Szukaj
Język
Mały rozmiar, wielka pomoc – nasiona w diecie
Spis treści
1. Nasiona słonecznika – wyłuskaj zdrowie
Grube i sztywne łodygi, a także duże żółte kwiaty stanowią jej charakterystyczne cechy. Tłuszcz oprócz zastosowań kulinarnych służy do wyrobu mydła, lakierów lub pokostu. Bardzo liczne. Grupa omega-3 obniża ciśnienie krwi i trójglicerydów, a także zapobiega arytmii serca. Substancje te stanowią element profilaktyki miażdżycy, udarów mózgu czy zawałów serca. Ta roślinna substancja wywiera korzystny wpływ na funkcjonowanie układu pokarmowego poprzez stymulację metabolizmu i przyspieszenie procesów detoksykacyjnych. Słonecznik jest także źródłem innych cennych składników odżywczych, które mają niewątpliwy wpływ na funkcjonowanie naszego organizmu. Dzięki powyższym właściwościom roślina ta może być z powodzeniem stosowana w wielu schorzeniach, jak reumatyzm, trądzik, zmiany skórne, osłabiona odporność, niedokrwistość albo bóle mięśniowe. Bardzo często nasiona dodaje się do owsianek, musli, jogurtu, sałatek, kanapek (jako pasta słonecznikowa), dressingów, do dań zarówno słodkich, jak i obiadowych. Nie istnieją przeciwwskazania do suplementacji nasion słonecznika. Dzienna porcja w postaci 10 do 12 g powinna w zupełności wystarczyć. Obejmuje ok. 70 gatunków, które pochodzą głównie z terenów Ameryki. W większości przypadków jest to roślina ozdobna, która wykorzystywana jest przede wszystkim do produkcji tłuszczu. Jakie korzyści płyną ze stosowania słonecznika? Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na nasiona jako źródło bardzo dużej ilości jednonienasyconych i wielonienasyconych kwasów tłuszczowych. Z kolei omega-6 normalizuje poziom całkowitego cholesterolu oraz obniża stężenie „złej” frakcji LDL. Obecność błonnika również przemawia za prozdrowotnym charakterem ziaren słonecznika. W połączeniu z wyżej opisanymi kwasami tłuszczowymi stanowi bardzo dobry preparat do kontroli masy ciała. Wymienia się tutaj: – witaminy A, D, E oraz witaminy z grupy B (zwłaszcza B2, B3, B5, B6); – pierwiastki cynk, miedź, potas, selen, wapń, fosfor, magnez, żelazo; – fitoestrogeny (zmniejszenie objawów menopauzy u kobiet, stymulacja libido u mężczyzn). Wykorzystanie nasion słonecznika w kuchni może być niezliczone. Dzięki swoim właściwościom smakowym nasiona słonecznika stanowią świetny dodatek do wyrobów piekarniczych oraz ciast. Warto jednak pamiętać o ich wysokiej kaloryczności – 100 g dostarcza aż 584 kalorii i w przybliżeniu 51 g tłuszczu. Słonecznik jest byliną lub jednoroczną rośliną z rodzaju astrowatych.2. Pestki dyni – pomarańczowa rewolucja
Pestki pochodzące z tej rośliny posiadają wiele wartościowych cech. W składzie nasion dyni można znaleźć wiele analogii do opisywanych już nasion słonecznika. Ziarna dyni posiadają również lecytynę, która reguluje procesy umysłowe oraz kukurbitacynę. Dlatego z czystym sumieniem poleca się ją w przypadku występowania problemów pokarmowych lub pasożytów trawiennych. Dodatkowo zapobiegają powstawaniu kamieni nerkowych. Z kolei obecny w pestkach magnez wspomaga pracę układu nerwowego. Dynia jest niskokalorycznym produktem – porcja 100 g dostarcza niespełna 30 kilokalorii. Dyniajest przedstawicielem rodziny dyniowatych, której jagody są jadalne i osiągają masę ok. 200 kg. Podobnie jak w przypadku słonecznika są źródłem nienasyconych kwasów tłuszczowych (z czego ok. 60% z nich to wielokrotnie nienasycone), które stabilizują nasz profil lipidowy w organizmie, biorą udział w syntezie witaminy D oraz wchodzą w skład ścian komórkowych i odpowiadają za transport w reakcjach enzymatycznych. Podobnie posiadają dużo witamin (B1, B2, B3, B9 oraz A, C, E) oraz liczne pierwiastki, jak np. Cynk, fosfor, magnez, potas, selen, mangan, wapń i żelazo. Ta ostatnia substancja jest szkodliwa dla bytujących w organizmie drobnoustrojów lub mikroorganizmów. Pestki wykorzystuje się również w terapiach urologicznych ze względu na zmniejszenie ilości usuwanego wraz z moczem kwasu szczawiowego. Nasiona tej rośliny pełnią także funkcję odżywczą dla skóry, włosów i paznokci ze względu na zawarty w niej beta-karoten, cynk oraz selen. Układ nerwowy oraz mięśniowy mogą sprawnie działać także dzięki obecności w pestkach potasu. Warto więc mieć na uwadze ten produkt i zastanowić się, czy jego stała suplementacja nie przyniesie dodatkowych korzyści dla naszego zdrowia. Warzywa te są w głównej mierze wykorzystywane w sztuce kulinarnej, ale istnieją odmiany hodowane głównie do celów ozdobnych.3. Morele największym wrogiem raka?
Morele są świetnym źródłem przeciwutleniaczy takich jak ß-karoten, witamina C i witamina E. Z innych korzystnych substancji znajdujących się w morelach wymienia się błonnik pokarmowy, który m.in. Usprawnia pracę przewodu pokarmowego, reguluje gospodarkę lipidową oraz zapobiega gwałtownym wzrostom stężenia glukozy. Mowa tutaj o amigdalinie. Występuje również w nasionach takich roślin jak czeremcha, migdałowiec, pigwa oraz w drzewach owocowych, jak brzoskwinia, śliwa czy wiśnia. W naszym organizmie rozkłada się na trzy mniejsze związki: aldehyd benzoesowy, cyjanowodór oraz glukozę. Wracając do amigdaliny, na początku XX w. (lata 20.) dr Ernst Theodore Krebs (twórca słynnego cyklu przemian chemicznych) założył, że amigdalina może być skutecznym środkiem w walce z chorobą nowotworową. Brak jednak badań, które potwierdzałyby wiarygodność tej teorii. Roślina znajduje zastosowanie głównie w kulinariach jako surowy owoc bądź substrat do przygotowania dżemu, kompotu lub marmolady. Owoce moreli, zwłaszcza suszone, zawierają także cenne składniki mineralne, jak np. Potas, wapń, magnez, żelazo czy fosfor. Warto zwrócić również uwagę na jeden szczególnie interesujący składnik występujący w morelach. Substancja ta, zwana również witaminą B17, jest organicznym związkiem z grupy glikozydów. Jej charakterystyczną cechą jest gorzki smak i aromat, który jest nadawany pestkom. Drugi z wymienionych związków jest substancją silnie trującą i może prowadzić do zatruć w trakcie przyjmowania z witaminą C. Pogląd ten zakładał, że uwalniane w chorej komórce związki toksyczne niszczą komórki chorobowe, a zawarty w komórkach zdrowych enzym (rodanaza) neutralizuje szkodliwe działanie witaminy B17, rozkłada ją do postaci cukru. Morela jest wieloletnią rośliną należącą do rodziny różowatych, która pochodzi z Azji – obszarów Chin, Kirgistanu i Korei.
