Szukaj
Język
Magnez w relacji z wysiłkiem fizycznym
Spis treści
1. Mięśnie szkieletowe a magnez
Synteza tych związków odbywa się przez fosforylację (przyłączanie reszty fosforanowej) sprzężoną z reakcjami oksydoredukcyjnymi (utleniania i redukcji, inaczej przekazywania sobie elektronów między związkami chemicznymi), i za to właśnie sprzęganie odpowiedzialny jest magnez. Jest niezastąpiony przy syntezie nośników H2 i elektronów, a więc nukleotydów fosfopirydynowych NADH2, NADPH2, nukleotydów flawinowych FMN oraz koenzymu A. Jest konieczny we wszystkich reakcjach enzymatycznych zależnych od ATP-azy, enzymu znajdującego się w głowie miozyny i zależnego od aktyny, białka biorącego udział w mechanizmie skurczu mięśnia. Uczestniczy w syntezie wiązań wysokoenergetycznych, takich jak ATP (adenozynotrójfosforan), GTP (guanozynotrójfosforan), CTP (cytydynotrójfosforan). Rolą magnezu jest także aktywacja odpowiednich enzymów (kinazy adenylowej, kinazy kreatynowej, glukokinazy, cyklazy adenylowej i innych) w procesie uwalniania energii z wiązań wysokoenergetycznych poprzez ich hydrolizę lub przeniesienie grup fosforylowych. Magnez uaktywnia ponadto około 300 enzymów. Magnez odgrywa ważną rolę w metabolizmie mięśnia szkieletowego.2. Magnez w wysiłku fizycznym
Aby temu zapobiec, magnez podawany jest zawodnikom podczas np. Biegu maratońskiego. Trzeba wiedzieć bowiem, że w wyniku długotrwałego, ciężkiego wysiłku ubywa magnezu w osoczu krwi. Jedni wskazują na międzykomórkowe przesuwanie się jonów magnezu z erytrocytów do osocza, a następnie do tkanki mięśniowej. Podobny mechanizm ma zachodzić w wysiłku wytrzymałościowym, w którym zasoby glikogenu zmniejszają się do poziomu, przy którym zwiększa się tempo lipolizy i wykorzystywania kwasów tłuszczowych jako źródła energii. Chociaż jego zawartość w pocie jest zawsze bardzo mała (0, 28 mEq/l), to jednak zaobserwowano, że pot maratończyka może zawierać jego znaczne ilości (3, 06 mEq/l). Sportowiec mający niedobory magnezu nie rozwinie tej samej siły skurczu mięśnia, którą może rozwinąć, gdy ilości tego pierwiastka w organizmie są dostateczne. Zmniejszenie stężenia magnezu prowadzić będzie do upośledzenia wyżej wymienionych funkcji tego pierwiastka w przemianach. Działa łagodząco, a nawet eliminuje bolesne kurcze mięśniowe. Różne są tego uzasadnienia. Inni wykazują spadek stężenia magnezu w osoczu w wyniku dodatkowego mobilizowania w energetyce wysiłku kwasów tłuszczowych, mającego szczególne nasilenie np. Pod koniec biegu maratońskiego. Niektóre prace naukowe upatrują przyczyn zmian stężenia magnezu w jego ubytku wraz z potem. Magnez ma znaczenie w regulacji pobudliwości komórek mięśniowych i ich skurczu, które jest zależne od siły skurczu mięśni oraz poziomu tego pierwiastka we krwi. Magnez wpływa korzystnie na syntezę białek mięśniowych a także ze względu na swój zasadowy charakter na stan równowagi kwasowo-zasadowej, często zaburzanej w wysiłku sportowym. Doprowadzi to do zaburzeń metabolizmu włókien mięśniowych, spowoduje ich skurcze i bóle, co odbije się na wydolności fizycznej zawodnika.3. <extra_id_0> Polski: <extra_id_1> język polski: <extra_id_2> English: <extra_id_3> English: <extra_id_4>: <extra_id_5> English:
Poziom magnezu w pokarmach obniża się w wyniku gotowania, konserwowania, mrożenia. Gorsze wchłanianie magnezu do organizmu wywołuje dieta bogata wbłonnik. Ważne jest także dobre zbilansowanie diety. Jeśli wapnia jest w stosunku do magnezu za dużo, odczuwamy niedoboru magnezu. Nadmiary pierwiastków są wydalane z moczem. Magnez jest w pełnym, nieoczyszczonym ziarnie zbóż, a więc w kaszach, mące z pełnego przemiału. Niedobory magnezu związane są z degradacją ekologiczną środowiska. Także złe nawożenie gleby, nadmiar soli potasowych powoduje, że rośliny słabiej przyswajają sole magnezowe. Więcej zawiera go woda twarda, mniej miękka. Według różnych autorów dobowe zapotrzebowanie na magnez waha się w granicach 300–600 mg. Także kieliszek alkoholu czy nawet filiżanka kawy obniżają jego poziom. O skuteczności przyswajania tego pierwiastka decyduje także sprawność funkcjonowania gruczołów wydzielania wewnętrznego, takich jak tarczyca, przytarczyca, przysadki. Organizmowi potrzeba dwa razy więcej wapnia niż magnezu. Odwrotnie – jeśli magnezu jest za dużo w stosunku do wapnia, to mamy niedobory wapnia. Dobrym źródłem magnezu w pożywieniu jest kakao (także czekolada), orzeszki bukwowe, zwane bukwami, soja, nasiona różnych roślin (m.in. Maku), orzechy, zielone warzywa liściaste (szpinak, brukselka), groch i fasola, a także skorupiaki i mięczaki, mięso łososia. Zabiegi przemysłowe służące otrzymywaniu oczyszczonych produktów pozbawiają nas tego niezbędnego pierwiastka. Kwaśne deszcze wywołane nadmiernym uprzemysłowieniem powodują braki magnezu w glebie i wodzie, a co za tym idzie – w pożywieniu. Na poziom magnezu w organizmie ma wpływ także woda, którą pijemy. Jak widać sportowiec, aby zadbać o właściwą podaż magnezu w swoim organizmie, musi zwrócić uwagę nie tylko na pokarmy będące źródłem tego pierwiastka, ale także na pochodzenie pokarmów i warunki środowiskowe, w których żyje. W sporcie wyczynowym zalecaną dawką jest 500–1000 mg.
