Szukaj
Język
Dlaczego „więcej” treningów w tygodniu nie zawsze oznacza „lepiej”
Spis treści
1. Najczęstsze powody podejmowania aktywności fizycznej
Nieodłącznym elementem każdego z tych celów jest polepszenie stanu zdrowia. Powodów do podjęcia regularnej aktywności z pewnością jest bardzo wiele. Niestety w sytuacji gdy trening prowadzony jest w nieumiejętny sposób – zamiast poprawy jakości życia uzyskujemy efekt zupełnie odwrotny. Do najczęstszych jednak należą poprawa sylwetki oraz kondycji, zwiększenie siły czy praca nad ogólną sprawnością fizyczną.2. <extra_id_0> Czym stres? Polski: <extra_id_1>
Czym zatem w ogóle jest stres? W odpowiedzi na bodźce psychiczne lub fizyczne stres mobilizuje cały organizm do działania. Stres często jest błędnie postrzegany wyłącznie jako czynnik negatywny. To reakcja organizmu na wszelkie stawiane mu w życiu codziennym zadania. I o ile krótkotrwały nie niesie za sobą aż tak negatywnych konsekwencji, a w licznych przypadkach może nawet pomóc (np. Podczas biegu na autobus), to przewlekły może już wyrządzić psychofizjologiczne szkody w organizmie. W zależności od tego, w jaki sposób potrafimy sobie z nim radzić, może być naszym wrogiem bądź sprzymierzeńcem.3. <extra_id_0> stres <extra_id_1> Stres jako czynnik stres <extra_id_2>angielski
W niektórych przypadkach ćwiczenia mogą być jedną z metod radzenia sobie ze stresem – pomimo zmęczenia spowodowanego wysiłkiem samopoczucie ulega znacznej poprawie (m.in. Dzięki wydzielającym się podczas treningu endorfinom). Regularne, bardzo częste wykonywanie intensywnych ćwiczeń może jedynie pogorszyć sytuację. Progres – czy to siłowy, czy sylwetkowy – zależy od zdolności organizmu do adaptacji obciążeń treningowych. Zarówno zbyt duża, jak i zbyt mała obecność bodźców może skutkować zahamowaniem progresu. Radzenie sobie ze stresem to bardzo cenna umiejętność. Odpowiedni czas przeznaczony na regenerację oraz odpoczynek umożliwia zajście procesów: – kompensacji polegającej na powrocie organizmu do wyjściowej sprawności (sprzed treningu), – superkompensacji, podczas której organizm osiąga wyższy poziom sprawności; proces ten ma prawo zajść wyłącznie wtedy, gdy mamy zapewniony odpowiedni odpoczynek. W efekcie dochodzi do: – stagnacji bądź regresji treningowej, – przemęczenia, – pogorszenia jakości życia, a nawet skrajnego wyczerpania, – wzrostu ryzyka różnego rodzaju infekcji w wyniku osłabienia układu odpornościowego, – wzrostu ryzyka wystąpienia kontuzji czy urazu, – wzrostu ryzyka wystąpienia problemów z układem sercowo-naczyniowym.Sytuacja ta jest zatem niezwykle niebezpieczna dla organizmu. Bardzo częstym sposobem rozładowywania negatywnych emocji jest wysiłek fizyczny, czyli trening. Ważne jest jednak, aby aktywność fizyczna nie była jedyną metodą walki ze stresem. W procesie treningowym występują czynniki stresogenne (inaczej zwane bodźcami treningowymi), które charakteryzują się odmienną intensywnością, częstotliwością, a także objętością. Kluczowe jest zatem dostarczanie organizmowi odpowiedniej ilości bodźców, tak aby był on w stanie się zregenerować. Nadmierna ilość stresu może prowadzić do ciągłych kontuzji, przemęczenia, a w niektórych przypadkach nawet przetrenowania, zaś niedostateczna nie zaburzy homeostazy organizmu w wystarczającym stopniu, co będzie wiązało się z brakiem postępów. Dzięki niej organizm może w prawidłowy sposób zaadaptować się do wymogów, jakie stawia trening. Jeśli treningów jest zbyt dużo, a same ćwiczenia są bardzo obciążające (nie tylko fizycznie, ale również psychicznie), wówczas organizm nie jest w stanie odpowiednio się zregenerować. Większość regularnie trenujących osób nie zdaje sobie sprawy z tego, że aktywność fizyczna również jest jednym z czynników stresogennych.4. Model sprawność – zmęczenie
Aby zmniejszyć negatywne konsekwencje zmęczenia do minimum, należy zadbać o odpoczynek oraz regenerację, a także w sposób świadomy zaplanować okresy treningowe nastawione również na mniejszą ilość pracy. Biorąc pod uwagę cały proces treningowy, często zapomnianym elementem jest samo zmęczenie, które niejednokrotnie może w istotny sposób „przysłaniać” poziom wytrenowania. Zabieg ten pozwala zredukować zarówno stres, jak i zmęczenie, co w efekcie przekłada się na „odsłonięcie” wypracowanej formy. Model sprawność – zmęczenie (fitness-fatigue paradigm) zwraca uwagę na to, że podczas treningu rośnie nie tylko poziom wytrenowania, ale i zmęczenie organizmu, którego kumulacja istotnie wpływa na obniżenie osiąganych efektów sportowych.
