Szukaj
Język
Naturalne suplementy, czyli przyprawy – cz.. II
Spis treści
1. Czarnuszka
Czarnuszka siewna, zwana także czarnym kminem, to roślina z rodziny jaskrowatych. Przyprawa ta pochodzi z terenów Iraku i Turcji, a obecnie coraz częściej rośnie w basenie Morza Śródziemnego. Spotkamy ją również w rejonach północnej Afryki oraz południowo-zachodniej Azji. W Polsce również istnieje uprawa czarnuszki siewnej, głównie na południowych terenach. Zazwyczaj występuje w formie drobnych ziarenek bądź oleju. Korzyści płynące ze stosowania Nigella sativa są ogromne. Czarnuszka z powodzeniem może być stosowana w okresie jesienno-zimowym ze względu na swój immunoprotekcyjny charakter. Oznacza to, że stanowi naturalne wzmocnienie dla układu odpornościowego, a także sprawdza się podczas leczenia kataru i zatok. Osoby cierpiące na astmę oraz inne alergie z objawami ze strony układu oddechowego również znajdą w niej swojego sprzymierzeńca. Okazuje się, że długoterminowe stosowanie oleju z czarnuszki poprawia wydolność płuc oraz hamuje świszczący oddech. Warto wspomnieć, że Nigella sativa podnosi poziom hemoglobiny i erytrocytów, obniża ciśnienie tętnicze, a także redukuje prawdopodobieństwo wystąpienia zakrzepów. Nasiona czarnuszki siewnej mają wiele właściwości. Działają nie tylko na układ oddechowy, ale również wykazują aktywność diuretyczną, przeciwcukrzycową, przeciwbólową czy też przeciwnowotworową. Czarnuszka pomaga w problemach trawiennych, przy zmianach trądzikowych i grzybicach skórnych. W przemyśle spożywczym stosuje się ją jako przyprawę do aromatyzowania ciast, pieczywa oraz marynat.2. Imbir
To kolejny rodzaj rośliny z rodzaju bylin należących do wielkiej rodziny roślin imbirowatych. Występuje głównie w tropikalnej strefie Azji oraz Australii. Imbir nie należy do roślin dziko rosnących, obecnie rośnie tylko w warunkach hodowlanych. Przyprawa ta znajduje swoje zastosowanie już od dawien dawna w tradycyjnej medycynie chińskiej i indyjskiej. Najczęściej spożywanymi częściami są kłącza lub pionowe części korzenia. Roślina ta swoje właściwości prozdrowotne i organoleptyczne zawdzięcza głównie obecności fitoskładników. Imbir znajduje głównie zastosowanie w leczeniu bólów głowy i migreny. Bardzo często stosuje się go w innych przypadłościach takich jak: – choroba lokomocyjna; – przeziębienie; – nudności; – problemy gastryczne; – zbyt niski poziom testosteronu; – zmiany miażdżycowe.3. Mięta pieprzowa
To krzyżówka mięty zielonej i mięty nadwodnej, której wysokość sięga nawet 90 cm. Powszechna nazwa „mięta” odnosi się do wszystkich rodzajów należących do rodziny jasnotowatych. Główne i najbardziej powszechne zastosowanie mięty odnosi się do problemów ze strony przewodu pokarmowego. Przyprawa ta umożliwia obniżenie napięcia mięśniowego zarówno w żołądku, jak i pozostałych częściach układu trawiennego. Wiąże się to z mechanizmem blokowania kanałów wapniowych w mięśniach. Dzięki tym właściwościom miętę wykorzystuje się w celu łagodzenia wzdęć, niestrawności, nudności czy też wymiotów. Mięta posiada w sobie substancję zwaną mentolem – ten olejowy składnik jest z powodzeniem stosowany w przypadku problemów oddechowych (np. Do inhalacji), a także bólów głowy. Mięta jest preparatem łagodzącym kaszel, wykorzystywanym w leczeniu zapalenia oskrzeli. Do innych prozdrowotnych właściwości mięty możemy zaliczyć działanie przeciwutleniające, przeciwwirusowe, przeciwbakteryjne, owadobójcze.
