Szukaj
Język
L-norwalina – niebiałkowy sprzymierzeniec!
Spis treści
1. <extra_id_0> l-norwalia Polski: <extra_id_1>
Substancja ta dodatkowo jest jednym z najpopularniejszych izomerów innego aminokwasu. Norwalina jest stosunkowo „młodym aminokwasem", który dopiero od jakiegoś czasu znajduje zastosowanie w sportowej suplementacji. Oznacza to, że ten związek nie występuje w cząsteczkach białek i nie tworzy profilu aminokwasowego protein. Mowa tu o walinie, która jak powszechnie wiadomo, wraz z leucyną i izoleucyną tworzy niezwykle popularny w sportowej suplementacji kompleks BCAA. Mianem l-norwaliny określa się jeden ze związków chemicznych, który klasyfikuje się do grona rozgałęzionych i nieprotegennych (tj. Niebiałkowych) aminokwasów.2. Działanie i zastosowanie
Największy wpływ norwaliny jest jednak odnotowywany w kontekście argininy. Norwalina przyczynia się do dezaktywacji argininazy – hormonu prowadzącego do rozpadu przywołanej już l-argininy do postaci mocznika i ornityny. Konsekwencją dodatkowej podaży l-norwaliny jest wykorzystanie większej ilości argininy do produkcji tlenki azotu, a to z kolei przyczynia się do uzyskania jeszcze mocniejszego efektu pompy mięśniowej oraz lepszego odżywiania naszych mięśni. Efektem tego będzie intensyfikacja syntezy hormonu wzrostu, poprawa powysiłkowej regeneracji, sprawniejsza detoksykacja organizmu oraz opóźnienie procesu starzenia się organizmu. Jej działanie można opisać w skrócie jako generatora energii w postaci ATP. Do pozostałych związków należy zaliczyć glikocyjaminę oraz guanidynoproprionian. Można więc śmiało przypuścić, że l-norwalina potęguje działanie preparatów kreatynowych i bezpośrednio przyczynia się do zwiększonej produkcji energii w naszym ustroju. Cząsteczka ta jest niezwykle pomocna w procesie odkwaszania naszego ustroju. Pomimo niewielkiego wieku norwaliny, substancja ta została bardzo ochoczo przyjęta nie tylko przez zawodników kulturystyki, ale i cały sportowy światek. Arginina jest jednym z czołowych reprezentantów substancji zaliczanych do grona boosterów tlenku azotu, co oznacza, że stanowi składnik większości stacków kreatynowych oraz preparatów przedtreningowych. Przyjmuje się, że w zwykłych warunkach (czyli bez suplementacji norwaliną) straty argininy wynoszą od 50 do nawet 75%! Zatrzymanie działania argininazy powoduje nasilenie anabolicznego charakteru argininy. Do pozostałych wartościowych guanidyn zaliczamy niezwykle popularną kreatynę, o której właściwościach można przeczytać praktycznie wszędzie. Związek ten jest wykorzystywany w naszym ustroju praktycznie do wszystkich reakcji fizjologicznych. Oba związki są substancjami, które w naszym organizmie są przekształcane do postaci wyżej opisanej kreatyny. Ostatnią i niezwykle ważną właściwością norwaliny jest zastopowanie procesu usuwania jonu amonowego. Oprócz typowego ograniczenia kwaśnego odczynu w środowisku komórkowym, jony amonowe stanowią magazyn pozabiałkowych cząsteczek azotu, które potęgują procesy anaboliczne w obrębie protein tworzących nasze mięśnie. L-norwalina przyczynia się do zabezpieczenia przed rozpadem związków określanych mianem guanidyn, wśród których wpływ na sylwetkę wykazują cztery z nich.3. Dawkowanie i występowanie norwaliny
L-norwalina zwykle towarzyszy takim substancjom jak wspomniana arginina czy kreatyna. Dawka norwaliny będzie więc uzależniona od innych elementów znajdujących się w składzie preparatu, w jakim występuje. Norwalina rzadko kiedy jest spotykana w formie osobnych suplementów i czystej postaci. Oprócz tego, bardzo często występuje jako sprzymierzeniec beta-alaniny czy cytruliny, które także stanowią popularny dodatek do takowych rodzajów suplementów. Zwyczajowo mowa tutaj o porcji od 50 do 200 mg. Najczęściej możemy ją znaleźć w suplementach diety – najczęściej są to formuły przedtreningowe i stacki kreatynowe.
