Szukaj
logo
Szukaj
Artykuł jest w trybie podglądu

Jaskółcze ziele – właściwości zdrowotne, zastosowanie, przeciwwskazania

Strona główna Artykuły Jaskółcze ziele – właściwości zdrowotne, zastosowanie, przeciwwskazania

Jaskółcze ziele – właściwości zdrowotne, zastosowanie, przeciwwskazania

Jednym z nich jest glistnik jaskółcze ziele. Zioła wszelkiego rodzaju cieszą się coraz większą popularnością. Jakie ma działanie i kto powinien je stosować? To dobrze, że w dobie tak wielu zachorowań zamiast ku lekom chemicznym zwracamy się coraz częściej w kierunku naturalnych suplementów, czyli roślin zielarskich.

Spis treści

1. Jaskółcze ziele – występowanie

Jego nazwa nie jest przypadkowa. Znany również jako glistnik, cencylia, złotnik, łaska Pana Boga, boży dar, złoty korzeń, oczne ziele itp. Znaleźć go można przy drogach, płotach, murach, w parkach, lasach oraz nad brzegami rzek. Chelidonium majus L.) należy do roślin z rodziny makowatych. Wywodzi się z tradycji ludowej i związana jest z okresem jego kwitnięcia – od przylotu do odlotu jaskółek. Rośnie na terenach Europy, Azji, Afryki i Ameryki Południowej. Jaskółcze ziele (łac.

2. Jaskółcze ziele – skład chemiczny

Wśród nich wyróżnić można alkaloidy izochinolinowe (berberyna, sangwinaryna, chelerytryna) i w mniejszych ilościach alkaloidy chinolizydynowe (sparteina). Poza tym w zielu obecne są karotenoidy (beta- i alfa-karoten), flawonoidy, kwasy organiczne (kwas jabłkowy, kwas cytrynowy, pochodne kwasów cynamonowego i benzoesowego), aminy biogenne, olejki eteryczne, witaminy, m.in. Witamina C, tłuszcze, węglowodany, żywice, śluzy oraz cholina. Najważniejsze z nich to metabolity wtórne – alkaloidy, do których należy ponad 30 związków. To one odpowiadają w dużej mierze za prozdrowotne właściwości rośliny. W skład jaskółczego ziela wchodzi wiele substancji.

3. Jaskółcze ziele – właściwości zdrowotne

XVI w. P.n.e. W lecznictwie wykorzystuje się wyciągi z ziela i korzenia glistnika, tj. Nalewki czy napary. Bardzo ważny jest dobór metody wydobycia cennych związków z rośliny. W aptekach można znaleźć wiele leków na bazie glistnika. Powszechnie stosowane są w leczeniu chorób układu pokarmowego, które są związane z zaburzeniami w obrębie dróg żółciowych. Zwalcza kolki żółciową, jelitową i żołądkową. Korzystne działanie ziela na przewód pokarmowy potwierdziły badania Glica M. I wsp. W ziołolecznictwie jaskółczego ziela używa się również w terapii schorzeń wątroby. Jednak w tej kwestii naukowcy nie są do końca zgodni. Niektóre badania wskazują, że alkaloidy zawarte w zielu, tj. Sangwinaryna i chelerytryna, przyczyniają się do wzrostu stężenia enzymów wątrobowych oraz powiększenia i zapalenia wątroby. Podczas eksperymentu na szczurach odnotowano, że duża dawka ziela rzędu 10 mg/kg masy ciała działa toksycznie na wątrobę, natomiast ilość 0, 2 mg/dobę nie wykazuje takiego działania. Oczyszcza organizm z toksyn oraz wzmacnia odporność. W medycynie ludowej jaskółcze ziele było stosowane od wieków. Od lat znajduje zastosowanie w leczeniu wielu chorób zarówno w medycynie chińskiej, jak i europejskiej. Aby wykazywały one pozytywne działanie na organizm, muszą być odpowiednio przygotowane. Najczęściej w celach terapeutycznych używane są wyciągi wodno-alkoholowe ziela. Ekstrakty z jaskółczego ziela wykazują właściwości przeciwwirusowe, przeciwbakteryjne, przeciwbólowe, przeciwzapalne, a nawet przeciwnowotworowe. Jaskółcze ziele jest silnym środkiem żółciopędnym. Działa profilaktycznie wobec kamicy żółciowej, zabezpiecza przed zastojami żółci oraz powstawaniem kamieni w drogach żółciowych. W eksperymencie tym szczury przyjmujące glistnik jaskółcze ziele charakteryzowały się mniejszym wydzielaniem soku żołądkowego oraz lepszym stanem błony śluzowej żołądka. Przypisuje się mu bowiem ochronne działanie na komórki tego narządu. Jedni potwierdzają ten fakt, natomiast drudzy wręcz przeciwnie. Zaobserwowano jednak, że wpływ ziela na wątrobę zależy od spożytej dawki. Jaskółcze ziele obniża także ciśnienie tętnicze krwi, działa uspokajająco i ułatwia zasypianie. Ze względu na jego właściwości rozkurczowe polecane jest kobietom w celu złagodzenia bolesnego miesiączkowania. Pierwsze informacje na jego temat znajdują się w „Papirusie Ebersa” z ok.

