowano znacznie niższe wartości poziomu glukozy na czczo wśród uczestników spożywających cynamon. Vafa i wsp. 2012). Taki wpływ zaobserwowano podczas stosowania sitagliptyny i saksagliptyny – leków o działaniu przeciwcukrzycowym (Q. Panickar, R.A. Cynamon należy do przypraw powszechnie stosowanych w kuchni. Właściwości zdrowotne cynamonu są znane od dawna, dlatego przyprawę tę stosowano w tradycyjnej medycynie już wiele lat temu. W późniejszych latach naukowcy zainteresowali się prozdrowotnym działaniem przyprawy i zaczęli prowadzić liczne obserwacje. Właściwości przeciwcukrzycowe zostały potwierdzone zarówno w badaniach na modelu zwierzęcym, jak i na osobach ze zdiagnozowaną cukrzycą (S. Hyun, S. Cao, D.J. Anderson 2010). Są to m.in.: hamowanie glukoneogenezy (procesu wytwarzania glukozy ze związków niecukrowych), zmniejszenie wydzielania oraz aktywności enzymów jelitowych biorących udział w metabolizmie węglowodanów, zwiększenie wrażliwości receptorów na insulinę, a także wzrost jej wydzielania przez komórki β trzustki. Osobom zakwalifikowanym do badania podawano 1 g cynamonu 3 razy dziennie, grupa kontrolna otrzymywała placebo. Zmniejszyła się też wartość hemoglobiny glikowanej (HbA1c), która świadczy o skuteczności leczenia i jest parametrem służącym do oceny wyrównania cukrzycy (M. Wykazano również, że spożywanie cynamonu poprawia efektywność farmakoterapii. Bolin, K.S. Anderson 2010). Najbardziej cenionym surowcem do jego produkcji jest kora cynamonowca cejlońskiego (łac.

Zródło

Banu Sh. et al., Reduction of post-prandial hyperglycemia by mulberry tea in type-2 diabetes patients, „Saudi Journal of Biological Sciences” 2015, 22(1), 32–36.
Bolin Q., Panickar K.S., Anderson R.A., Cinnamon: Potential Role in the Prevention of Insulin Resistance, Metabolic Syndrome, and Type 2 Diabetes, „Journal of Diabetes Science and Technology” 2010, 4(3), 685–693.
Cao H., Graves D.J., Anderson R.A., Cinnamon extract regulates glucose transporter and insulin-signaling gene expression in mouse adipocytes, „Phytomedicine” 2010, 17(13), 1027–1032.
Devangan S. et al., The effect of Gymnema sylvestre supplementation on glycemic control in type 2 diabetes patients: A systematic review and meta‐analysis, „Phytotherapy Research” 2021, 35(12), 6802–6812.
Devaraj S. et al., Effects of Aloe vera Supplementation in Subjects with Prediabetes/Metabolic Syndrome, „Metabolic Syndrome and Related Disorders” 2013, 11(1), 35–40.
Gong J. et al., Effect of fenugreek on hyperglycaemia and hyperlipidemia in diabetes and prediabetes: A meta-analysis, „Journal of Ethnopharmacology” 2016, 194, 260–268.
Grześkowiak J., Łochyńska M., Związki biologicznie aktywne morwy białej (Morus alba L.) i ich działanie lecznicze, „Postępy Fitoterapii” 2017, 18(1), 31–35.
Haghani F. et al., Aloe vera and Streptozotocin-Induced Diabetes Mellitus, „Revista Brasileira de Farmacognosia” 2022, 32(2), 174–187.
Kaławaj K., Lemieszek M.K., Prozdrowotne właściwości cynamonu, „Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu” 2015, 21(3), 328–331.
Kannappan S., Anuradha C.V., Insulin sensitizing actions of fenugreek seed polyphenols, quercetin and metformin in a rat model, „Indian Journal of Medical Research” 2009, 129(4), 401–408.
Kim S., Hyun S., Choung S., Anti-diabetic effect of cinnamon extract on blood glucose in db/db mice, „Journal of Ethnopharmacology” 2006, 104(1–2), 119–123.
Król-Kogus B., Krauze-Baranowska M., Kozieradka pospolita (Trigonella foenum graecum L.) – tradycja stosowania na tle wyników badań naukowych, „Postępy Fitoterapii” 2011, 3, 185–190.
Matuszak M., Suliburska J., Cukrzyca 2 typu — terapia wspomagająca. Wybrane suplementy oraz rola probiotyków i aktywności fizycznej, „Forum Zaburzeń Metabolicznych” 2013, 4(2), 64–69.
Morales Ramos J.G. et al., Medicinal properties of Morus alba for the control of type 2 diabetes mellitus: a systematic review, „F1000Research” 2021, epub.
Neelakantan N. et al., Effect of fenugreek (Trigonella foenum-graecum L.) intake on glycemia: a meta-analysis of clinical trials, „Nutrition Journal” 2014, 13, epub.
Połumackanycz M., Viapiana A., Wesołowski M., Skład chemiczny i właściwości biologiczne morwy białej (Morus alba L.), „Farmacja Polska” 2018, 74(10), 581–586.
Pothuraju R. et al., A systematic review of Gymnema sylvestre in obesity and diabetes management, „Journal of the Science of Food and Agriculture” 2013, 94(5), 834–840.
Ratajczak A. et al., Suplementy diety w leczeniu cukrzycy typu 2 – fakty i kontrowersje, „Farmacja współczesna” 2015, 8, 36–43.
Sánchez M. et al., Pharmacological Update Properties of Aloe Vera and its Major Active Constituents, „Molecules” 2020, 25(6), epub.
Shane-McWhorter L., Suplementy diety w cukrzycy: ocena powszechnie stosowanych preparatów, „Diabetologia po Dyplomie” 2010, 7(1), 12–19.
Spadafranca A. et al., Phaseolus vulgaris extract affects glycometabolic and appetite control in healthy human subjects, „British Journal of Nutrition” 2012, 109(10), 1789–1795.
Vafa M. et al., Effects of Cinnamon Consumption on Glycemic Status, Lipid Profile and Body Composition in Type 2 Diabetic Patients, „International Journal of Preventive Medicine” 2012, 3(8), 531–536.
Zielińska-Pisklak M., Szeleszczuk Ł., Młodzianka A., Rośliny o działaniu hipoglikemizującym, „Farmakoterapia” 2013, 23(9), 55–63.