Peloidoterapia – właściwości borowiny

1. <extra_id_0> Czym jest... <extra_id_1>. <extra_id_2>Czym

2. Borowina – działanie i właściwości

3. Efekty terapeutyczne i sposób wykonania

1. <extra_id_0> Czym jest... <extra_id_1>. <extra_id_2>Czym

Peloidoterapia to jeden z modeli fizykoterapii, który wykorzystuje terapeutyczne właściwości błota. To, co wyróżnia peloidoterapię na tle innych metod fizykalnych, to fakt, że chory zostaje poddany równoczesnemu działaniu bodźców chemicznych, cieplnych i mechanicznych. Nietrudno domyślić się, że termin ten określa jedną z dziedzin leczenia fizykalnego. Polska medycyna uzdrowiskowa wykorzystuje w tym celu borowinę, popularny peloid pochodzenia torfowego o silnym działaniu zdrowotnym. Nazwa peloidoterapii pochodzi od greckiego słowa pelos oznaczającego błoto.

2. Borowina – działanie i właściwości

W składzie borowiny odnajdziemy prawdziwe bogactwo substancji chemicznych, które przez wzajemne połączenie wykazują skuteczne właściwości zdrowotne dla ludzkiego organizmu. Pierwsze wykorzystanie borowiny do celów leczniczych miało miejsce przeszło ponad sto lat temu w naszej rodzimej Krynicy Górskiej. Jej podstawową właściwością jest niezwykle duża pojemność cieplna – zhumifikowany torf stanowi kiepski przewodnik energii. To właśnie warunkuje wysoką skuteczność borowiny i argumentuje, dlaczego ten rodzaj zabiegów stanowi jeden z głównych punktów leczenia uzdrowiskowego w trakcie turnusów rehabilitacyjnych. Dokładniej, jest to jeden z gatunków torfu, który przez długi czas poddany był silnemu działaniu bakterii humifikujących. Oprócz licznych makro- i mikroelementów odnajdziemy kwasy humusowe, garbniki, związki żywiczne, organiczne kwasy, rozmaite sole, a także bituminy czy krzemionkę. Nie tylko skład determinuje prozdrowotne działanie borowiny. Długotrwałe utrzymywanie wysokiej temperatury po uprzednim podgrzaniu błota warunkuje długi czas trwania zabiegu, a także pozwala na dokładne i powolne działanie bodźców terapeutycznych. Warto jednak poświęcić chwilę uwagi samej borowinie, która, jak zostało już wcześniej wspomniane, należy do peloidów.

3. Efekty terapeutyczne i sposób wykonania

Podgrzanie borowiny umożliwia powolną utratę temperatury z błotnej papki, a także stopniowy wzrost ciepłoty ciała pacjenta. Sesje z wykorzystaniem ciepła borowinowego niezwykle skutecznie detonizują nadmiernie napięte struktury, zwiększają potliwość i przyśpieszają tempo przemiany materii, co pozwala na usunięcie zbędnych i szkodliwych produktów metabolitów wtórnych. Zabiegi polegające na błotnych kompresach nasilają odpływ chłonki i krwi z naczyń żylnych, co ma szczególne znaczenie podczas zastojów obwodowych. Ma to świetny wpływ na redukcję wszelkiego rodzaju obrzęków, opuchlizn i wysięków. Ostatnim aspektem są właściwości chemiczne, które są podyktowane obecnością wielu związków organicznych. Istnieje wiele metod stosowania borowiny, które charakteryzują się oczywiście odmienną ilością wykorzystanego błota oraz samą techniką wykonania. Pierwszą z nich są okłady częściowe i całościowe, w które po nałożeniu peloidu dokładnie owija się ciało pacjenta i pozostawia na pewien czas. Zabiegi borowinowe są bezpieczne i można wykonywać je samodzielnie w domu przy pomocy gotowych kompresów, które dostępne są w większości aptek i sklepów medycznych. Zwykle zaleca się wykonanie serii 10 lub 20 sesji, które wykonujemy codziennie bądź co drugi dzień. Maksymalnie przyjmuje się, że pacjent może jednorazowo przebywać 30 minut pod borowinowym kompresem lub w błotnej kąpieli. Istotnym faktem jest, że w trakcie wykonywania sesji peloidowych należy monitorować stan pacjenta. Na początku wspomnieliśmy o trójfalowym oddziaływaniu borowiny. Powolne przegrzewanie tkanek nie utrudnia odczuwania relaksacyjnego działania, które jest uwarunkowane przez silny charakter przeciwbólowy. Kolejnym aspektem jest bodziec mechaniczny, który wynika z ciężaru borowiny nakładanej na ciało. Mazista konsystencja borowiny wywołuje też mikropodrażnienia skóry, przez co poprawia jej wygląd, a także usprawnia pracę zaopatrujących ją naczyń. Ucisk ogranicza też rozwój stanu zapalnego i w znaczący sposób łagodzi nadmierne napięcie zbyt napiętych elementów narządu ruchu. Oprócz silnego działania antyseptycznego i ściągającego borowina skutecznie poprawia funkcjonowanie jajników oraz kory nadnerczy. W praktyce terapeutycznej wyróżniamy dwie główne metody. Innym przykładem są natomiast kąpiele, również całościowe i częściowe, które przeprowadzane są w specjalnych wannach lub kadziach, jakie znajdziemy w zakładach uzdrowiskowych. Długość terapii borowinowej jest głównie uzależniona od problemu, na który ją stosujemy oraz aktualnego stanu pacjenta. Czas trwania zabiegu początkowo powinien wynosić 10 minut, a czas ten może być sukcesywnie zwiększany wraz z adaptacją pacjenta i poprawą jego dotychczasowej formy. Przed rozpoczęciem peloidoterapii należy upewnić się, że w naszym organizmie nie są aktywne żadne procesy zapalne w obrębie migdałków, uzębienia lub zatok. Głównie należy skupić się na ewentualnych sygnałach ze strony układu krążenia lub zmianach temperaturowych. Pierwszymi i najsilniej działającymi są bodźce termiczne, które są podyktowane dużą pojemnością cieplną torfowego peloidu.