4. Jaskółcze ziele – na brodawki

Brodawki pospolite to liczne, zrogowaciałe, pogrubione grudki, które występują najczęściej na rękach i stopach. Jednakże bardzo dobre działanie ma również maść z glistnika. Można również stosować świeży sok z jaskółczego ziela uzyskany po przełamaniu łodygi. Jest skutecznym środkiem przeciwwirusowym w leczeniu brodawek pospolitych, kłykcin kończystych oraz opryszczki. Standardowe leczenie polega na usuwaniu brodawek za pomocą krioterapii, łyżeczkowania czy elektrokoagulacji. Brodawki należy posmarować maścią na noc, po czym nałożyć na nie opatrunek z prestoplastu. Glistnik jaskółcze ziele znajduje zastosowanie w dermatologii.

5. Jaskółcze ziele – zastosowanie

Skuteczne w zmniejszeniu bólu, który jest związany ze złym trawieniem, jak poposiłkowe uczucie pełności, szybkie poczucie nasycenia, ból bądź uczucie pieczenia w nadbrzuszu. W formie leku homeopatycznego wykorzystywane jest w schorzeniach wątroby. Jaskółcze ziele można używać wewnętrznie oraz zewnętrznie. Przy chorobach układu pokarmowego lub w trakcie bolesnego miesiączkowania zaleca się picie 2–3 szklanek herbatki z jaskółczego ziela dziennie. Na skórę dobrze wpływa sok z jaskółczego ziela. Jaskółcze ziele znajduje zastosowanie w leczeniu łagodnych skurczów górnych odcinków przewodu pokarmowego oraz chorób pęcherzyka żółciowego i dróg żółciowych. Jaskółcze ziele stosuje się także w zakażeniach bakteryjnych i grzybiczych skóry. Ponadto pomarańczowy sok wydobywający się z łodyg jaskółczego ziela jest świetnym lekarstwem na kurzajki. Oprócz leków czy maści dostępnych w aptece jest możliwe przygotowywanie własnych preparatów. Herbatkę sporządza się, zaparzając łyżeczkę ziela w ¼ l wody. W celu wykonania soku należy zebrać świeże liście, kwiaty i łodygi glistnika, po czym wycisnąć z nich sok za pomocą sokowirówki. Szczególnie rekomendowane osobom, którym usunięto pęcherzyk żółciowy.

6. Jaskółcze ziele – przeciwwskazania

Przeciwwskazaniami do jego stosowania są również choroba wrzodowa, jaskra, ostre zapalenie błony śluzowej żołądka oraz niedrożność dróg żółciowych. Bezwzględnie nie mogą go przyjmować kobiety w ciąży. Jaskółcze ziele nie może być stosowane tylko w nielicznych przypadkach.

7. Jaskółcze ziele – skutki uboczne

Podczas przestrzegania zalecanych dawek mogą pojawić się łagodne objawy ze strony przewodu pokarmowego, jak biegunka czy niestrawność. W przypadku ostrego zatrucia obserwuje się zawroty głowy, zaburzenia pracy serca oraz świadomości. Dlatego najlepiej jest stosować ziele pod kontrolą lekarską lub po konsultacji z farmaceutą. Jednakże pojawiają się one dopiero po dłuższym czasie stosowania. Duże dawki przyczyniają się do bólu brzucha, braku zdolności do trzymania moczu i odczucia zmęczenia. Skutki uboczne bardzo często związane są z interakcją ziela z lekami, które są jednocześnie przyjmowane. Z przyjmowaniem ziela związane są skutki uboczne.
Zródło

Colombo M.L., Bosisio E., Pharmacological activities of Chelidonium majus L. (Papaveraceae), „Pharmacological Research” 1996, 33(2), 127–134.
Gilca M. et al., Chelidonium majus – an integrative review: traditional knowledge versus modern findings, „Forsch Komplementmed” 2010, 17, 241–248
Kędzia B. et al., Przeciwdrobnoustrojowe działanie Chelidonium majus L., „Postępy Fitoterapii” 2013, 4, 236–243.
Kędzia B. et al., Skład chemiczny i zawartość substancji biologicznie aktywnych w Chelidonium majus L., „Postępy Fitoterapii” 2013, 3, 174–181.
Maleszka R., Praktyczne zastosowanie leków ziołowych w dermatologii, „Postępy Fitoterapii” 2002, 3–4, 53–63.
Migas P., Heyka M., Glistnik jaskółcze ziele (Chelidonium majus L.) we współczesnej terapii – wskazania i bezpieczeństwo stosowania, „Postępy Fitoterapii” 2011, 3, 208–218.
Treben M., Apteka Pana Boga – porady i praktyka stosowania ziół leczniczych, Warszawa 2013.