Szukaj
Język
Hipotonia, czyli o niedociśnieniu tętniczym
Spis treści
1. <extra_id_0> Translate this page <extra_id_1> Switch <extra_id_2> Polish: Switch <extra_id_3> Switch <extra_id_4> Przejdź na:
W codziennej praktyce lekarskiej te objawy są podstawą do sprawdzenia wartości ciśnienia tętniczego. Znacznie zmniejsza się także tolerancja na wysiłek fizyczny, pojawiają się problemy z koncentracją, obniżenie nastroju oraz wewnętrzny niepokój. Przy hipotonii ortostatycznej często pojawia się uczucie niepewnego trzymania się na nogach, niemożność stania i chodzenia, upadki oraz bóle z tyłu głowy i szyi. W zestawieniu z nadciśnieniem tętniczym, które może przebiegać bezobjawowo przez długi czas, hipotonia najczęściej daje wiele symptomów utrudniających codziennie funkcjonowanie. Hipotonia bardzo często powoduje zwiększoną senność oraz osłabienie często kończące się omdleniami. Objawami hipotonii są również często bóle głowy, tzw. Mroczki przed oczami, szum w uszach, uczucie chłodu w kończynach (w rękach oraz stopach) oraz dolegliwości ze strony mięśnia sercowego – bóle, kołatanie czy ucisk w okolicy zamostkowej. Należy pamiętać, że niektóre z powyższych objawów mogą występować również w innych jednostkach chorobowych, np. W niedoczynności tarczycy. Do dolegliwości, które często towarzyszą niedociśnieniu tętniczemu, należą przede wszystkim zawroty głowy oraz szybka męczliwość.2. <extra_id_0> Leczenie Polski: <extra_id_1> English: <extra_id_2> English:
W pierwszej kolejności zwraca się uwagę przede wszystkim na metody niefarmakologiczne, czyli zmianę trybu życia. Dodatkowo należy zwiększyć poziom aktywności fizycznej. Pomocna może być również odpowiednia pozycja w trakcie spoczynku nocnego, tj. Uniesienie górnej połowy ciała o około 20 stopni, co zmniejsza nocną diurezę, czyli oddawanie moczu. Pomocne w terapii niedociśnienia mogą być również zabiegi fizjoterapeutyczne takie jak masaże czy hydroterapia oraz stosowanie pończoch uciskowych. Do leków stosowanych w terapii hipotonii zalicza się m.in. Dihydroergotaminę (DHE), która zwiększa napięcia naczyń żylnych. Zwiększają one ciśnienie krwi oraz jej przepływ w układzie żylnym. Wpływają one na zwiększenie objętości krwi krążącej. Do rozpoczęcia danego rodzaju terapii osobę z niedociśnieniem kwalifikują przede wszystkim dolegliwości z nim związane, które powodują znaczne pogorszenie jakości życia. Bardzo istotne są odpowiednie odżywianie oraz nawadnianie. Nie może jednak być zbyt gwałtowna, gdyż może nasilać hipotonię. Istotną kwestią jest unikanie gwałtownych zmian pozycji (przede wszystkim szybkiego przechodzenia z pozycji leżącej lub siedzącej do całkowitej pionizacji). Jeśli powyższe metody zawodzą, wprowadza się leczenie farmakologiczne. Innego rodzaju farmaceutykami są leki sympatykomimetyczne takie jak midodryna czy norfenefryna pobudzające receptory α-adrenergiczne czy etylefryna pobudzająca dodatkowo receptory β-adrenergiczne. W niektórych przypadkach stosowane są również leki powodujące retencję sodu w organizmie takie jak mineralokortykoidy, m.in. Fludrokortyzon. Niskie ciśnienie nie jest samo w sobie wskazaniem do wprowadzenia odpowiednich form leczenia.
