Szukaj
Język
L-arginina vs L-cytrulina
Spis treści
1. <extra_id_0> Czym jest <extra_id_1>
Ponadto jest produktem bardzo powszechnym – głównym źródłem tego związku są produkty posiadające znaczną ilość białka. Jest substancją zaliczaną to grona aminokwasów endogennych. Najczęściej wymienianymi artykułami spożywczymi są przetwory mleczne (mleko, jogurty), sery twarogowe, mięsa (drób, wołowina, wieprzowina, ryby) oraz niektóre pokarmy roślinne (soja, migdały, soczewica). Pomimo tego zdolność ludzkiego organizmu do jej produkcji zaczyna być ograniczona wraz z wiekiem.2. Działanie argininy
Odpowiada on za rozszerzenie światła naczyń krwionośnych w tkance mięśniowej, co umożliwia dostarczenie większej ilości licznych składników odżywczych. Arginina jest również prekursorem poliamin. Odpowiadają przede wszystkim za powielanie informacji genetycznej, która jest niezbędna do syntezy nowych protein w tkankach mięśniowych. Sytuacja ta ma miejsce w momencie, gdy organizm potrzebuje wytworzyć nową komórkę. Arginina jest również przekształcana w organizmie przez dekarboksylazęw związek zwany agmatyną. Z kolei one biorą udział w powstawaniu impulsu siłowego włókien tkanki mięśniowej. Odpowiada między innymi za gojenie ran, regulację wpływu hormonu wzrostu i insuliny, a także wykazuje silne działanie antyoksydacyjne. Arginina jest uznawana za jeden z podstawowych elementów suplementacji w sportach siłowych. Tlenek azotu wpływa też na rozkurcz mięśniówki gładkiej, co stanowi element profilaktyki zawałów serca oraz sprzyja normalizacji ciśnienia tętniczego krwi. Związki te mają bardzo duże znaczenie w anabolizmie białek. Mowa tu nie tylko o konkretnych fragmentach, ale całym oryginale. Można więc stwierdzić, że L-arginina jest substancją sprzyjającą nie tylko syntezie cząsteczek białkowych, ale całych komórek mięśniowych. Odpowiada ona przede wszystkim za zwiększenie poziomu cyklicznych nukleotydów. Jeżeli chcecie dowiedzieć się więcej o samej agmatynie, to odsyłam do wcześniejszego tekstu, który publikowaliśmy w naszym portalu.Oprócz tego L-argininie przypisuje się szereg innych, prozdrowotnych właściwości. Dzięki temu sprzyja oczyszczaniu organizmu z amoniaku, ochronie układu nerwowego i wątroby, a także opóźnia proces starzenia się. Powyższy związek jest fundamentalnym substratem w procesie syntezy tlenku azotu (NO).3. Arginina – dawkowanie
Warto również nadmienić, że najlepsze efekty stosowania argininy następują w momencie jej suplementacji przed treningiem, a także przed snem. Do najczęstszych symptomów zaliczamy nadmierny wzrost ciśnienia tętniczego krwi, spadek jakości pracy mięśnia sercowego oraz problemy z trawieniem. Zakłada się, że dobowa porcja tej substancji powinna wynosić od 3 do 8 g. Związek ten nie jest pozbawiony wad, choć skutki uboczne występują głównie przy niewłaściwej suplementacji. Stosowanie argininy powinno wiązać się z wykorzystywaniem określonych dawek.4. Arginina – opinie
Badanie trwało kwartał i zostało przeprowadzone na grupie 12 osób chorujących na cukrzycę typu II. Z kolei grupa badawcza przez pierwsze dwa miesiące stosowała dietę oraz przyjmowała środek placebo, który następnie zmieniono na porcję 3 g L-argininy. Kolejnym przykładem może być doświadczenie z roku 2005, w którym wzięło udział 80 pacjentów z chromaniem przestankowym. Jak pokazują wyniki, osoby stosujące porcję 6 g poprawiły swój wynik (w przejściu jak najdłuższego i zarazem bezbólowego dystansu) z 113 na 179 metrów. Naukowcy przeprowadzili doświadczenie polegające na określeniu korzyści płynącej Jednym z przykładów może być eksperyment z 2001 roku, w którym starano się wykazać wpływ omawianego związku na poprawę insulinowrażliwości obwodowej i wątrobowej. Grupa kontrolna składająca się z dziesięciu zdrowych osób stosowała normalną dietę oraz placebo. Wyniki potwierdziły skuteczność wykorzystania tej substancji w leczeniu cukrzycy typu II – w grupie badawczej odnotowano spadek skurczowego ciśnienia tętniczego (o 14%) oraz produkcji glukozy (o 29%). Chorzy zostali podzieleni na cztery grupy, gdzie jedna przyjmowała placebo, a pozostałe L-argininę (w dawkach 3, 6 oraz 9 g). Równie interesujący okazuje się eksperyment z roku 2011. Dokonując przeglądu literatury, okazuje się że L-arginina jest obiektem wielu naukowych badań od ponad 30 lat.5. <extra_id_0> Czym jest <extra_id_1> Cytrulina <extra_id_2> cytrulina
