Szukaj
Język
Intermittent fasting a redukcja masy ciała
Spis treści
1. SPIS TREŚCI
Optymalna liczba posiłków w ciągu dnia 3. TRF – jak wyznaczyć okno żywieniowe? 5. Wnioski Intermittent fasting – typy 2. IF a redukcja masy ciała 4. IF a metabolizm lipidów 6.: 1.2. Intermittent fasting – typy
Intermittent fasting to dieta polegająca na wprowadzaniu postów zupełnych lub częściowych o różnym czasie trwania i częstotliwości.3. <extra_id_0> angielski <extra_id_1> angielski <extra_id_2> angielski <extra_id_3> angielski. Alternate-day
– – dostarczanie co drugi dzień < 25% dziennego zapotrzebowania kalorycznego.4. <extra_id_0> Tłumaczenia językowe <extra_id_1>. <extra_id_2>
– – ograniczanie spożycia pokarmów do określonego przedziału czasowego w ciągu dnia, tzw. Okienka żywieniowego. W zależności od tego, którą część doby obejmuje okienko, wyróżnia się: early-day TRF – okienko kończy się przed godziną 18.00; mid-day TRF – okienko kończy się po godzinie 18.00.5. <extra_id_0> Przejdź do wersji <extra_id_1>. <extra_id_2>
– – poszczenie do 24 h 1–2 razy w tygodniu.6. Optymalna liczba posiłków w ciągu dnia
Fabry i wsp. Wykazali, że wśród mężczyzn w wieku 60–64 lat spożywających 3 posiłki lub mniej znacznie częściej występują nadwaga, hipercholesterolemia, nieprawidłowa tolerancja glukozy niż u osób zjadających 5 i więcej posiłków dziennie. Edelstein i wsp. Przebadali ponad 2 tysiące mieszkańców Rancho Bernardo w Kalifornii, kobiet i mężczyzn w wieku 50–89 lat. Jak wyjaśnić taką tendencję? Insulina z kolei, której wydzielanie prowokowane jest przez glukozę, aktywuje kluczowy dla syntezy cholesterolu enzym reduktazę HMG-CoA. To pozwala przypuszczać, dlaczego badania wskazują także na związek między liczbą posiłków a masą ciała. Ma i wsp. W grupie osób spożywających 4 i więcej posiłków możliwość wystąpienia otyłości była istotnie mniejsza niż w grupie, w której osoby jadły 3 i mniej posiłków dziennie. 16-letnia obserwacja ponad 29 tysięcy Amerykanów (męskich pracowników sektora ochrony zdrowia) uczestniczących w The Health Professionals Follow-Up Study wykazała, że ryzyko wystąpienia cukrzycy typu 2 było znacznie większe u tych, którzy unikali śniadań lub spożywali 1–2 posiłki dziennie niż u spożywających 3 i więcej posiłków. F. Jak zatem na masę ciała i metabolizm wpływa okresowe poszczenie? P. S.L. Także zaobserwowali niższe stężenia cholesterolu LDL u tych, którzy spożywali więcej niż 4 posiłki dziennie. Być może klucz tkwi w tym, że kiedy spożywamy posiłki mniejsze, lecz częściej, poziom glikemii, a tym samym stężenie insuliny mogą osiągać niższe wartości, niż kiedy spożywamy posiłki o większej objętości i zawartości glukozy. Insulina hamuje także działanie enzymu lipazy rozkładającego tłuszcze. Według opublikowanej na początku XX wieku pracy Y. Pojawia się pytanie, czy wyniki tych i podobnych badań można przełożyć na populację i czy są one zgodne z rzeczywistością? Bellisle i wsp. Zauważają, że o ile wiele badań nie wykazuje wcale zależności między liczbą posiłków a masą ciała, to te, które ją wykazują, są zbieżne (więcej posiłków = mniejsza masa ciała). Niedawne zainteresowanie pozytywnymi efektami okresowego poszczenia jest intrygujące, biorąc pod uwagę, że przez lata badania wskazywały raczej na korzystny wpływ spożywania 3 i więcej posiłków w ciągu dnia na masę ciała, metabolizm węglowodanów i lipidów.7. <extra_id_0> - <extra_id_1> - <extra_id_2> - TRF Polski:
S. Panda zalecili kilku otyłym osobom, których okienko żywieniowe trwało 14 h w ciągu doby, skrócenie go do 10–12 h. Podobnie jak uczestnicy badania pilotażowego R. Także oni mimowolnie przyjmowali mniej kilokalorii dziennie. Nie pojawiły się niestety badania porównujące skuteczność TRF ze skutecznością TDR. Gill i S. Ograniczenie czasu spożywania posiłków sprawiło, że uczestnicy zjadali mniej (o ok. 20%). Antoniego i wsp., którzy nie zmienili codziennych nawyków żywieniowych z wyjątkiem przesunięcia godzin posiłków – zaczynali jeść później w ciągu dnia, a ostatni posiłek spożywali o 1, 5 h wcześniej niż zwykle. Pod koniec badania wykazano redukcję tkanki tłuszczowej u uczestników poddanych interwencji. Samo wdrożenie TRF może jednak przynieść korzyści.8. TRF – jak wyznaczyć okno żywieniowe?
