Szukaj
Język
Minerały szczególnie dobre dla mężczyzny
Spis treści
1. Źródła magnezu
Magnez jest składnikiem chlorofilu, związku nadającego częściom roślin zielony kolor, ale przede wszystkim wychwytującego energię światła i przekazującego ją w dalszych procesach fotosyntezy. Dobrze jest więc znać pochodzenie produktów roślinnych. Większe jego ilości znajdą się w tzw. Wodzie twardej. Najbogatszym źródłem magnezu są zielone warzywa liściaste, orzechy, groch, fasola, pełne ziarna zbóż, kakao, soja, orzeszki bukowe (bukwy). Im więcej magnezu w glebie, tym więcej trafi go na stół. Kolejnym źródłem magnezu jest woda. Potwierdzono naukowo, że ludzie mieszkający w miastach, w których występuje twarda woda wodociągowa, mają na ogół niższe ciśnienie krwi, poziom cholesterolu, powolniejszy rytm serca od ludzi z miast, w których występująca woda jest miękka. Głównym dostarczycielem magnezu jest gleba i roślinność.2. Przyswajalność magnezu
Niedobory żywieniowe zależą także od przyswajania przez organizm tego, co jemy. Zdolność przyswajania magnezu zależy od zdrowego funkcjonowania gruczołów wydzielania wewnętrznego, takich jak np. Tarczycy, przytarczyc, przysadki. W codziennej diecie organizmowi potrzeba około połowę tej ilości magnezu co wapnia. Jeśli magnezu jest za dużo w relacji z ilością wapnia, to mamy do czynienia z niedoborem wapnia. Czy oznacza to, że powinniśmy skrupulatnie dobierać poziom magnezu i wapnia z tabel ich zawartości w produktach? Określanie zawartości różnych substancji w produktach żywnościowych jest skomplikowane. Dane niektórych tabel dotyczące prawie tego samego produktu potrafią się bardzo różnić. Zwykle wydaje nam się, że aby dostarczyć organizmowi jakiegoś składnika, wystarczy po prostu jeść jak najwięcej produktów, które go zawierają. A jak przyswaja się magnez? Wchłanianie magnezu z przewodu pokarmowego bywa utrudnione przez dużą zawartość białka i wapnia. Jeśli wapnia jest za dużo w stosunku do magnezu, to odczuwamy niedobory tego ostatniego i na odwrót. W wyniku niewłaściwych proporcji, część minerałów jest po prostu wydalana z moczem. Niestety nie będzie to droga zbyt efektywna. Należy się liczyć z różnicami pomiarów, wynikającymi z różnych metod analitycznych, różnego badanego surowca. Z tabel należy korzystać w celach orientacyjnych, większą uwagę przykuć do obserwacji sygnałów zwiększonego zapotrzebowania na magnez. Niestety taka strategia nie zawsze się sprawdza.3. <extra_id_0> Źródło <extra_id_1> Źródła <extra_id_2> Autor:
Cukier biały zawiera 200 razy mniej magnezu od ciemnej melasy. Tracimy magnez w odrzuconych otrębach, melasie, obierkach. Wylewając ją do zlewu, wylewamy m.in. Magnez. Procesy kulinarne takie jak gotowanie powodują zmniejszenie zawartości magnezu w pokarmach. A jeśli gotować, to możliwie jak najkrócej. Fasolka szparagowa przerobiona w konserwie traci 56% tego minerału, kukurydza 60%. Obierając ziemniaki, pozbawiamy je 35% tego pierwiastka. W odniesieniu do puszkowanej fasoli, kukurydzy, czy np. Groszku większość tego składnika przechodzi do zalewy. Warto więc, zastanowić się nad jego odzyskaniem, podgrzaniem i odparowaniem zalewy, wykorzystaniem pozostałości do zup i sosów, użyciem zalewy do przyprawiania majonezu lub innego zimnego sosu. Dlatego jeśli coś da się jeść na surowo, to będzie to lepsze rozwiązanie. Pełne ziarno zbóż, gdy jest oczyszczone na białą mąkę, traci 78% magnezu.4. Źródła cynku
Warzywa i owoce są na ogół ubogie w cynk. Organizm będzie przyswajał więcej cynku, gdy żywność przygotowywana i przechowywana będzie w naczyniach ocynkowanych. Jest obecny również w niełuskanych ziarnach zbóż, ale jego przyswajanie z przewodu pokarmowego utrudnia duża ilość związków zwanych fitynianami. Wegetarianie unikający mięsa, podrobów, ryb i jaj, są narażeni na niedobory tego minerału w organizmie. Cynk w znaczących ilościach znajduje się w takich produktach jak: chude, czerwone mięso, ryby, owoce morza (szczególnie w śledziach i ostrygach), nasiona dyni, słonecznika, groch, bób, fasola, większość grzybów (m.in. Kania, koźlak, pieczarka, maślak).5. <extra_id_0> Tomasz <extra_id_1> Tomasz <extra_id_2> Tomasz Selen English:
