Szukaj
Język
Przewlekły stres – wpływ na organizm, jaki ma związek z dietą
Spis treści
1. Stres przewlekły – konsekwencje
Receptory mogą stać się niewrażliwe na jego działanie. Może dojść do reakcji zapalnych, które wiążą się z powstaniem stresu oksydacyjnego, a tym samym przyspieszeniem procesów starzenia. Ciągłe narażenie na stresory może skutkować także: – zwiększeniem ryzyka wystąpienia osteoporozy. Związane jest to ze spowolnieniem opróżniania żołądka i zwiększeniem motoryki okrężnicy; – zmęczeniem; – depresją; – bezsennością; – pogorszeniem pamięci. Sytuacja zmienia się, kiedy dochodzi do przewlekłego nadmiernego stężenia hormonu. Kortyzol przestaje wykazywać właściwości przeciwzapalne. Przewlekły stres może także utrudniać gojenie się ran czy zwiększać podatność na infekcje wirusowe. Czynniki prozapalne (mogą być aktywowane przez stres) mogą hamować osteoblasty, czyli komórki kościotwórcze, lub aktywować osteoklasty, czyli komórki kościogubne; – zwiększeniem masy ciała, m.in. Przez zwiększenie apetytu; – obniżeniem stężenia hormonów luteinizującego i folikulotropowego, co może prowadzić do zaburzeń funkcjonowania układu rozrodczego; – zwiększeniem ryzyka przedwczesnego porodu; – bólem brzucha i biegunką. W prawidłowych warunkach kortyzol, kiedy łączy się z receptorami glukokortykoidowymi, działa przeciwzapalnie.2. Rodzaje stresorów
Stresory zewnętrzne, na które człowiek najczęściej nie ma wpływu, to: – praca i szkoła (najczęstszy czynnik związany z depresją, lękiem i próbami samobójczymi w Korei Południowej, jak wynika z badań Y.C. Czynniki wewnętrzne to przekonania, lęki, niepokoje. Zupełnie zaskakującym czynnikiem mogącym generować stres jest odchudzanie. Nie można ich wyeliminować, dlatego też trzeba nauczyć się, jak sobie z nimi radzić, i unikać ich przewlekłego oddziaływania na organizm. Shin i wsp.); – nieprzewidziane sytuacje; – poznawanie nowych ludzi; – hałas. Nad swoim podejściem do życia można jednak pracować. Człowiek jest skazany na działanie różnych bodźców.3. <extra_id_0> » <extra_id_1> » <extra_id_2> » Odchudzanie stres Polski:
Ograniczanie spożycia kilokalorii wiązało się ze zwiększeniem stężenia kortyzolu. Jednak badania C.S. W 2016 r. Została opublikowana praca Y. Wynika z niej, że głodówki podnoszą poziom kortyzolu w sposób znaczący, natomiast restrykcje kaloryczne – w znacznie mniejszym stopniu. Chroniczny stres może także potencjalnie utrudniać redukcję masy ciała, zwiększać apetyt lub go obniżać. Dlatego w okresie wprowadzania zmian w żywieniu należy uwzględnić również działania niwelujące stres. Xenaki i wsp.) uczestników podzielono na 2 grupy (interwencyjną i kontrolną). Jedynie grupa interwencyjna brała dodatkowo udział w 8-tygodniowym szkoleniu dotyczącym radzenia sobie ze stresem. To właśnie osoby z tej grupy straciły na przestrzeni 2 lat znacznie więcej kilogramów niż osoby z grupy kontrolnej. Aby proces redukcji nie był tak stresogenny, może warto potraktować go właśnie w ten sposób, zamiast postrzegać jako drogę przez mękę? Takie przedsięwzięcia zawsze będą generowały stres, frustrację i w konsekwencji częściej będą kończyć się niepowodzeniem. Związek między stresem a wysiłkiem fizycznym obrazuje badanie opublikowane w „Annals of Behavioral Medicine” w 2017 r. Wyniki wskazują, że aktywność fizyczna może redukować stres, ale stres może zmniejszać częstotliwość podejmowania aktywności fizycznej. Po pierwsze – włączenie aktywności fizycznej zwiększa wydatek energetyczny organizmu, dzięki czemu obostrzenia kaloryczne nie muszą być tak restrykcyjne – deficyt kaloryczny częściowo uzyskany jest dzięki ćwiczeniom. Po drugie – wysiłek fizyczny prawdopodobnie pozwoli poprawić nastrój i zniwelować stres. A.J. Monitorowanie przyjętych kilokalorii zwiększało subiektywne odczucie stresu. Tam i wsp. Nie potwierdziły związku między byciem na diecie a zwiększeniem poziomu hormonów stresu (badani ograniczali dzienne spożycie kilokalorii o 25%). Nakamury i wsp. Podsumowująca dotychczasowe eksperymenty. Ponadto badacze zaobserwowali, że wraz z dłuższym stosowaniem określonego sposobu żywienia (lub głodówki) poziom tego hormonu powraca do stanu wyjściowego. Żadne z wymienionych nie jest korzystne. W badaniu z 2018 r. (N. Obie grupy skorzystały z poradnictwa dietetycznego mającego na celu przedstawienie sposobu żywienia prowadzącego do redukcji masy ciała. Przedstawiono im techniki wizualizacji, oddechu i relaksacji mięśni. Redukcję masy to nic innego jak implikacja zdrowych nawyków, których konsekwencją jest utrata zbędnej tkanki tłuszczowej. Jest to dodatkowy argument przemawiający za niską skutecznością diet restrykcyjnych, bardzo niskokalorycznych. Poziom stresu można także zredukować poprzez rekreacyjny trening. Przez rok mierzono subiektywne odczucie stresu i aktywność fizyczną u 79 osób. Wszystko wskazuje na to, że wysiłek powinien być nieodłącznym elementem procesu redukcji masy ciała. To pozwala na obniżenie stresu związanego z wprowadzaniem zmian w żywieniu. Przywrócić i utrzymać psychiczną i fizyczną równowagę organizmu pomogą także regularny sen trwający minimum 7 godzin, rzucenie palenia, utrzymywanie satysfakcjonujących relacji z bliskimi oraz przyjaciółmi i zaangażowanie społeczne. Tomiyama i wsp. Sprawdzili, jaki wpływ na poziom kortyzolu i odczucie stresu mają liczenie kilokalorii oraz restrykcje kaloryczne.
