Szukaj
logo
Szukaj
Artykuł jest w trybie podglądu

Ostre przyprawy – leczą czy szkodzą

Strona główna Artykuły Ostre przyprawy – leczą czy szkodzą

Ostre przyprawy – leczą czy szkodzą

Odznaczają się walorami zdrowotnymi, jednak nie wszyscy powinni ich używać. Pieprz cayenne, chili, imbir i inne ostre przyprawy są wykorzystywane na całym świecie. Poznanie ich właściwości oraz przeciwwskazań do stosowania pozwoli na rozważne wykorzystywanie ostrych przypraw w kuchni. Nadają smak i niezwykły aromat nie tylko potrawom tradycyjnym.

Spis treści

1. Ostre przyprawy – informacje ogólne

Ich oddziaływanie na zmysły smaku i zapachu może sprzyjać poprawie apetytu. Warto pamiętać, że przyprawy od wieków były wykorzystywane w medycynie ludowej. Ostre przyprawy takie jak chili, imbir i kurkuma pochodzą z Azji i Ameryki. Swoją ostrość i prozdrowotne właściwości zawdzięczają charakterystycznym substancjom czynnym – w chili znajduje się kapsaicyna, w imbirze – gingerol, a w kurkumie – kurkumina. Celami stosowania przypraw są poprawa walorów zapachowych i smakowych oraz nadanie określonej barwy potrawie. Często ostre przyprawy uznawane są także za afrodyzjak. Wiele badań wskazuje, że ich stosowanie może wpłynąć na poprawę samopoczucia, zdrowia i zapobiec wystąpieniu wielu chorób. Aktualnie są znane i wykorzystywane na całym świecie. Przyprawy są substancjami roślinnymi pochodzenia naturalnego, ale mogą być również wytwarzane przemysłowo.

2. <extra_id_0> Źródło <extra_id_1> Źródła <extra_id_2>

Imbir zawiera olejek eteryczny – gingerol. Ze względu na drażniące działanie imbiru na błonę śluzową żołądka należy go stosować w umiarkowanych ilościach. Warto stosować imbir, ponieważ: – ma działanie rozgrzewające – dzięki temu pobudza krążenie; – poprawia funkcjonowanie przewodu pokarmowego – spożycie 2–4 g imbiru w postaci suszonej zwalcza niestrawność; – obniża poziom tzw. Złego cholesterolu (frakcji LDL) – na skutek czego wykazuje działanie przeciwmiażdżycowe; – obniża poziom cukru; – ma działanie przeciwzapalne – jest dobrym wyborem w przypadku zapalenia oskrzeli i stawów, – ma działanie przeciwwymiotne – redukuje nudności u kobiet w ciąży, a jego stosowanie (oczywiście w granicach rozsądku) jest bezpieczne, znajduje także zastosowanie u osób z chorobą lokomocyjną i podczas chemioterapii, której często towarzyszą mdłości; – ma działanie przeciwbólowe – jest dobrym wyborem w migrenowych bólach głowy oraz bólach menstruacyjnych; – ma działanie przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe i przeciwgrzybiczne. Imbir wywodzi się z Azji, uprawiany jest w rejonach tropikalnych – Afryce, Chinach i Indiach. Olejki korzystnie wpływają na trawienie poprzez nasilenie wydzielania soków żołądkowych i żółci, a także przyspieszają perystaltykę jelit. Imbir jest uznawany za afrodyzjak. Imbir, poza zastosowaniem w gastronomii i medycynie, wykorzystywany jest w przemyśle kosmetycznym do produkcji kremów o działaniu przeciwzmarszczkowym. Kłącze imbiru charakteryzuje się wyrazistym zapachem i ostrym smakiem.

Kategorie:
Zródło

Adaszek Ł. et al., Ocena działania przeciwnowotworowego ekstraktu z papryczek habanero, zawierającego kapsaicynę, w stosunku do wybranych linii komórek nowotworowych psów – in vitro, weterynarianews.pl/ocena-dzialania-przeciwnowotworowego-ekstraktu-papryczek-habanero-zawierajacego-kapsaicyne-stosunku-wybranych-linii-komorek-nowotworowych-psow-in-vitro/ (1.04.2020).
Florkowska K. et al., Właściwości antyoksydacyjne papryki ostrej odmiany Hungarian yellow, „Pomeranian Journal of Life Sciences” 2018, 64(3), 126–131.
Glibowski P. et al., Właściwości prozdrowotne imbiru, „Bromatologia i Chemia Toksykologiczna” 2017, 2, 115–121.
Grys A., Łowicki Z., Parus A., Właściwości lecznicze imbiru (Zingiber officinale Roscoe), „Postępy Fitoterapii” 2010, 1, 42–45.
Kardas M., Toczyńska K., Grochowska-Niedworok E., Natural Vegetal Spices, their Chemical Composition and Health-Promoting Properties, „Food Industries” 2016, 70(12), 36–39.
Kudełka W., Kosowska A., Składniki przypraw i ziół przyprawowych determinujące ich funkcjonalne właściwości oraz ich rola w żywieniu człowieka i zapobieganiu chorobom, „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie” 2008, 781, 83–111.
Kulczyński B., Gramza-Michałowska A., Znaczenie żywieniowe imbiru, „Bromatologia i Chemia Toksykologiczna” 2016, 1, 57–63.
Newerli-Guz J., Pych M., Właściwości przeciwutleniające imbiru (Zingiber officinale Roscoe), „Zeszyty Naukowe Akademii Morskiej w Gdyni” 2013, 73, 28–33.
Olszewska J., Kapsaicyna – lek czy trucizna?, „Kosmos. Problemy Nauk Biologicznych” 2010, 59(1–2), 133–139.
Pieńko T., Kapsaicyna – właściwości, zastosowania i perspektywy, „Biuletyn Wydziału Farmaceutycznego WUM” 2013, 2, 11–17.
Robak E., Kulczycka L., Trądzik różowaty – współczesne poglądy na patomechanizm i terapię, „Postępy Higieny i Medycyny Doświadczalnej” 2010, 64, 439–450.
Słowianek M., Leszczyńska J., Alergeny przypraw, „Żywność. Nauka. Technologia. Jakość” 2011, 3(76), 15–28.
Sztaba D., Barwa szafranu, aromat cynamonu, smak kaparów – właściwości lecznicze biblijnych przypraw, „Rozmaitości” 2009, 65(1), 29–40.