Szukaj
Język
Haluksy – jakie są objawy?
Spis treści
1. Czym są haluksy?
Dokładniej rzecz biorąc, zmiany zwyrodnieniowe dotyczą pierwszego stawu śródstopia, który odpowiada za połączenie palucha ze wspomnianym śródstopiem. Jednak, jak się okazuje, przyczyny ich występowania w dużej mierze są związane z naszym sposobem życia oraz nawykami. Haluks to popularne określenie choroby określanej jako paluch koślawy. Haluksy najczęściej występują u kobiet i przyczyniają się nie tylko do występowania dolegliwości bólowych, ale również do upośledzenia naszego codziennego funkcjonowania na skutek zaburzenia chodu. Zdjęcie VITALOGY.PL Patologia ta stanowi jedną z odmian chorób zwyrodnieniowych i polega na deformacji stopy.2. Haluksy – przyczyny
Przykładami może być dziedziczenie od członka rodziny takich cech jak zwiększona wiotkość tkanki łącznej, egipski kształt stopy (paluch jest dłuższy od drugiego palca) czy nieprawidłowa budowa powierzchni stawu śródstopno-palcowego. Innym czynnikiem zwiększającym predyspozycje do powstania haluksów jest niewłaściwe obuwie. Ten model obuwa jest zazwyczaj zakończony ostrym czubkiem, co dodatkowo potęguje ucisk na paluch oraz poprzeczny łuk stopy. Zaburzenia te prowadzą natomiast do nieprawidłowego funkcjonowania stopy, co będzie objawiało się nierównomiernym rozkładem ciężaru ciała oraz dysbalansem mięśniowym (nadmierne przeciążanie krawędzi wewnętrznej). Mimo że do końca nie są znane przyczyny powstawania haluksów, lekarze i specjaliści zwracają uwagę na szereg czynników sprzyjających ich rozwojowi. Do przyczyn należy także zaliczyć nadmierną masę ciała, płaskostopie podłużne, złą higienę stóp, wady wrodzone kości oraz zaburzenia mineralizacji kośćca. Długotrwałe i systematyczne noszenie butów na wysokim obcasie może doprowadzić do nadmiernego przeciążenia przodostopia. Efektem jest rozwój poprzecznego płaskostopia oraz deformacja palców. Wszystko to stwarza idealne warunki do rozwoju koślawości palucha. Najczęściej wymienianymi są wszelkiego rodzaju czynniki i mutacje genetyczne, które zwiększają szansę na rozwój koślawego palucha.3. <extra_id_0> Kategoria <extra_id_1> Kategoria: Leczenie Polski <extra_id_2>
Warto więc zainteresować się pojawieniem któregoś z wyżej wymienionych objawów, by potem nie toczyć bezsensownej i długotrwałej walki z chorobą. Leczenie zachowawcze polega na samodzielnym radzeniu sobie z haluksami za pomocą prostych metod. Mowa tu między innymi o: – plastrach i żelach osłonowych, które chronią bolące miejsca; – aparatach korekcyjnych stosowanych zarówno w ciągu dnia, jak i w nocy; – pelotach zapobiegających rozwojowi płaskostopia oraz spowalniających progresję koślawości; – opaskach na haluksy, które nie tylko utrzymują prawidłowe ustawienie palca, ale także odpowiadają za prawidłowy rozkład nacisku na całą stopę; zapobiegają zmniejszeniu siły mięśniowej; – klinach i separatorach, które zmniejszają tarcie i przywracają palcom prawidłowe ustawienie w stopie; – silikonowych wkładkach, które są przeznaczone głównie dla kobiet z płaskostopiem poprzecznym i haluksami. Do najczęściej stosowanych zabiegów chirurgicznych w celu wyleczenia koślawości palucha zalicza się: Powodem jest bagatelizowanie pojawiających się objawów i zwlekanie z wizytami u specjalisty. Terapię koślawości palucha można podzielić na dwa typy – zachowawczą oraz doraźna, czyli operacyjną. Sposoby te znajdują zastosowanie w przypadku zniekształceń, którym nie towarzyszą znaczne dolegliwości bólowe utrudniające codzienne funkcjonowanie. Leczenie operacyjne znajduje zastosowanie głównie w przypadkach bardzo zaawansowanych deformacji lub w sytuacjach, w których dolegliwości bólowe i stan zapalny prowadzą do wyraźnego upośledzenia funkcjonowania pacjenta. Jak już wcześniej wspomniano, pacjenci cierpiący z powodu haluksów zazwyczaj zbyt późno trafiają do lekarza.4. Osteotomię Chevrona
– – polega na przecięciu głowy kości w miejscu łączenia głowy palucha i kości śródstopia; .5. Osteotomię klinową lub półkolistą
– – wycięcie klina kostnego w obrębie kości oraz jego usunięcie bądź przemieszczenie w inne miejsce, aby skorygować patologię; .6. Metodę Scarf
Początkowo (2–3 doba po operacji) pacjent może chodzić w specjalnych butach pooperacyjnych, natomiast po 6 tygodniach e do przemieszczania się może wykorzystywać normalne obuwie. Zabieg ten pozwala na dobrą stabilizację odłamów kostnych oraz dość wczesne obciążanie chorej stopy. – – rodzaj osteotomii polegający na przecięciu pierwszej kości śródstopia na kształt litery Z.
