Szukaj

Brak siły życiowej może być symptomem choroby

Strona główna Artykuły Brak siły życiowej może być symptomem choroby

Brak siły życiowej może być symptomem choroby

Brak siły życiowej, przewlekłe wyczerpanie, senność -- wydaje się, że te trudności dotykają wszystkich. To są pytania, które coraz częściej zadają ludzie -- Czy jesteśmy w stanie żyć, aby nigdy nie odczuwaliśmy braku siły życiowej? Dlaczego to tak się dzieje? Odpowiedź wydaje się prosta, jednak czy naprawdę jest taka sama?

Spis treści

1. Energia w kontekście żywienia

Życie współczesnego społeczeństwa jest zdominowane przez szybkie tempo. Ścigamy się za karierą, osobistym wzrostem, intelektualnym rozwojem. Aby osiągnąć satysfakcję, często musimy poświęcić wiele spraw, przede wszystkim czas. Syndrom niedoboru czasu wydaje się być nieodłącznym elementem życia. Z coraz większą częstotliwością wiąże się on z niską jakością pożywienia. Chcemy jeść szybko, lecz szybkość znaczy dobrze? Niestety, coraz częściej nie.

2. Potrzeby energetyczne organizmu – sposób wyliczenia

Dlaczego pożywienie jest niezbędne dla nas, aby mieć energię w naszym codziennym życiu, jest oczywiste, ale czy potrzeby energetyczne każdego z nas są takie same? Oczywiście, że nie. Ilość pożywienia i ilość energii dostarczanej z pożywieniem powinny być indywidualnie dostosowane, biorąc pod uwagę wiek, wzrost, płeć i poziom aktywności fizycznej danej osoby. Jak możemy określić nasze zapotrzebowanie energetyczne? Zaczynamy od obliczenia naszego podstawowego metabolizmu, czyli ilości energii niezbędnej do prawidłowego funkcjonowania organizmu, w skrócie PPM. Możemy wykorzystać do tego różne wzory. Poniżej znajduje się przykładowy wzór Harrisa i Benedicta w wersji zmodyfikowanej.

3. Wzór na PPM dla mężczyzny

PPM [kcal] = 88,362 + [13,397 × M (kg)] + [4,799 × W (cm)] - [5,677 × L (lata)].

4. Wzór na PPM dla kobiety

PPM [kcal] = 447, 593 + [9, 247 × M (kg)] + [3, 098 × W (cm)] − [4, 33 × L (lata)] M – aktualna całkowita masa ciała wyrażona w kg, W – wzrost wyrażony w cm, L – wiek wyrażony w latach. Należy następnie obliczyć całkowite zapotrzebowanie energetyczne organizmu (CPM), czyli ilość energii potrzebnej do codziennej aktywności, jak np. ćwiczenia. Można to osiągnąć przez pomnożenie wartości PPM przez współczynnik aktywności ruchowej: – 1, 2 – osoba chora leżąca w łóżku, – 1, 25 – pracownik biurowy o bardzo niskiej aktywności fizycznej, związanej tylko z obowiązkami domowymi, – 1, 5 – pracownik biurowy trenujący ok. 3 razy w tygodniu przez co najmniej godzinę, – 1, 75 – pracownik biurowy trenujący intensywnie 3–4 razy w tygodniu przez co najmniej godzinę, – 2, 0 – zawodowy sportowiec trenujący co najmniej 6 godzin tygodniowo lub osoba pracująca bardzo ciężko fizycznie. Dzięki tym obliczeniom możemy określić nasze prawdziwe zapotrzebowanie energetyczne i dostosować do niego dietę. W życiu codziennym może to wydawać się bardzo trudne, ale wystarczy zapoznać się z etykietami produktów. Zawsze znajduje się na nich liczba kilokalorii, którą dostarcza dany produkt spożywczy. Jeśli jednak nie znajdziemy na to czasu, warto kierować się następującymi wskazówkami: – optymalna liczba posiłków w ciągu dnia wynosi 4–6; – posiłki warto spożywać co 3–4 godziny, dzięki czemu organizm cały czas będzie miał dostęp do składników odżywczych; – śniadanie najlepiej spożyć do godziny po przebudzeniu, w ten sposób możliwie szybko dostarczymy organizmowi niezbędnych składników; – ostatni posiłek powinien być spożyty ok. 2–3 godzin przed snem; – przy wyborze produktów spożywczych powinniśmy kierować się piramidą zdrowego żywienia. Wskazuje ona, które składniki pokarmowe powinniśmy częściej włączać do naszej diety, a które rzadziej.

5. Brak energii – może to być symptomem choroby

Czy niedobór energii może być symptomem choroby? Odpowiedź brzmi tak. Istnieje wiele chorób, które objawiają się brakiem energii. Należą do nich, między innymi, niedokrwistość, zespół przewlekłej męczności, cukrzyca, problemy z ciśnieniem krwi, niewydolność serca, depresja, choroby tarczycy lub nawet borelioza. Liczba możliwych przyczyn jest znaczna, jednak aby je uznawać za główną przyczynę braku energii, warto zwrócić uwagę na nasz tryb życia. Czy mamy czas na odpoczynek, regenerację, a przede wszystkim – czy mamy czas na świadome spożywanie posiłków, tak aby dostarczyć organizmowi wszystkich niezbędnych składników odżywczych? Jeśli nasze nawyki żywieniowe są poprawne, ale wciąż odczuwamy niedobór energii, zalecane jest skonsultowanie się z lekarzem. W razie potrzeby zleci on badania diagnostyczne i pomoże ustalić przyczynę naszych dolegliwości.
Zródło

Parol D., Bilans energetyczny u sportowców, ncez.pl/abc-zywienia-/dietetyka-sportowa/bilans-energetyczny-u-sportowcow (4.06.2019).
Kopacz T., Zespół przewlekłego zmęczenia jako problem terapeutyczny, „Sztuka Leczenia”
2014, 29(3–4), 45–54.
Sokołowski Ł. et al., Immunologiczne podłoże zespołu przewlekłego zmęczenia, „Alergia Astma Immunologia” 2016, 21(4), 201–205.
Duda M., Zmęczenie jako współczesne zagrożenie cywilizacyjne, „Edukacja – Technika – Informatyka” 2017, 1(19), 152–156.
Nagel P., Nieważne, ile masz lat, ważne jest, czego potrzebujesz!, ncez.pl/seniorzy/zywienie-osob-w-wieku-starszym/nie-wazne-ile-masz-lat--wazne-jest--czego-potrzebujesz----zalecenia-zywieniowe--dla-seniorow--- (4.06.2019).
Wojtasik A., Kalorie, czyli wartość energetyczna, ncez.pl/abc-zywienia-/zasady-zdrowego-zywienia/kalorie (4.06.2019).
Godawska D., Nowości w Piramidzie zdrowego żywienia, mp.pl/pacjent/dieta/zasady/174935,nowosci-w-piramidzie-zdrowego-zywienia (4.06.2019).