Szukaj
Język
Dolegliwości stawu kolanowego - niestabilna rzepka
Spis treści
1. Niestabilna rzepka – przyczyny
Na dystalnym końcu kości udowej znajduje się wycięcie w kształcie litery V. W prawidłowych warunkach rzepka pasuje do rowka. Jednak w przypadku, gdy rowek jest nierówny bądź zbyt płytki lub doszło do wystąpienia dysfunkcji mięśniowych, może dochodzić do zaburzeń tego rytmu, w wyniku częściowej lub całkowitej dyslokacji rzepki. Podczas zginania lub prostowania nogi rzepka jest przesuwana w górę lub w dół. Jest to rowek kości udowej, w którym znajduje się ruchoma rzepka. Mówimy wtedy, że rytm rzepkowo-udowy jest prawidłowy. Rzepka położona jest z przedniej strony kolana w przebiegu mięśnia czworogłowego.2. <extra_id_0> Słowa kluczowe <extra_id_1>
Należy określić, czy nie występują boczne przyparcia rzepki i czy jest ona prawidłowo stabilizowana w trakcie ruchu. Ważne, aby w trakcie badania wykluczyć inne możliwe przyczyny bólu, np. Zaburzenia w strukturze chrzęstnej stawu lub więzadeł kolana. Podczas badania fizykalnego lekarz lub fizjoterapeuta przeprowadza dokładny wywiad w celu postawienia diagnozy i stwierdzenia nieprawidłowości rytmu w stawie rzepkowo-udowym. Aby postawić trafną diagnozę, wykonuje się dodatkowe badania obrazowe takie jak zdjęcie rentgenowskie, rezonans magnetyczny lub badanie usg. Do podstawowych objawów niestabilności rzepki należy zaliczyć: – bezpośrednie urazy rzepki w bocznej części kolana; – blokowanie kolana podczas ruchu; – ból w przedniej części kolana, który zwiększa się wraz z aktywnością; – ból podczas siedzenia; – ogólną sztywność; – skrzypienie, trzaskanie, przeskakiwanie podczas ruchu; – obrzęk.3. <extra_id_0> Leczenie Polski: <extra_id_1> English: <extra_id_2> English:
Zwichnięcia często prowadzą do uszkodzenia po grzbietowej stronie rzepki i dystalnego końca kości udowej, co może powodować dodatkowy ból i zapalenie stawów. W większości przypadków niestabilności rzepki po zdiagnozowaniu dysbalansu mięśniowego okolicy kolana należy przeprowadzić relaksację mięśni nadmiernie napiętych oraz wzmocnić mięśnie niewydolne. Wzmacnianie najczęściej obejmuje głowę przyśrodkową mięśnia czworogłowego, która jest jednym z najważniejszych stabilizatorów rzepki. Jazda na rowerze jest często zalecana jako część terapii. Celem jest powrót do normalnej aktywności w ciągu 1–3 miesięcy. W zależności od problemu stabilizuje się rzepkę w prawidłowym torze lub przeprowadza się uwolnienie tkanek, które zaburzają prawidłowy tor ruchu rzepki. Czasami dzieje się to samoistnie, jednak w niektórych przypadkach konieczne jest przywrócenie rzepki na jej miejsce. W tego typu przypadkach często zaleca się leczenie artroskopowe. Najczęściej napiętymi strukturami są mięśnie czworogłowe, kulszowo-goleniowe oraz pasmo biodrowo-piszczelowe. Ćwiczenia pomogą przywrócić prawidłowy rytm w stawie rzepkowo-udowym. Czasami stosuje się ortezę w celu stabilizacji i centralizacji rzepki. Przewlekła niestabilność kolana może zostać usunięta operacyjnie. Jeśli dojdzie do zwichnięcia rzepki, czyli jej całkowitego przemieszczenia z rowka, pierwszym krokiem jest jej repozycja.