Wyniki potwierdziły zwiększenie poziomu hormonu wzrostu w osoczu krwi u osób stosujących suplementację argininą po wysiłku fizycznym. Substancja ta jest bardzo ważnym aminokwasem, pomimo że nie bierze udziału w procesie syntezy protein. Cytrulina po raz pierwszy została uzyskana z kawonu. L-cytrulina wraz z wcześniej opisywanymi przeze mnie substancjami – argininą i ornityną – uczestniczy w procesie cyklu mocznikowego. Związek ten jest ubocznym produktem transformacji aminokwasów. Jak powszechnie wiadomo, substancja ta przyczynia się do powstawania DOMSów, które potocznie określa się mianem „zakwasów”. Związek ten był przeze mnie niejednokrotnie wspominany w kontekście pompy mięśniowej. Cytrulina reguluje również przepływ krwi do tkanek oraz przyśpiesza proces zdrowienia. Z doustnej suplementacji bolusem argininy w dawce 10 g. Powyższym mianem określa się związek chemiczny, który jest produktem przemiany innej substancji zwanej ornityną. W naszym organizmie występuje przede wszystkim w cyklu mocznikowym. Jej naturalnym źródłem są arbuzy. Cykl ten jest niezmiernie ważny dla ludzkiego organizmu, ponieważ prowadzi on do neutralizacji i detoksykacji szkodliwego amoniaku. Ta działalność prowadzi do podwyższenia współczynnika pH w naszym ustroju, dzięki czemu zmniejsza ilość kwasu mlekowego. Oprócz tego cytrulina jest substratem w procesie syntezy tlenku azotu (NO). Do spółki z adenozynotrójfosforanem (ATP) wpływa na skurcz włókien mięśniowych. Warunkuje to sprawność funkcjonowania ludzkiego metabolizmu, a także zmniejsza ilość czasu, jaka jest potrzebna na regenerację. Druga grupa badanych dodatkowo stosowała porcję 10 g różnych aminokwasów.6. Cytrulina – dawkowanie
Pierwsza rano (3 g), a druga wieczorem bądź bezpośrednio przed treningiem. W późniejszym okresie można z powodzeniem przyjmować ją w ilości 10 g. Suplementacja jabłczanem cytruliny powinna zawierać się w dawce od 2 do 6 g w ciągu doby. Ilość stosowanej cytruliny może zostać zwiększona, jeżeli nasz organizm będzie na nią pozytywnie reagował. Warto też nadmienić, że ten aminokwas jest związkiem bezpiecznym i nie wywołuje skutków ubocznych. Zaleca się, aby owa doza była podzielona na dwie mniejsze porcje.7. Cytrulina – opinie
Materiałem badawczym były co prawda myszy, jednak wyniki potwierdzają, że systematyczne stosowanie soku z arbuza (a co za tym idzie – zawartej w nim cytruliny) prowadzi do zmniejszenia tempa odkładania się o przeszło 50% cholesterolu LDL. Badacze podawali ochotnikom na godzinę przed treningiem trzy preparaty: sok z arbuza, sok z dodatkową porcją jabłczanu cytruliny oraz substancję kontrolną. Ponadto pierwszy specyfik wykazywał większą biodostępność. Naukowcy wykorzystali tym razem pasteryzowany i niepasteryzowany napój z arbuza oraz wodę. Po prawie 10 minutach okazało się, że badany związek został wchłonięty z niepasteryzowanego soku. Okazuje się, że istnieje duża liczba empirycznych dowodów na prozdrowotne działanie L-cytruliny. Kolejnym badaniem, jest eksperyment naukowców z Uniwersytetu Technicznego w Kartaginie. Jak się okazało, dwa pierwsze napoje znacząco wpłynęły na zmniejszenie dolegliwości bólowych ze strony układu mięśniowego. Powyższy test miał również jeszcze jeden cel – wykazanie wpływu cytruliny na komórki nowotworowe raka okrężnicy. Każdy z preparatów posiadał identyczną zawartość L-cytruliny. Można więc przypuszczać, że pomimo zmniejszenia ilości szkodliwych drobnoustrojów przez proces pasteryzacji prowadzi ona do ograniczenia biodostępności. Pierwszym przykładem mogą być testy przeprowadzone na Uniwersytecie Pudure.8. L-arginina vs L-cytrulina – werdykt
Co więcej jej stosowanie niesie za sobą szereg prozdrowotnych korzyści dla organizmu. Ponadto produkt ten jest całkowicie bezpieczny w stosowaniu, w związku z czym z czasem można zwiększać jego dawki. Warto każdy z tych suplementów skonfrontować z własnym planem treningowym oraz pozostałymi odżywkami (jeżeli jakieś stosujecie). Pomimo wielu podobieństw w fizjologii każdy organizm różni się i to, co działa na jedną osobę, wcale nie musi być korzystne dla drugiej. Z jednej strony arginina oprócz syntezy tlenku azotu przyczynia się do powstawania nowych struktur białkowych oraz agmatyny. Po drugiej stronie mamy cytrulinę, która bardziej sprzyja regeneracji i usuwaniu mocznika z organizmu. Podsumowując – sami musicie zdecydować, który z preparatów bardziej do was przemawia i będzie lepiej pasował do waszych oczekiwań. Osobiście proponowałbym każdy z nich przetestować na sobie i zobaczyć, który będzie lepiej na was działał. Ciężko jest jednoznacznie stwierdzić, który z preparatów jest lepszy.
