Szukaj
logo
Szukaj
Artykuł jest w trybie podglądu

L-glutamina – kompendium wiedzy

Strona główna Artykuły L-glutamina – kompendium wiedzy

L-glutamina – kompendium wiedzy

Rozwieje on wszelkie wątpliwości na temat zasadności stosowania glutaminy Być może dla wielu osób odpowiedź na to pytanie nie jest jednoznaczna, dlatego powstał właśnie ten artykuł. Glutamina, czy warto stosować?

Spis treści

1. <extra_id_0> Glutamina <extra_id_1> Glutamina English: Glutamina <extra_id_2> Glutamina

Większość z nich stanowią niewielkie poparzenia wymagające pomocy doraźnej. W tym wypadku wymagane jest kompleksowe leczenie. W czasie oparzenia śluzówka jelit, nerki, układ odpornościowy oraz wątroba potrzebują znacznych ilości glutaminy. Dlatego Europejskie Stowarzyszenie Żywienia Pozajelitowego i Dojelitowego rekomenduje suplementację glutaminy u osób z poparzeniami. Pozytywne oddziaływanie glutaminy na oparzenia potwierdziła również gruntowna analiza wszystkich opublikowanych danych na ten temat wykonana przez Windle. Oparzenie to uszkodzenie tkanek na skutek wysokiej temperatury lub substancji chemicznych. Problemem są poparzenia obejmujące minimum 20% powierzchni ciała, określane jako ciężkie. Glutamina stymuluje układ immunologiczny, wpływa na obniżenie ilości powikłań infekcyjnych, skraca czas leczenia oraz zmniejsza odsetek śmiertelności. Zapotrzebowanie to nie może zostać zaspokojone przez uwolnienie aminokwasu z mięśni szkieletowych. Garrel i Zhou w swoich badaniach wykazali korzystny wpływ glutaminy na gojenie się ran i skrócenie czasu trwania leczenia. Glutamina ma kluczowe znaczenie podczas oparzeń.

Kategorie:
Zródło

Bibliografia:
Albrecht J. et al., Roles of glutamine in neurotransmission, „ Neuron Glia Biology” 2010, 6(4), 263–276.
Bean A., Żywienie w sporcie. Kompletny przewodnik, Poznań 2013, 116–117.
Boelens P.G. et al., Glutamine alimentation in catabolic state, „The Journal of Nutrition” 2001, 131(9), 25695–25775S.
Ciborowska H, Rudnicka A, Dietetyka. Żywienie zdrowego i chorego człowieka, Warszawa 2010, 99.
Ciok J., Żywienie w patogenezie i leczeniu nieswoistych zapalnych chorób jelit, „Nowa Medycyna” 1999, 10.
Greenfield J. R. et al., Oral glutamine increases circulating glucagon-like peptide 1, glucagon, and insulin concentrations in lean, obese, and type 2 diabetic subjects., „The American Journal of Clinical Nutrition” 2009, 89(1), 106–113.
Jarosz M., Bułhak-Jachymczyk B., Normy żywienia człowieka, Warszawa 2014, 62.
Mansour A. et al., Effect of glutamine supplementation on cardiovascular risk factors in patients with type 2 diabetes, „Nutrition” 2015, 31(1), 119–126.
Payne A., Barker H.M., Dietetyka i żywienie kliniczne, Wrocław 2017, 137.
Parry-Billings M. et al., Plasma amino acid concentrations in overtraining syndrome: possible effects on the immune system, „Medicine and Science in Sports and Exercise” 1992, 24(12), 1353–1358.
Rapin J.R., Wiernsperger N., Possible Links between Intestinal Permeability and Food Processing: A Potential Therapeutic Niche for Glutamine, „ Clinics” 2010, 65(6), 635–643.
Rowicka G., Czajka M., Znaczenie diety w profilaktyce i leczeniu choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, „ Medycyna Rodzinna” 2011, 1, 15–18.
Skrzyńska S., Interwencja żywieniowa u chorych z ciężkimi oparzeniami, „Współczesna Dietetyka” 2016, 8.
Welbourne T.C., Increased plasma bicarbonate and growth hormone after an oral glutamine load, „The American Journal of Clinical Nutrition” 1995, 61(5), 1058–1061.