Działanie to zwane antyoksydacyjnym polega na zmniejszaniu szkodliwego utleniania komórek, prowadzącego czasami do deformacji, uszkodzeń materiału genetycznego komórki, zawartego w chromosomach. Selen chroni przed rakiem, ale także ratuje serce i przeciwdziała chorobom układu krążenia. Działalność selenu zmusza organizm do wytwarzania ciał odpornościowych w wypadku zagrożeń infekcją. Dobrze jest mieć na względzie dietę odpowiednio bogatą w selen, który działa grzybobójczo. Po każdym treningu jest ich przecież więcej (wolnych rodników) i trzeba je unieszkodliwiać. Selen, wraz z kobaltem i magnezem, stanowi czynnik przeciwdziałający tym uszkodzeniom. Współpracuje z witaminą E w zabezpieczaniu przed tymi chorobami, także przed schorzeniami wątroby. Wilgotne lato i brak dostatecznych warunków suszenia ziarna, skażenie ich pleśniami, podobnie skażenie grzybami plonów ziemniaków może powodować dostawanie się trucizn do ostatecznych odbiorców pożywienia – ludzi. Mężczyznę szczególnie lubiącego wysiłek fizyczny ucieszy fakt, że selen zapobiega wysiłkowej degradacji komórek mięśniowych, powodowany działaniem wolnych rodników.6. Niedobór selenu
Opłaca się karmić niemowlaki mlekiem matki. Selen spłukiwany jest do mórz przez nieodpowiednie metody uprawy, usuwany jest także w wyniku przemysłowej obróbki żywności. Ale nawet jeśli jest go dużo w pożywieniu, jego niedobór w organizmie może być spowodowany działaniem innych pokarmów. W ich obecności selen staje się nieprzyswajalny. Zbyt duże ilości działają toksycznie. Selen wymaga bardziej niż inne minerały precyzji jego dostarczania do organizmu. Tam, gdzie istnieją duże niedobory tego pierwiastka, notuje się nagłe zgony dzieci, szczególnie płci męskiej, która potrzebuje o wiele więcej selenu niż dziewczynki. Mleko kobiece zawiera dwa razy więcej selenu niż krowie. W puszkach i koncentratach jest go o połowę mniej niż w surowcach świeżych. Wrogiem selenu są węglowodany, słodkie ciasta, ciasteczka, wypieki, słodycze, cukier. Jeśli magnezu i cynku jest w organizmie zbyt dużo, nie stanowi to tak dużego problemu dla organizmu jak w przypadku selenu. Występuje łysienie, „gubienie" paznokci, niedomagania przewodu pokarmowego, wypadanie zębów, zapalenia dziąseł, skóry. Niedobór selenu prowadzi do osłabienia pracy mięśni, zaburzeń pracy serca, prawidłowej produkcji spermy.7. Źródła selenu
W produktach roślinnych występuje w znacznych ilościach w zbożach rosnących na glebach bogatych w selen, pieczywie razowym, otrębach pszennych, kiełkach pszenicy, ziarnach kukurydzy, pomidorach, drożdżach, grzybach, czosnku. Zależy od tego, skąd pochodzi. Opakowania produktów powinny informować konsumentów o aktualnych i zbadanych ilościach zawartości składników, w tym selenu. Przede wszystkim ze względu na ich dobrą przyswajalność dla organizmu. Zawierają zbyt dużo kwasów nukleinowych, co może być niekorzystne dla zdrowia. Dopóki drożdży nie strawimy, żyją one dalej w przewodzie pokarmowym i odżywiają się witaminami grupy B, głównie biotyną (witamina H). Spowoduje to ich obumarcie. Bogatym źródłem selenu są owoce mórz i oceanów, ryby, szczególnie śledzie, ale także trudniej dostępne na rynku kraby, homary, langusty, krewetki, kalmary. Zawartość selenu nie jest jednakowa dla tych samych produktów. Kukurydziane płatki śniadaniowe mogą go zawierać dużo, jeśli pochodzą z odmian bogatych w ten składnik. Bogatym źródłem selenu są drożdże, zwłaszcza piwne. Trzeba je jednak umiejętnie jeść. Dlatego nie można ich jeść za dużo (wystarczy 2 g drożdży piwnych dziennie). Dlatego przed spożyciem drożdży należy zalać je wrzątkiem. Pić można zalane wrzącą wodą (po ostygnięciu, naturalnie) lub mlekiem, ale bez cukru, bo jak to wspomniano wcześniej, hamuje przyswajalność selenu. Dużo selenu jest w wątrobie, nerkach wieprzowych, wołowych, cielęcych, sercu, chudym czerwonym mięsie, jajach.8. Ogólne zasady podaży minerałów do organizmu
Wywołuje to liczne schorzenia i choroby, defekty urody bądź spadek wydajności. Organizm zazwyczaj najlepiej wie, jak przywrócić należyty porządek. Dobrze jest dbać o różnorodność i urozmaicone pożywienie. Warto sprawdzać pochodzenie produktów, ich faktyczną zawartość i skład. Jakkolwiek każdy z wymienionych minerałów ma właściwości krzepiące organizm, jednak także ich nadmierna ilość w organizmie nie jest wskazana, a może być niebezpieczna. Należy je traktować jako sygnały spadku obecności w organizmie określonych pierwiastków, zachodzenia w nim niedostatecznie wydajnych procesów i szkodliwych mechanizmów. Jednak to człowiek decyduje o tym, co trafia do jego ust, przewodu pokarmowego, a tym samym do każdej tkanki i komórki organizmu. Zwiększa się wówczas prawdopodobieństwo dostarczenia wszystkich niezbędnych składników, których magnez, cynk, selen są tylko skromną częścią. Także unikać wszelkich procedur obróbki żywności, które generują straty cennych składników. W dzisiejszych czasach częściej brakuje nam odpowiedniej ilości składników pokarmowych i minerałów.
