Szukaj
Język
Jaki posiadasz somatotyp Endomorfik. Ektomorfik
Spis treści
1. Nie przypisuj sobie somatotypu na siłę
. Do tego zdania można wstawić odpowiednie informacje charakterystyczne dla danego somatotypu. Właśnie dlatego jest to takie popularne wśród ćwiczących, można to nazwać systemem wbudowanych wymówek. Somatotypy zostały sklasyfikowane przez dr. Williama Sheldona ok. Lat 40. Ubiegłego wieku. Używał ich do określania cech osobowości, ponieważ był psychologiem. Nie miało to nic wspólnego z określaniem fizyczności danego typu, lecz wskazywało różnice w budowie ciała poszczególnych osób. Wcześniej somatotypów używał także dr Ernst Kretschmer (na nich bazował dr Sheldon). Z badań wynikało, że osoby grubsze (endomorficy) były szczęśliwsze, a osoby wychudzone (ektomorficy) były często bardziej nerwowe. Nie miało to żadnego przełożenia na zdolności treningowe lub predyspozycje dotyczące jedzenia, ale warto zauważyć ten fakt. Dla osób, które dopiero zaczynają treningi, może to być motywujące. Dobrze wiedzieć, że Frank Zane był ektomorfikiem i trzy razy wygrał Mr. Olympia. Z kolei patrząc na potężną sylwetkę Jaya Cutlera, czterokrotnego zwycięzcy Mr. Olympia, można wywnioskować, że endomorfik również może być wyrzeźbiony. Jedno jest pewne, nie można polegać wyłącznie na somatotypie. Trzeba zająć się sobą. Jeśli masz 190 cm wzrostu i ważysz 70 kg, to nie znaczy, że musisz jeść jak ektomorfik i trenować jak ektomorfik. To znaczy, że musisz dużo jeść i mocno trenować. Prawdopodobnie masz szybki metabolizm i musisz jeść więcej, dlatego jesteś chudy. Testuj i sprawdzaj. Jeśli nie tyjesz – jesz za mało. Nie ma innej prostszej drogi na sprawdzenie, co będzie dla ciebie najlepsze. Z kolei jeśli ważysz 120 kg i masz 170 cm wzrostu, nie musi to oznaczać, że jesteś endomorfikiem. Masz po prostu nadwagę. Jeśli zajmiesz się odpowiednim treningiem, będziesz przestrzegać diety i trwać w swoim postanowieniu, to bez problemu poprawisz swoją sylwetkę. To tylko kwestia czasu i podejścia. Nie ma w tym nic „endomorficznego”. Każdego ektomorfika, mezomorfika i endomorfika, który osiągnął sylwetkowy sukces, łączą 3 najważniejsze elementy. Nie ma w nich nic indywidualnego dla danej grupy. Te punkty to: – każdy trenował na 110% swoich możliwości, – każdy trzymał się swojej rozpiski dietetycznej, – każdy trwał w swoim postanowieniu przez długie lata. Trzy proste punkty, które zmieniają tak wiele. Jednak utrzymanie tych założeń jest bardzo trudne dla większości trenujących. A podział na somatotypy pomaga znaleźć ludziom idealne wymówki. Ile razy spotkaliście się ze stwierdzeniem, że ktoś ma nadwagę, bo jest endomorfikiem? W zależności od somatotypu można znaleźć różne wymówki, bo tak jest łatwiej. Wszyscy zazdroszczą tym słynnym mezomorfikom, którzy trafiają się raz na milion, i to oni mogą leżeć na kanapie, a ich poziom tkanki tłuszczowej będzie spadał, a masa mięśniowa będzie rosnąć. Niestety tak to nie działa. Ten popularny system kategoryzacji jest tak często spotykany, bo po prostu łatwo jest dopasować do niego daną osobę. To bardzo proste że „Jeśli wyglądasz tak, należysz do tej kategorii, masz takie trudności, więc musisz robić to i to”.2. <extra_id_0> - <extra_id_1> - <extra_id_2> - <extra_id_3> - <extra_id_4> - Endomorfik Polski
Mają potężne stawy i łatwo budują masę mięśniową. Największym minusem endomorfików jest bardzo łatwe przybieranie tkanki tłuszczowej, więc ich dieta musi być bardzo uważnie przestrzegana. Endomorficy to osoby, które zazwyczaj są „duże”. Typowe cechy: – krępa budowa ciała, – trudności w utrzymaniu niskiego poziomu tkanki tłuszczowej, – wolny metabolizm, – „okrągła” sylwetka, – naturalnie duża siła. Najbardziej nadają się do sportów siłowych takich jak strongman lub trójbój siłowy. Łatwo nabierają tkanki tłuszczowej, ale z drugiej strony są najsilniejsze ze wszystkich grup.3. <extra_id_0> Źródło: <extra_id_1> źródło: <extra_id_2>
Mezomorficy najlepiej reagują na trening siłowy. Minusem jest to, że łatwiej niż ektomorficy nabierają tkanki tłuszczowej, więc ich dieta musi być bardziej przestrzegana. Typowe cechy: – atletyczna sylwetka, – naturalnie większy poziom masy mięśniowej, – siła, – łatwość budowania masy mięśniowej. Ich ciała idealnie nadają się do kulturystyki. Mezomorficy to osoby, które z natury są silne, mają szeroko rozstawioną obręcz barkową, łatwo budują masę mięśniową i potrafią odnaleźć się w każdym sporcie na dobrym poziomie.4. Cechy wspólne
Często zdarza się, że somatotypy są mieszane. Ktoś, kto ma wątłą budowę ciała, nie musi mieć wolnego metabolizmu. Na świecie istnieje wiele osób, które są stworzone do tego, aby być kulturystami, i zazwyczaj mają typowo mezomorficzną sylwetkę. Jednak do jakiej kategorii zaliczymy Usaina Bolta – absolutnego rekordzistę w sprincie na 100 metrów? Dla przykładu – obaj mogą przybierać tkankę tłuszczową w najmniej optymalnych rejonach ciała przy diecie 3000 kcal. Wtedy przyporządkowanie osoby do danego somatotypu jest znacząco utrudnione. Należy z dystansem podchodzić do kwestii somatotypów. To prędzej czy później przyniesie negatywny skutek, a nie o to chodzi! Bardzo trudno zaklasyfikować kogoś tylko do jednego somatotypu. Bardzo trudno znaleźć 100% mezomorfika lub 100% ektomorfika itp. Sprawy nieco się komplikują, kiedy ktoś z budową i sylwetką typowego mezomorfika mówi, że bardzo łatwo nabiera tkanki tłuszczowej. Wystarczy spojrzeć na takie osoby jak Szymon Łada lub Peter Molnar. Warto zaznaczyć, że zarówno endomorfik, jak i ektomorfik mogą mieć wolny metabolizm. Budowa ich sylwetki będzie różnić się diametralnie, ale metabolizm będzie ten sam. Można przyjąć, że przykładowo ektomorfik jest ektomorfikiem tylko z wyglądu, ale jeśli chodzi o jego przemiany metaboliczne, będziemy nazywać do endomorfikiem. Nie można wierzyć określonym ideałom i starać się dopasowywać wszystkiego do danego typu sylwetki. Tutaj dochodzimy do pewnego problemu.
