Szukaj
logo
Szukaj
Artykuł jest w trybie podglądu

Niedobory składników odżywczych – jak im zapobiegać

Strona główna Artykuły Niedobory składników odżywczych – jak im zapobiegać

Niedobory składników odżywczych – jak im zapobiegać

Należą do nich białka, tłuszcze, węglowodany, witaminy, sole mineralne oraz woda. Ich niedobór prowadzi do rozwoju wielu groźnych chorób. Składniki odżywcze to substancje chemiczne dostarczane do organizmu z pożywieniem. Pełnią różne funkcje, m.in. Budulcową (np. Białka), energetyczną (węglowodany, tłuszcze), regulującą (witaminy, sole mineralne). Na które składniki odżywcze powinniśmy zwrócić szczególną uwagę? Są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania.

Spis treści

1. Czy to w ogóle skąd się biorą niedobory składników odżywczych?

Niedobory żywności są ogromnym problemem szczególnie w krajach Afryki. Niestety odpowiednia ilość pożywienia nie zapewnia podaży wszystkich składników odżywczych. Inne czynniki ryzyka to m.in. Stres, spożywanie alkoholu lub wiek. Główną przyczyną występowania niedoborów żywieniowych jest nieprawidłowa dieta. W Polsce niedobory żywieniowe spowodowane niedostateczną podażą żywności mogą pojawić się np. Podczas stosowania restrykcyjnych, niskokalorycznych diet redukcyjnych. Spożywanie dużej ilości przetworzonych produktów, unikanie warzyw i owoców czy stosowanie diet eliminacyjnych również mogą być przyczyną niedoborów. Zapotrzebowanie na poszczególne składniki odżywcze zostało określone w publikacji Normy żywienia dla populacji Polski i ich zastosowanie z 2020 r.

2. Wapń

Jony wapnia znajdujące się w płynach ustrojowych biorą udział w procesie krzepnięcia krwi, regulują wytwarzanie neuroprzekaźników, wpływają na kurczliwość mięśni, a także pomagają w prawidłowym funkcjonowaniu enzymów trawiennych. To z kolei prowadzi do zmniejszenia gęstości kości i osteoporozy. Zapotrzebowanie na wapń dla osoby dorosłej wynosi 1000 mg na dobę. Aby zapobiec niedoborom, warto w diecie uwzględnić produkty nabiałowe. Warto pić wodę mineralną o wysokiej zawartości wapnia. Wapń to materiał budulcowy kości i zębów. Nieprawidłowa ilość wapnia w płynach zewnątrzkomórkowych jest niebezpieczna, dlatego w przypadku niedoborów jonów wapnia organizm pobiera je z kości. Niedobór wapnia zwiększa ryzyko rozwinięcia się otyłości, cukrzycy typu 2 i niektórych nowotworów. U osób po 75 roku życia wzrasta do 1300 mg na dobę. Osoby na diecie wegańskiej powinny sięgać po produkty sojowe – napój sojowy, tofu, najlepiej fortyfikowane wapniem, zielone warzywa, jak jarmuż czy natka pietruszki, oraz orzechy. Zawartość wapnia w wybranych produktach: – sezam 975 mg/100 g, – ser żółty 800–900 mg/100 g, – sardynki w puszce 400 mg/100 g, – soja 240 mg/100 g, – migdały 239 mg/100 g, – natka pietruszki 193 mg/100 g, – jogurt naturalny 170 mg/100 g, – jarmuż 157 mg/100 g, – mleko 120 mg/100 g. Zdecydowana większość wapnia w organizmie znajduje się właśnie w kościach.

3. Żelazo

Oprócz tego żelazo znajduje się w mioglobinie i enzymach tkankowych. Na niedobór żelaza narażone są szczególnie kobiety. Zbyt mała ilość żelaza prowadzi do niedokrwistości. W pożywieniu znajdują się dwa rodzaje żelaza – żelazo hemowe pochodzenia zwierzęcego oraz żelazo niehemowe pochodzenia roślinnego. Dobry wpływ na przyswajalność żelaza ma obecność w posiłku witaminy C. Zawartość żelaza w wybranych produktach: – sezam 17, 9 mg/100 g, – wątróbka drobiowa 11, 6 mg/100 g, – kakao 10, 7 mg/100 g, – siemię lniane 5, 7 mg/100 g, – płatki owsiane 5, 4 mg/100 g, – natka pietruszki 5, 3 mg/100 g, – sardynki 3 mg/100 g, – makrela 2, 3 mg/100 g, – jaja 2, 2 mg/100 g. To właśnie dzięki atomowi żelaza hemoglobina zdolna jest do transportowania tlenu. Magazynowane jest w formie ferrytyny. Spowodowane jest to utratą krwi podczas menstruacji. Objawia się osłabieniem, powstawaniem zajadów w kącikach ust, bladością śluzówek, łamliwością włosów i paznokci, spadkiem koncentracji i odporności. Żelazo hemowe jest łatwiej wchłaniane niż żelazo niehemowe. Zapotrzebowanie na żelazo wynosi 6 mg na dobę dla mężczyzn i 18 mg na dobę dla kobiet w wieku rozrodczym. Żelazo w organizmie człowieka znajduje się m.in. W hemoglobinie – czerwonym barwniku krwi.

4. <extra_id_0> Tytuł: <extra_id_1> Witamina D <extra_id_2>

W produktach zwierzęcych jako witamina D3 (cholekalcyferol) i w produktach roślinnych jako witamina D2 (ergokalcyferol). Odpowiada za mineralizację kości i prawidłowy rozwój układu szkieletowego. Niedobór witaminy D skutkuje upośledzeniem mineralizacji kości, wystąpieniem krzywicy u dzieci oraz osteoporozy u dorosłych. Witamina D syntetyzowana jest w skórze pod wpływem promieni słonecznych. W okresie od października do kwietnia, kiedy ekspozycja na słońce nie jest wystarczająca, zalecana jest suplementacja witaminy D. Zawartość witaminy D w wybranych produktach: – węgorz 1200 IU/100 g, – śledź 808 IU/100 g, – łosoś 540 IU/100 g, – grzyby shiitake 100 IU/100 g, – żółtko jaj 54 IU/100 g. W żywności występuje w dwóch formach. Pełni ważną funkcję w gospodarce wapniowo-fosforanowej. Wpływa na układy kostny, nerwowy, mięśniowy, immunologiczny i sercowo-naczyniowy. Zwiększa ryzyko otyłości, chorób układu krążenia, chorób autoimmunologicznych i nowotworów. Zakłada się, że 15 minut ekspozycji na słońce, z odsłoniętymi nogami i ramionami wystarczy do wytworzenia dziennej dawki witaminy. Zapotrzebowanie na witaminę D wynosi 800–2000 IU (jednostek międzynarodowych) na dobę, co odpowiada 20–50 µg cholekalcyferolu. Witamina D należy do witamin rozpuszczalnych w tłuszczach, nazywana jest także prohormonem.
Autorem artykułu jest Dietspremium