Szukaj
Język
Kinesiotaping – podstawowa terapia w sporcie
Spis treści
1. <extra_id_0> Kinesiotaping - <extra_id_1>
Każda z tych nazw odnosi się do tej samej techniki, która została spopularyzowana przez takie osoby ze świata nauk medycznych jak Jenny McConnell czy Kenzo Kase. To właśnie oni rozpoczęli badania i udowodnili zastosowanie sztywnych i elastycznych plastrów w celu poprawy ogólnego procesu rekonwalescencji chorej części ciała. Z biegiem czasu kinesiotaping znalazł też zastosowanie w innych gałęziach medycyny, jak neurologia, onkologia czy pediatria. Receptory nerwowe znajdujące się w naszej skórze przekazują informacje o zmianie swoich właściwości poprzez wysłanie informacji nerwowej do ośrodka nerwowego. Twórcy metody założyli, że odpowiednie pobudzenie skóry w obszarze objętym procesem patologicznym doprowadzi do nasilenia procesów naprawczych na różnych poziomach naszej fizjologii. Kinesiotaping bardzo często określa się mianem dynamicznego plastrowania, oklejania czy po prostu tapingu. Obaj panowie są uważani za pierwszych promotorów tego sposobu rehabilitacji. Początkowo traktowana jako innowacja, bardzo szybko na stałe znalazła się w programach usprawniania w dziedzinie sportu i traumatologii. Podstawowym założeniem metody kinesiotapingu jest współdziałanie powierzchni skóry oraz układu nerwowego. Efektem tego może być między innymi wydzielanie potu przy zbyt wysokich temperaturach bądź bladnięcie skóry w przypadku zimna, co jest efektem spowolnionego krążenia. Kinesiotaping to jedna z metod terapeutycznych wykorzystywana w dziedzinach fizjoterapii i rehabilitacji ruchowej, której początki sięgają lat 80.2. Działanie
W zależności od rodzaju struktury uzyskany efekt jest zupełnie inny. Działanie kinesiotapingu jest również uwarunkowane sposobem aplikacji. To właśnie idealny dowód na uniwersalne zastosowanie tapingu rehabilitacyjnego. Mechanizm działania kinesiotapingu opiera się przede wszystkim na stymulacji sensorycznej, która powstaje poprzez drażnienie receptorów mechanicznych skóry i wzmaga w organizmie rozpoczęcie procesów kompensacyjnych. Głównym adresatem terapii opartej na dynamicznym plastrowaniu jest przede wszystkim układ mięśniowy, ale coraz częściej wykorzystuje się go także w przypadku leczenia obrzęków limfatycznych, powięzi czy uszkodzeń torebek stawowych bądź elementów kostnych. W zależności od rodzaju wybranej metody oklejania patologicznego obszaru będziemy mogli oddziaływać na proces chorobowy w zupełnie inny sposób. Do głównych efektów uzyskiwanych poprzez terapię z wykorzystaniem kinesiotapingu zalicza się: – zmniejszenie dolegliwości bólowych; – zwiększenie bądź odzyskanie pełnego i bezbolesnego zakresu ruchu; – normalizację zaburzonego napięcia mięśniowego; – aktywację wyłączonych struktur mięśniowych i przywrócenie im prawidłowej funkcji; – stymulacja czucia skórnego; – wzrost przepływu krwi, a co za tym idzie – zmniejszenie obrzęków i redukcję stanu zapalnego; – korekcję zaburzonego ułożenia powierzchni stawowych oraz ustawienia poszczególnych elementów ciała; – poprawę funkcjonalności struktur mięśniowo-powięziowych; – wzrost mikrokrążenia tkankowego oraz poprawę odżywiania skóry; – zwiększenie stabilności i wytrzymałości uszkodzonego połączenia stawowego. Mózg natomiast po otrzymaniu odpowiedniego zadania przesyła z powrotem informację nerwową do efektora, którym jest konkretna struktura narządu ruchu.3. Sposób aplikacji
Taping sztywny charakteryzuje się podobną strukturą jak ludzka skóra, ale brakiem rozciągliwości i znikomą elastycznością. Ich celem jest przede wszystkim odciążenie uszkodzonego odcinka ciała oraz stabilizacja zaburzonej struktury. To właśnie ten rodzaj kinesiotapingu najczęściej możemy zauważyć na ciałach sportowców. Drugim kryterium podziału są sposoby naklejania taśmy. Na przykład ułożenie taśm w kształt litery X wykorzystuje się przede wszystkim w terapii mięśni oddziałujących na dwa połączenia stawowe (np. Mięsień dwugłowy ramienia –bicepsbrachii). Z kolei aplikacja Y pozwala na otoczenie całego brzuśca mięśniowego, co jest bardzo pomocne w przypadku rehabilitacji dużych grup mięśniowych. Sposoby aplikacji kinesiotapingu Źródło: luksmasaz.pl (22.05.2017). Pierwszym z nich jest rodzaj taśmy, który warunkuje zastosowanie oraz efekty. Ten model taśm wykorzystywany jest przede wszystkim w przypadku świeżych urazów sportowych, kiedy stan zapalny i ból są na tyle duże, że powodują całkowite zniesienie zakresu ruchu oraz zaburzenie funkcjonalności. Zupełnie inne właściwości wykazuje taping dynamiczny, którego charakterystyczną cechą jest duża elastyczność oraz modulowana rozciągliwość. Wykorzystywany jest w większości dyscyplin sportowych oraz w jednostkach chorobowych, gdyż w zależności od dobranego napięcia taśmy uzyskujemy całkowicie odmienne efekty. W zależności od miejsca, na którym toczy się proces chorobowy, terapeuta jest zmuszony zastosować odpowiednie ułożenie taśm, aby maksymalnie oddziaływać na patologiczne miejsce. Z drugiej strony, bardzo często jest wykorzystywany w leczeniu zespołów bólowych kręgosłupa do korekcji zaburzonego ustawienia kręgów. Natomiast w terapii obrzęków najczęściej stosowana jest „ośmiorniczka”, czyli metoda wykorzystująca wiele drobnych taśm, które globalnie oddziałują na toczący się proces zapalny. W systematyce wyróżniamy dwa kryteria podziału aplikacji.
