Szukaj
Język
Jak budować u dziecka właściwe relacje z jedzeniem
Spis treści
1. Czy to w ogóle dobra relacja z jedzeniem – czyli jaka?
Dbanie o prawidłowe relacje z jedzeniem przekłada się na inne aspekty życia i sprawia, że ta naturalna czynność może dostarczać wiele przyjemności. Dobrą relację z pożywieniem cechuje brak kategoryzowania żywności na dozwoloną i zakazaną oraz przyzwalanie sobie na spożywanie różnych – także mniej zdrowych – produktów bez wyrzutów sumienia oraz obsesyjnego liczenia kilokalorii. Szczególnie ważne jest to u dzieci, gdyż nawyki żywieniowe dopiero się u nich kształtują. Kluczowy jest umiar w restrykcjach i zasadach, bo nawet w zdrowym odżywianiu można przesadzić.2. Czy to w ogóle co robić, aby relacje z jedzeniem były właściwe?
Oto kilka wskazówek dla opiekunów, które mogą pomóc dziecku zbudować właściwą relację z pożywieniem.3. Pozwól na swobodną naukę jedzenia i poznawania smaków
Warto pamiętać, że dzieci uczą się poprzez zabawę i potrzebują czasu, aby zrozumieć, że żywnością można się najeść. Podawanie dziecku produktów do samodzielnego spożywania wiąże się ze sporym bałaganem, ale ma też wiele zalet: rozwija zmysł dotyku, wzroku i węchu, uczy podejmowania decyzji i rozwija świadomość, że jedzenie może być przyjemnością. Już na etapie rozszerzania diety warto zadbać o to, aby maluch mógł sam smakować i dotykać jedzenia, poznawać jego teksturę i zapach.4. Zadbaj o świadome jedzenie
Karmienie malucha podczas oglądania bajki czy zabawy sprawi, że nie będzie on skupiony na jedzeniu, nie będzie zauważał, co je, jaki to ma smak, kolor czy konsystencję oraz nie zaobserwuje, czy się najadł. Najlepiej, aby danie spożywane było przy stole. Istotne jest, aby dziecko spożywało posiłek bez dodatkowych rozpraszaczy w postaci telewizora, książeczek czy zabawek.5. Nie traktuj jedzenia jako nagrody lub kary
Lub jako kary – „nie pójdziesz na plac zabaw, dopóki nie zjesz obiadu”. Jedzenie powinno być czynnością naturalną, a nie wykonywaną pod presją. A należy uważać, aby nie budować zbyt emocjonalnych skojarzeń z żywnością. Nie warto traktować produktów spożywczych jako nagrody poprzez mówienie że „jeśli będziesz grzeczny, dostaniesz czekoladę”.6. Zaproś dziecko do kuchni i wspólnego gotowania
Wspólne przygotowanie posiłków to prosta droga do poznania składników i nauki kolejnych, nowych umiejętności – warto z niej skorzystać. Wspólne gotowanie może dawać wiele satysfakcji, uczy współpracy, a ugotowane przez dziecko potrawy zazwyczaj będą chętniej zjadane. Dziecko może mieszać, kroić, rozbijać jajka, ugniatać ciasto i wykonywać wiele innych ciekawych dla niego czynności, które będą również wspierać jego rozwój sensoryczny. Nawet maluch może uczestniczyć w procesie gotowania, gdy czynności zostaną dostosowane do jego wieku.7. Posiłki zjadajcie wspólnie
Warto zadbać o miłą atmosferę przy stole. Niekiedy pory posiłków to jedyna chwila w ciągu dnia na spokojną rozmowę i podzielenie się tym, co działo się w szkole czy pracy. Wspólne jedzenie z dzieckiem to okazja do budowania rodzinnych więzi.8. <extra_id_0>. <extra_id_1> Szanuj wybory: <extra_id_2>
Ważne, aby nie zmuszać dzieci do jedzenia potraw, które im nie smakują, oraz uszanować ten fakt. Każdy z nas ma kilka produktów, których nie lubi – to zupełnie naturalne. Warto jednak co jakiś czas proponować nielubianą potrawę – niekiedy preferencje smakowe się zmieniają i w tym również nie ma nic dziwnego. Najmłodsi również mają swoje preferencje smakowe, zapachowe lub związane z konsystencją pokarmu.9. Czy to w ogóle kiedy warto zgłosić się do specjalisty?
Jeśli małe dziecko konsekwentnie i przez dłuższy czas odmawia jedzenia oraz nie przybiera na masie ciała, warto taką sytuację omówić z dietetykiem dziecięcym. Przy znacznej utracie masy ciała i niechęci do spożywania wspólnych posiłków warto skonsultować dziecko z psychodietetykiem, gdyż może to być oznaka rozwijających się zaburzeń odżywiania. Są sytuacje, w których warto sięgnąć po pomoc specjalisty. U starszych dzieci i nastolatków niekiedy pojawia się problem z akceptacją swojej sylwetki. Wczesne zauważanie różnych problemów dotyczących żywienia pozwoli na łatwiejsze ich rozwiązanie i szybszy powrót na drogę dobrych relacji z jedzeniem. Gdy dziecko ma problem z gryzieniem i żuciem pokarmów, odruch wymiotny i krztuszenie pojawiają się bardzo często, a jedyną akceptowalną konsystencją posiłków są papki, to już na etapie rozszerzania diety dobrze zwrócić się o pomoc do pediatry lub neurologopedy.
