Szukaj
Język
Przegląd metod leczenia otyłości – ocena skuteczności
Spis treści
1. Diety niskowęglowodanowe
Dieta niskowęglowodanowa charakteryzuje się niską podażą węglowodanów, wynoszącą maksymalnie do 25% dziennego zapotrzebowania kalorycznego. Zaliczamy do nich m.in. Dietę Atkinsa i dietę Kwaśniewskiego. Według badań stosowanie diety niskowęglowodanowej skutkowało korzystnym spadkiem masy ciała. Ponadto stosowanie nieodpowiednio zbilansowanych i niefizjologicznych diet może natomiast znacznie pogorszyć stan zdrowia pacjenta i w konsekwencji zmniejszyć szansę na osiągnięcie prawidłowej masy ciała. XX w. Dużą popularnością zaczęły cieszyć się diety niskowęglowodanowe. Jest to ilość uważana za minimalną, konieczną do prawidłowego funkcjonowania tkanek i narządów zależnych od glukozy. Popularność w późniejszym okresie zyskały także białkowa dieta Dukana oraz dieta paleo. Przeprowadzone badania porównawcze wykazały jednak, że stosowanie diet niskowęglowodanowych, niskotłuszczowych i ubogobiałkowych nie wykazuje większej skuteczności niż stosowanie prawidłowo zbilansowanej diety ubogoenergetycznej. W latach 70.2. Aktualne zalecenia dotyczące dietoterapii
Najbardziej długotrwałe rezultaty daje powolny, regularny spadek masy ciała 0, 5–1 kg tygodniowo, czyli 2–4 kg w ciągu miesiąca. Aktualnie podstawą leczenia otyłości jest racjonalna i dobrana indywidualnie dieta zakładająca odpowiedni ujemny bilans energetyczny. Dieta redukcyjna powinna być również bogatobłonnikowa z ograniczoną liczbą produktów o wysokim indeksie glikemicznym. Taka dieta powinna dostarczać wszystkich niezbędnych składników odżywczych, węglowodanów, białek i tłuszczów, witamin i składników mineralnych w optymalnych ilościach oraz być dostosowana do trybu życia danej osoby.3. Zwiększenie aktywności fizycznej
Skuteczne jest stopniowe zwiększanie aktywności fizycznej, tak aby wydatek energetyczny wynosił na początku 100–200 kcal na dobę. Badania Brończyk-Puzon A. I wsp. Wykazują, że ćwiczące osoby z występującą otyłością uzyskują lepsze wyniki w redukcji masy ciała niż osoby będące na diecie, ale niepodejmujące żadnej formy wysiłku fizycznego. W przypadku otyłości zaleca się ćwiczenia, które nie obciążają w dużym stopniu układu szkieletowo-mięśniowego takie jak marsze, pływanie, ćwiczenia w wodzie, ćwiczenia statyczne, w tym jogę. Ćwiczenia należy wykonywać początkowo przy obciążeniu 50–70% VO2 max (maksymalny pułap tlenowy) trzy razy w tygodniu. Obecnie nieodłącznym elementem leczenia otyłości jest również zwiększenie aktywności fizycznej.4. <extra_id_0> Źródła <extra_id_1> Kategoria <extra_id_2>Tytuł:
Zajmuje się również diagnozą i leczeniem psychospołecznych przyczyn otyłości i zaburzeń psychicznych, które mogą otyłości towarzyszyć (zaburzenia jedzenia, nastroju, lękowe, depresyjne). W leczeniu otyłości ważną rolę odgrywa również psycholog, który wraz z innymi specjalistami – lekarzem, dietetykiem i fizjoterapeutą, wspomaga tworzenie strategii leczenia pacjenta. Pracuje on również nad zwiększaniem samoświadomości pacjenta i stymulowaniem go do pozytywnych i trwałych zmian. Wspiera on bowiem proces leczenia pacjenta, na każdym etapie motywuje go do podjęcia i kontynuowania leczenia oraz utrzymania osiągniętych efektów.