Stare przysłowie mówi: śniadanie zjedz jak król, obiadem podziel się z przyjacielem, a kolację oddaj wrogowi. D. Kahleova i wsp., którzy wykazali, że zjedzenie większej liczby kilokalorii w ciągu doby w pierwszej połowie dnia chroni przed zwiększeniem masy ciała. Stopień całkowitej przemiany materii z upływem godzin jest coraz mniejszy. E.F. Z niektórych wynika wręcz, że mid-day TRF może pogarszać funkcję trzustki i niekorzystnie wpływać na profil lipidowy. Jak się okazuje, prawdopodobnie to nie tylko redukcja masy ciała wpływa na skuteczność TRF. Sutton i wsp. Wykazali, że u mężczyzn z zaburzeniami gospodarki węglowodanowej wdrożono model okienka żywieniowego izokalorycznego trwającego od 7.00–8.00 do 15.00. Mimo że nie utracili wagi, po 5 tygodniach zaobserwowano u nich niższe stężenie insuliny, a także lepszą odpowiedź komórek beta-trzustki oraz redukcję insulinooporności. Warto dodać, że TRF wiązało się z obniżeniem apetytu w godzinach wieczornych. Więcej rano, a może wieczorem? Do podobnych konkluzji dochodzą też niektórzy badacze, np. Jakubowicz i wsp. Czy H. Wraz z upływem dnia spada stopień termogenezy poposiłkowej, tj. Zjedzenie każdego kolejnego posiłku coraz mniej stymuluje procesy spalania. Znaczenie ma zatem także umieszczenie okienka żywieniowego na osi 24 godzin. Sutton i wsp. Zwracają uwagę na sprzeczne wyniki badań dotyczących efektów mid-day TRF. Z kolei early-day TRF prowadzi do obniżenia masy ciała, poprawia gospodarkę węglowodanową i gospodarkę lipidową. E.F. Po tym czasie badani nie spożywali już posiłków. Oprócz tego obniżyły się wartości ciśnienia tętniczego krwi, jednak poziom cholesterolu pozostał bez zmian. Jak jeść?9. <extra_id_0> - <extra_id_1> - <extra_id_2> - TRF Polski:
Choć wyniki były sprzeczne, niektóre wykazały spadek stężenia cholesterolu LDL po zastosowaniu okienka żywieniowego (7–8-godzinnego i 10–12-godzinnego). Autorzy przypuszczają, że może być to związane z większą częstotliwością okresu głodowania – w TRF dochodzi do tego praktycznie codziennie, w ADF i PF rzadziej (choć sam okres głodowania trwa z reguły krócej). Stosowanie IF może być ponadto trudne w realizacji przez dłuższy czas. Stockman i wsp. W swojej pracy poglądowej zaznaczają, że w badaniach to właśnie ludzie z grup IF rezygnują z udziału w eksperymentach częściej z powodu uciążliwości tej interwencji niż z grup TDR. Harvie i wsp. Wskazują także, że IF może sprzyjać napadom objadania się, szczególnie u osób z zaburzeniami odżywiania. J. Jak podkreślają autorzy, TRF może okazać się bardziej skuteczne w regulacji gospodarki lipidowej i gospodarki węglowodanowej w zestawieniu z ADF i PF. Nadal pozostaje wiele niewiadomych, wciąż za mało jest badań, które pozwoliłyby potwierdzić przydatność IF w profilaktyce i leczeniu zaburzeń metabolicznych oraz w redukcji masy ciała. M.C. M.N. Trudno w tym momencie zaopiniować ten model żywienia. Rothschild i wsp. Podsumowali badania oceniające związek między stosowaniem TRF a zmianami profilu lipidowego.
